خدیوی و وکیلی مفاخری(۱۳۹۰) در تحقیقی با عنوان رابطه بین انگیزش پیشرفت، منبع کنترل، خود پنداره و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان سال اول متوسطه نواحی پنج گانه تبریز به نتایج زیر دست یافند. نتایج تحقیق نشان داد که در دانش آموزان دختر و پسر رابطه معنادار و مثبتی بین پیشرفت تحصیلی و انگیزه پیشرفت و منبع کنترل و خود پنداره وجود دارد. به طوری که هر قدر فرد از انگیزه پیشرفت بالاتری برخوردار باشد و منبع کنترل او درونی تر باشد و از خود پنداره بهتری برخوردار باشد از پیشرفت تحصیلی بالاتری برخوردار خواهد بود.

رضویه و همکاران(۱۳۸۸) در تحقیقی با عنوان بررسی تأثیر مؤلفه های اضطراب و نگرش یاضی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی در درس ریاضی که با هدف ، بررسی تأثیر مؤلفه های اضطراب ریاضی و نگرش به ریاضی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی در درس ریاضی انجام گرفت، تحلیل رگرسیون مرحله ای با کنترل دو متغیر جمعیت شناختی جنسیت و میزان تحصیلات پدر، نشان داد که قوی ترین عامل پیش‌بینی کننده ی پیشرفت تحصیلی در درس ریاضی، مؤلفه ی نگرشی التذاذ است. به بیان دیگر، دانش آموزانی که از درگیرشدن با موقعیت هایی که مستلزم استفاده از دانش ریاضی است، لذت می‌برند و به درس ریاضی تعلق خاطر دارند، از پیشرفت تحصیلی در این درس برخوردار می‌شوند. یافته های پژوهش حاضر نشانگر آن بود که فزونی احساس منفی به ریاضی و افزایش اضطراب درس ریاضی و عدد، با کاهش پیشرفت تحصیلی در درس ریاضی همراه است. تلویح یافته های ذکر شده برای دست اندرکاران تعلیم و تربیت، توجه به نقش عوامل انگیزشی، به ویژه نگرش به ریاضی در پیشرفت ریاضی داشن آموزان، سوق دادن روش های آموزش ریاضی در جهت ایجاد علاقه ‌به این درس و کاهش احساس های منفی و اضطراب است.

چراغیان و همکاران ( ۱۳۸۷) در تحقیقی با عنوان بررسی اضطراب امتحان و ارتباط آن با عملکرد تحصیلی در دانشجویان پرستاری به نتایج زیر دست یافتند. ۱۴درصد از دانشجویان اضطراب امتحان نداشتند. ۴۸/۷ درصد اضطراب کم ۳۴ درصد اضطراب متوسط و ۳٫۳ اضطراب امتحان زیاد داشتند. که در مجموع ۸۶ درصد از دانشجویان درجاتی از اضطراب را داشتند. در این مطالعه ارتباط معنادار آماری بین اضطراب امتحان با عملکرد تحصیلی به دست نیامد.

خسروی و بیگدلی(۱۳۸۷) در تحقیقی با عنوان رابطه ویژگی‌های شخصیتی با اضطراب امتحان در دانشجویان که با بهره گرفتن از روش تحقیق از نوع همبستگى انجام شد. به نتایج زیر دست یافتند. نتایج نشان داد که، اضطراب امتحان با روان رنجورى رابطه معنادار مثبتى را نشان داد. (۴۶۱/۰=r، ۰۱/۰>p). اما اضطراب امتحان با درون گرایى/ برون گرایى دانشجویان، رابطه معنادارى را نشان نداد. ضمناً تفاوت معنادارى بین دختران و پسران در اضطراب امتحان و ویژگى هاى شخصیتى مورد مطالعه یافت نگردید.

نریمانی و همکاران(۱۳۷۹) در تحقیقی که با عنوان علل اضطراب امتحان در دانشجویان و راه های مقابله با آن با هدف بررسی و مطالعه علل اضطراب امتحان در دانشجویان انجام داند به نتایج زیر دست یافتند. نتایج مطالعه نشان داد که بین دانشجویان زن و مرد در متغیر اضطراب امتحان و در متغیر اضطراب عمومی تفاوت معنا داری وجود دارد. همچنین بین اضطراب امتحان با اضطراب عمومی دانشجویان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین اضطراب امتحان و اضطراب عمومی و راه های راه های مقابله با اضطراب رابطه منفی و معناداری وجود دارد. عدم تمرکز و حواس پرتی و محیط نامناسب برگزاری امتحان بر اضطراب امتحان دانشجویان تاثیر و همچنین از میان روش های مقابله با اضطراب امتحان بیشتر از فنون شناختی – رفتاری ذکر نام خدا و دعا کردن استفاده می شود.

