مقام معظم رهبری در رابطه با تلاش انبیاء و ائمه معصومین (ع) برای قرار دادن انسان در راه الهی می فرماید: تمام تلاش انبیاء الهی و ائمه معصومین (ع) این بود که انسان را در مسیر درست که همان راه مستقیم و الهی است قرار دهند، و اگر با این دید به بنگریم آنگاه ارزش تعلیم و تعلم قرآن در جامعه برای ما مشخص خواهد شد. (بانکی پور فرد ۱۳۸۰: ۱۱۶)

ج- ولایت و امامت:

ولایت در بیان اعتقادات از جنبه ی تعلیم و تربیت نقش اساسی و مهمی دارد چون ضامن دوام و بقای جامعه اسلامی بر ولایت استوار است. ولایت و امامت که جزء اصول اعتقادات مذهب تشیع است در واقع همان دنباله رو رسالت انبیاء می‌باشد چنانچه پیامبران برای هدایت و در واقع تربیت بشر مبعوث شده اند ولایت نیز ادامه دهنده راه آن ها‌ است.

شهید مطهری به نقل از خواجه نصیرالدین طوسی در تعریف امامت می‌گوید:

اولین سخنی که در باب امامت می‌گویند، تعریفی است که از امامت می‌کنند. می‌گویند « الامامهَ ریاسَهُ عامَّه فی امور الّدینِ و الدُّنیا» امامت ریاستی است عمومی هم در امور دینی و هم در امور دنیایی. خواجه تعبیری کلامی دارد، می‌گوید « الامامُ لُطفٌ » مقصود این است که امامت هم نظیر نبوت از مسائلی است که از حد بشری بیرون است و به همین جهت انتخاب امام از حد استطاعت بشری بیرون است و ‌بنابرین‏ آن طرفی است، و از آن طرف باید بیاید، مثل نبوت است که از طریق وحی و تعیین الهی باید بیاید با این تفاوت که نبوت مستقیماً از ناحیه ی خدا است، ارتباط پیغمبر است با خدا و امامت تعیینی است از ناحیه پیغمبر از ناحیه خدا. (مطهری۱۳۹۰: ۶۴)

پس در کلام خواجه امامت و ولایت یک لطف است که از جانب خدا است به مردم هدیه داده شده است خداوند چون رب است و به عنوان مربی اول انسان ها را به سوی خودش هدایت می‌کند و در این مسیر نبوت و امامت مأموریت دارند به عنوان واسطه این رسالت را بر عهده بگیرند و آن را به سر منزل مقصود برسانند.

مقام معظم رهبری نیز در ارتباط با نقش امام و ارتباط مستحکم آن با امت می فرماید:

بعد دیگر ولایت یعنی ارتباط مستحکم و نیرومند هر یک از آحاد امت اسلام در همه حال با آن قلب امت و این ارتباط یعنی هم ارتباط فکری و هم ارتباط عینی یعنی درست از او سرمشق گرفتن و در افکار و بینش ها دنبال او بودن و درست در افعال و رفتار و فعالیت ها و حرکت ها او را پیروی کردن. پس ولایت علی بن ابی طالب یعنی در افکارت پیرو علی باش در افعالت پیرو علی باش. تو را با علی (ع) رابطه ای نیرومند، مستحکم، خلل ناپذیر پیوند زده باشد (ولایت علی بن ابی طالب حضی) ولایت علی (ع) حصن و حصار من است. « فَمَن دَخَلَ حضی امن من عَذابی» هر کس داخل این حصار شد از عذاب خدا مصون و محفوظ خواهد ماند. یعنی مسلمان ها و پیروان قرآن اگر از لحاظ فکر و اندیشه و از لحاظ عمل و تلاش و فعالیت متصل به علی (ع) باشند از عذاب خدا مصون و محفوظند. (بانکی پور فرد ۱۳۸۰: ۱۱۹)

د- ولایت فقیه:

به دنبال امامت و ولایت معصومین (ع) ولایت فقیه مطرح است که به عنوان یکی از مسائل مهم حکومت اسلامی در هدایت و تربیت آحاد مردم نقش ارزنده ای دارد. ولایت فقیه محوری ترین و مهم ترین پایه و اساس نظام سیاسی اسلام در عصر غیبت امام زمان علیه سلام است. نظریه ای که در آخرین سال‌های قرن بیستم عملاً کارایی و صلاحیت دین را در اداره امور جامعه بر همگان آشکار ساخت و بینانگذار جمهوری اسلامی ایران امام خمینی (ره) با تکیه بر این اندیشه توانستند علی رغم میل همه قدرت های استعمارگر دنیا نظام حکومت اسلامی را ایجاد کرده و بنحوی آن را اداره کنند تا از این طریق بتواند راه را برای تربیت اسلامی هموار سازد.

در این بحث قصد اثبات ولایت فقیه را نداریم فقط می‌خواهیم ‌به این مسئله اشاره نماییم که جایگاهی که ولایت فقیه به دنبال نبوت و امامت در رابطه با هدایت و تربیت مردم دارد اساسی است. یک نظام اجتماعی و سیاسی هنگامی ویژگی اسلامی خواهد داشت که در دو بعد قانونگذاری و اجرا مبتنی براصول و ارزش‌های اسلامی باشد و این خصیصه وقتی باقی می ماند که مردم جامعه و کسانی که این نظام را می‌پذیرند معتقد به عقاید اسلامی و پایبند ارزش‌ها ی اسلام باشند. (مصباح یزدی ۱۳۸۸ :۱۱) و این امر میسر نمی شود مگر با پذیرش حاکمیت ولایت فقیه ‌بر تمام ارکان جامعه ولی فقیه بتواند در راستای تربیت آحاد جامعه ‌بر مبنای‌ اصول وروشهای پذیرفته شده اسلام گام بردارد.

در این رابطه مقام معظم رهبری می فرماید:

اصل ولایت فقیه و پیوستن همه را ههای اصلی نظام به مرکز ولایت، نقطه درخشان نظام اسلامی، و تحقق آن، یادگار ارزنده و فراموش نشدنی حضرت امام خمینی (ره) است. مردم ما در طول یازده سال اخیر، وفاداری و اخلاص کامل خود را نسبت ‌به این اصل در همه میدانها نشان داده‌اند و امام عظیم الشأن ما خود بزرگترین مدافع و سر سخت ترین پشتیبان این اصل و پذیرای جدی همه آثار و لوازم آن بوده این اصل همان ذخیره پایان ناپذیری است که باید مشکلات نظام جمهوری اسلامی را در حساسترین لحظات و ‌خطرناک‌ترین گردنه های مسیر پر خطر جمهوری اسلامی حل کند و گره‌های نا گشودنی را بگشاید. دفاع غیورانه امام عزیز از مسئله ولایت و رهبری که بی گمان تصدی رهبری به وسیله خود آن بزرگوار کمترین تأثیری در آن نداشت ناشی از درک و ایمان عمیق به همین حقیقت بود. ( بانکی پور فرد ۱۳۸۰: ۱۲)

ه- نماز:

نماز ستون دین است و بهترین نشانه مسلمانی و مرز میان کفر و ایمان محسوب می شود پیامبر اعظم (ص) فرمود: ( بین العبد وبین الکفر ترکُ الصلاهِ ) میان بنده و کفر نماز فاصله است. بدین سبب اقامه نماز از اصلی ترین برنامه های دینی است که در مسلمانی دست کم در شبانه روز پنج مرتبه به آن همت می گمارد و پایبندی خویش را به نماز نشان می‌دهد. قرآن و عترت نیز با تبیین و تشریح ابعاد، شرایط، آثار، انواع، اسرار نماز، مردم را به اقامه آن فراخوانده اند. خانه متون دین و خیرالعمل است و از همین رو اقامه آن مورد تأکید اسلام می‌باشد. اقامه نماز در اول وقت بسیار پسندیده و نشان دهنده شوق نمازگزار به مناجات و خلوت با خدا است. (پژوهشکده تحقیقات اسلامی، ۱۳۸۹: ۳۶۰)