۲-۲۰-۲- پیشینه خارجی تحقیقات:

مطالعات قابل توجهی در زمینه تاثیر اضطراب آزمون بر کنش پاسخ دهنگان انجام گرفته است. مالونون در مقاله خود تحت عنوان ((اضطراب آزمون: یک بررسی همه سویه پیرامون برداشت معلمان، مسئولان مدارس، مشاوران، دانش آموزان و والدین)) اظهار می‌دارد که در زمینه بروز اضطراب و فشار، عوامل بسیاری موثرند و مستقیما بر نحوه کنش و در نتیجه نمره دانش آموزان اثر می‌گذارند(مالونون، ۲۰۰۵)

اگر قرار باشد که در یک آزمون بر اساس نمرات دانش آموزان تصمیم های مهمی گرفته شود، باید توجه داشته باشیم که درصد قال توجهی از نمره (احتمالا پایین) برخی از دانش آموزان ناشی از شرایطی است که آزمون برای آنان ایجاد ‌کرده‌است. هانکوک به بررسی رابطه میان اضطراب ناشی از آزمون و سطح ارزیابی مورد انتظار از آن پرداخت و دریافت که آنم دسته از دانش آموزانی که احساس می‌کنند در معرض ارزیابی مهمتری قرار دارند، از میزان اضطراب بیشتری رنج می‌برند و در آزمون کنش ضعیف تری دارند. و در نتیجه، انگیزه آنان به مراتب پایین تر آمده است.(هانکوک، ۲۰۰۱ به نقل از رضایی،۱۳۸۴)

آیسان و سایرین(۲۰۰۱) از گروهی از دانش آموزان خواستند تا به یک تست اضطراب، راهبردهای مقاله با آن و میزان درک از وضعیت جسمانی خود، قبل و بعد از یک آزمون مهم پاسخ دهند. آن ها دریافتند که دانش آموزانی که اضطراب بیشتری دارند، از ساز و کارهای مقابله کمتری ‌برخوردارند. پیش از آزمون ها، دانش آموزان سال ای پایین تر هم از اضطراب بیشتری رنج می‌برند و هم ساز و کارهای مقابله کمتری دارند. پس از پایان آزمون، تغییراتی در نوع نگرش دانش آموزان نسبت به وضعیت جسمانی خود روی داد، اما میزان اضطراب دانش آموزان سال های پایین تر از اضطراب دانش آموزان سال های بالاتر بیشتر بود.

نتایج تحقیق اسچافر^[۴۸] و همکاران ‌در مورد اضطراب امتحان و موفقیت تحصیلی، نشان داد که دانشجویان با اضطراب امتحان زیاد، از دور ه های طولانی مدت تحصیلی برخوردار بودند و به نسبت بیشتری از نگرانی های اجتماعی رنج می بردند؛ اختلالات روانی و روان پریشی در این گروه بیشتر تظاهر داشت(به نقل از یزدانی و سلیمانی، ۱۳۹۰).

پژوهش های البرز، سیف، لطیفیان و همچنین آندرمن و ماهر در سال ۱۹۹۰ ، آمس در سال ۱۹۹۲ و لئونداری^[۴۹] و همکاران در سال ۱۹۹۸ نشان دهنده رابطه بین انگیزه پیشرفت و پیشرفت تحصیلی است(به نقل از تمنایی فر، گندمی،۱۳۹۰).

یافته های پژوهشی پیک ران^[۵۰] و همکاران (۲۰۱۱) حاکی از آن است که انگیزش پیشرفت با یادگیری تحصیلی و پیشرفت تحصیلی و بروز افکار و هیجانان منفی چون استرس و اضطراب که منجر به افت عملکرد می شود رابطه داردکه بر این اساس افرادی که از انگیزه و میل به پیشرفت بالایی برخوردارند در تمامی زمینه ها به خصوص در زمینه تحصیل، پشتکار و تلاش بالایی خواهند داشت و در مواجهه با مسائل پیش‌بینی نشده به جای اینکه تحت تاثیر هیجانات و افکار منفی قرار گیرند راهکارهایی هرچه بهتر را به کار می بندند (به نقل از غفاری و ارفع بلوچی، ۱۳۹۰).

جمع بندی