نماز، ساده ترین، عمیق ترین و زیباترین رابطه انسان با خداوند است که در تمام ادیان آسمانی بوده است. نماز بقدری مهم است که حضرت ابراهیم (ع) هدف خود را از اسکان زن و فرزندش در صحرایی بی آب و گیاه، مکه، اقامه نماز معرفی می‌کند، نه انجام مراسم حج. امام حسین (ع) ظهر عاشورا را برای اقامه دو رکعت نماز، سینه خود را سپر تیرهای دشمن قرار داد. قرآن به حضرت ابراهیم و اسماعیل (ع) دستور می‌دهد که مسجدالحرام را برای نمازگزاران آماده و تطهیر نمایند. آری نماز بقدری مهم است که زکریا و مریم و ابراهیم و اسماعیل (ع) خادم مسجد و محل برپایی نماز بودند. نماز کلید قبولی تمامی اعمال است و امیرالمومنین علی علیه السلام به استاندارش می فرماید:

بهترین وقت خود را برای نماز قرار بده و آگاه باش که تمام کارهای تو در پرتو نمازت قبول می شود. نماز یاد خدا است و یاد خدا تنها آرامش بخش دلهاست. نماز انسان را از انجام بسیاری از منکرات و زشتی‌ها باز می‌دارد. (قرائتی، ۱۳۸۸: ۵۰-۲۴۹)

۷-۲- هدف از تأسيس انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران

۱۷/۸/۷۵ ، یکی از از روزنامه های صبح به نقل از یک روزنامه موثق ، خبر از تأسيس یا تشکیل قریب الوقوع انجمنروزنامه نگاران ایران را داد و افزود ، اساسنامه این انجمن که برای نخستین بار پس از انقلاب، مسئولیت دفاع از حقوق روزنامه نگاران را بر عهده خواهد گرفت، توسط مدیر مسئول روزنامه های کثیر الانتشار ( غیر از دو رورنامه صبح ) تهیه شده و جزئیات آن در روزنامه های کشور منتشر شد.

به نوشته این روزنامه در ماده ۲۸ اساسنامه این انجمن ، دفاع از حقوق مادی و معنوی اعضاء در مراجع مختلف اداری و قضایی، دفاع از حیثیت شغلی در محافل بین‌المللی به عنوان نماینده روزنامه نگاران ایران، همکاری با مسئولان فرهنگی کشور در جهت تقویت بنیه مطبوعات و تحکیم موقعیت آنان و گسترش در مجامع و محافل بین‌المللی مطبوعاتی از جمله هدف های تأسيس این انجمن ذکر شده است .

اطلاعیه بعد این انجمن که، نام کامل آن در اساسنامه،” انجمن صنفی نویسندگان خبرنگاران مطبوعات” نام گرفته سه روز بعد منتشر شد و خبرنگاران و اعضای هیات تحریریه مطبوعات کشور را به مراجعه به دفتر این انجمن و ثبت نام در آن دعوت می کرد، نشان داد که عزم موسسان آن در تشکل روزنامه نگاران به ظاهر جزم است . (مقاله از نقی آقالو، رسانه ،سال هشتم، شماره چهاردهم)

به ویژه آنکه در این زمینه با نام انجمن صنفی بر اساس ماده ۱۳۱ قانون کار مصوب ۶/۱۰/۷۱ هیات وزیران به میدان آمده است . اگر چه اعضای فعال مطبوعات و رسانه های کشور کم و بیش در مرکز اطلاعات و اخبار قرار دارند و معمولا اخبار را زودتر از سایر مردم به دست می آورند ، ولی بسیاری از این اعضاء غیر از تعدادی معدود که اخبار تشکیل انجمن های صنفی و روزنامه نگاری را از ناحیه تعدادی از دست اندرکاران مطبوعات کشور به طور غیر رسمی شنیده بودند، از اعلام ناگهانی تأسيس انجمن مذکور توسط مدیران مسوول روزنامه های کثیر الانتشار بزرگ(کیهان، اطلاعات، کار وکارگر، همشهری و سلام ، ابرار ، جمهوری اسلامی، رسالت ) شگفت زده شدند. و در نتیجه احساسات متفاوتی در درونشان به وجود آمد .

قبل از اعلام تشکیل انجمن جدید، شایع بودکه تعدادی از روزنامه نگاران و دست اندرکاران مطبوعات کارهای در همین زمینه انجام داده‌اند و در حال تلاشند تا خانواده مطبوعات را به طریقی صاحب تشکیلات کنند. خبرهایی نیز از فعالیت مجدد سندیکای سابق می رسید. که در حال تجدید نظر اساسنامه و جذب اعضای جدید و انتخابات هیات مدیره جدید است، اما این اخبار ، وقایعی نبود که همگان بتوانند به طور عینی آن ها را لمس یا درک کنند . حرکت های نیمه جانی که نشان از تردید و ناتوانی و بی انگیزی مسوولان آن بود و تمامی این عوامل باعث این شده بود که در بدنه رسانه ها و مطبوعات کشور ، احساس نیاز به تشکیل انجمن جدید ، توانا و جدی به ویژه با توجه به شرایط بحرانی و سیاسی کشور ، به طور روزافزون گسترش یابد. اخبار غیر رسمی بعدی حاکی از آن بود که غیر از مدیران روزنامه های بزرگ که اقدام به تأسيس انجمن روزنامه نگاران ایران کردند ، کسانی دیگر در رده های دوم و سوم مطبوعات بودند که افکاری مشابه در سر داشتند و بخشی از کارهای اجرایی را نیز در این مورد انجام داده بودند ، اما این تلاش ها تلاش سیاسی بود و در پی تشکیل انجمن سیاسی روزنامه نگرای بودند و نه صنفی و بدین ترتیب ، برای تأسيس آن ، به دنبال اخذ مجوز از وزارت کشور بودند.(مقاله از نقی آقالو، رسانه ،سال هشتم، شماره چهاردهم)

بی تردید انجمن صنفی مذکور باید توسط روزنامه نکاران و نویسندگان فعال و حرفه ای مطبوعات تشکیل شود، اما به دلایل بیشمار از جمله عدم تبیین جایگاه روزنامه نگاری و روزنامه نگار، عدم امکان تشکیل به علت عدم وجود امکانات زمان ، مکان، سرمایه، تشتت و اختلافات در رزونامه ها به علت سیاسی بودن مدیران مسئوول و سردبیران آن ها و در نتیجه ، جدایی اجباری خبرنگاران و روزنامه نگاران شاغل در آن ها و یک سلسله دلایل مشابه و جنبی دیگر ، این امکان فقط در اختیار مدیران مسئول روزنامه ها قرار گرفت تا در فرصت و شرایط مناسب به دست آمده انجمن صنفی را تشکیل داده و آن را در کنترل خود گیرند.

یکی از اعضای هیات موسس انجمن فوق در تاریخ ۱۷/۱۰/۷۵ خبر داد که تاریخ مذکور ، ۶۰۰ روزنامه نگار و ۳۱ نشریه از سراسر کشور به عضویت آن در آمده اند. به گفته وی در اولین مجمع عمومی روزنامه نگاران هیات مدیره انجمن، از میان همکاران مطبوعاتی که کاندیدا شده باشند انتخاب می‌شوند و پس از آن انجمن فوق زیر نظر این هیات مدیره خدمات خود را به جامعه روزنامه نگاران ارائه خواهد داد. در طول ‌یک‌ماه بعداز تأسيس هیات مدیره موفق گردید انجمن را به ثبت برساند و در ادامه بعد از یک اعلان عمومی ، اساسنامه در اختیار دیگر روزنامه نگاران قرار گرفت و همان زمان ارم انجمن نیز تصویب شد. (مقاله از نقی آقالو، رسانه ،سال هشتم، شماره چهاردهم)

۸-۲- قانون سازمان نظام رسانه ای جمهوری اسلامی ایران

« قانون سازمان نظام رسانه ای جمهوری اسلامی ایران» این روزها در بین فعالان رسانه ای و روزنامه نگاران بحث های فراوانی را ایجاد ‌کرده‌است بسیاری بر این اعتقاد هستند که این قانون فضای رسانه ای را زیر سیطره دولت می‌برد از این رو بخش بزرگی از روزنامه نگاران ایران با آن مخالف هستند اما در مقابل کسانی هم هستند که این قانون را بر اساس شرایط واقعی امروز حاکم بر فضای رسانه ای ایران مفید ارزیابی می‌کنند .آنان اعتقاد دارند که باید از حداقل های موجود استفاده کرد پیش نویس قانون نظام رسانه ای که از سوی دفتر مطالعات و برنامه ریزی رسانه ها و معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منتشر شد ، تا امروز مورد بحث و بررسی فراوانی کارشناسان و فعالان عرصه رسانه ها قرار گرفته است. این قانون بنا به ادعای کسانی که آنان را تنظیم کرده‌اند در راستای حمایت از حقوق و آزادی های مشروع رسانه های همگانی، تنظیم مناسبات و روابط حکومت، شهروندان و رونامه نگاران با یکدیگر و زمینه سازی برای حضور مؤثر و فعال روزنامه نگاران در عرصه های بین‌المللی، تنظیم شده است اما در مقابل بسیاری از فعالان رسانه ای و روزنامه نگاران بر این اعتقاد هستند که این قانون تنها موجب از بین رفتن استقلال نسبی رسانه ها می شود آنان می‌گویند که رسانه ها مسئول نظارت بر دولت هستند نه بر عکس . بنا به اعتقاد مخالفان این قانون، که این رسانه ها هستند که باید بر کار دولت نظارت کنند و باید دولت ذا مورد نقد و بررسی قرار دهند نه اینکه دولت خودش متولی نظارت بر رسانه ها شود به هر صورت سرنوشت نظام صنفی رسانه ها از هم اکنون مورد بحث فراوان است.

باسمه تعالی

پیش‌نویس قانون سازمان نظام رسانه‌ای جمهوری اسلامی ایران(ویرایش دوم)۶/۵/۹۳

فصل اول : کلیات (تعاریف، اهداف و وظایف)

سردبیر روزنامه رسالت با اشاره به نقش مؤثر برخی اعضای این انجمن در فتنه۸۸ خاطرنشان کرد: «برای نمونه آقای مزروعی رئیس این انجمن امروز در بلژیک پناهنده شده و جزو کارمندان بی بی سی است و فریبا داوودی مهاجر که عضو انجمن بوده این روزها ضمن کشف حجاب به خدمت ارتش رسانه ای آمریکا و اروپا درآمده اند.»

انبارلویی بر همین اساس ادامه داد: «باقی مانده این افراد نیز امروز در داخل کشور می خواهند راه دوستان خود را ادامه دهند.»

مصطفی کواکبیان رئیس شورای سیاست‌گذاری جبهه اصلاحات نیز با انتقاد از فعالیت های سیاسی در انجمن روزنامه نگاران می‌گوید: «فعالیت های سیاسی جایی در یک انجمن صنفی ندارد. در حال حاضر انجمن روزنامه های غیردولتی را داریم که سی و پنج یا شش روزنامه با گرایش های مختلف سیاسی در آن عضو هستند اما در آنجا کارهای صنفی را مدنظر داریم. هنر است فعالیت های سیاسی در قالب احزاب سیاسی صورت بپذیرند.»

مهدی فضائلی نیز در رابطه با تفکرات برخی اعضای این انجمن می‌گوید: «فعالان انجمن صنفی روزنامه‌نگاران، افراد بدنامی هستند. کسانی که در این انجمن فعال بودند طرفدار رژیم صهیونیستی بوده و رسما نظرات خود را در این زمینه نیز اعلام کرده‌اند.»

مدیرعامل مؤسسه سروش یادآور شد:‌ «از این جهت انجمن صنفی روزنامه‌نگاران، انجمن خوش نامی نیست و چنانچه بعد سیاسی آن را درنظر بگیریم، مشاهده می‌شود که برخی از کسانی که در این انجمن نقش ایفا می‌کردند افراد بدنامی هستند.»

با این حال و با وجود اینکه پس از انحلال قانونی “انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران” که به دلیل تخلفات محرز از اساسنامه این تشکل صورت گرفت، تشکل دیگری با عنوان”انجمن صنفی خبرنگاران و روزنامه‌نگاران ایران” با کسب مجوز رسمی از وزارت کار، طی سال‌های اخیر فعالیت خود را آغاز ‌کرده‌است، پس از انتخاب حسن روحانی به عنوان رئیس‌جمهور منتخب در انتخابات ۲۴ خرداد ۹۲، برخی افراد وابسته به انجمن صنفی منحله روزنامه‌نگاران طی نامه‌هایی سرگشاده، اصل انحلال این تشکل را انکار کرده و خواستار فعالیت مجدد آن شده‌اند.

خواسته ای که به نظر غیرقانونی می‌رسد و انجمنی که سالیان قبل بر اساس اسناد منتشره دست به خودکشی زده است، امروز به دنبال احیای مجدد است. ( پایگاه خبری تحلیلی فاطر ۲۴ تیرماه ۱۳۹۳ )

۲۳-۲- آرم انجمن

این ارم از یک مثلث وارونه تشکیل شده است که برگ زیتونی در وسط آن قرار گرفته است و نیمه راست آن حروف آرا (مخفف انجمن روزنامه نگاران ایران) است و سال تأسيس (۱۳۲۵) نوشته شده وسوی دیگر حروف انگلیسی Association of irans journalists و تاریخ میلادی تأسيس انجمن ۱۹۴۹ ذکر شده است .

( نگاهی به روند شکل گیری انجمن روزنامه نگاران ایران ، کوهستانی نژاد، مسعود ، بهار ۱۳۷۵ شماره ۲۵۵مرکز تحقیقات رسانه )

۲۴-۲- نشست تخصصی«جایگاه نظام صنفی در رسانه‎های ایران» (۲۱ آبان ۱۳۹۳)

دولت از تصویب پیش‎نویس صرف نظر کند.

نشست تخصصی «جایگاه نظام صنفی در رسانه‎های ایران» به کوشش دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌آموزش‌ها در بیستمین نمایشگاه مطبوعات برگزار شد. در این نشست علی صالح آبادی مدیر مسوول هفته‎نامه ستاره صبح و کسری نوری سردبیر روزنامه شهروند به ایراد سخنرانی پرداختند. احسان پوری قائم مقام دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه ها به عنوان مجری این نشست حضور داشت.

کسری نوری برای جامعه‌ مطبوعاتی کشور اظهار تأسف کرد و ادامه داد: من جمله تکراری را در همه‌ نشست‌آموزش‌ها می‎گویم و آن هم اظهار تاسف عمیق برای جامعه‌ مطبوعاتی کشور است که حساسیت خود را به سرنوشت خود از دست داده‎اند. من به نیت دوستان شکی ندارم و تکلیف قانونی بر دوش آن ها گذاشته شده است اما متن این پیش‎نویس به شدت ناظر بر محدودیت‎های بیشتر و بیشتر برای فعالان رسانه است.

او خاطر نشان کرد: واقعیت این است که مطبوعات ایران حال و روز خوبی ندارد. در این شرایط به اندازه کافی محدودیت وجود دارد. به اندازه کافی فضای ناامن و و متزلزلی در فضای مطبوعاتی وجود دارد. همچنین خودسانسوری هم در مطبوعات کشور دیده می‎شود؛ حال در چنین شرایطی با پیش‎نویسی مواجه می‌شویم، دارای مرزهای محدودی که اگر به تصویب برسد خطرناک خواهد شد.

سردبیر روزنامه شهروند افزود: این پیش‎نویس به برخورد با روزنامه‎نگاران و حذف آن ها از چرخه‌ی خبر مشروعیت می‎بخشد به طوری که حق اعتراض را نیز از آن ها می‎گیرد. در واقع صنف مطبوعاتی‌آموزش‌ها مجبور می‎شوند مجوز‎های خود را از این بخش‎هایی بگیرند که محدودشان می‎کنند. همچنین آن ها را به سمت یک سری ملاحظاتی می‎برد که پروانه فعالیت را به آن ها نمی‎دهند، مشکلات مطبوعات را اولویت‎بندی کنید.

نوری گفت: ما به هر دلیلی درب انجمن صنفی روزنامه‎نگاران را بستیم و می‌خواهیم راه دیگری را درست کنیم، اگر می‎توانند همان انجمن صنفی را باز کنند تا آن که با حمایت حاکمیت برای ما پیش‎نویسی را ایجاد کنند. روزنامه‎نگاری، تنها صنفی است که طرف حسابش با حاکمیت است. آن زمان خود حاکمیت ی‎خواهد بر تیم خبرنگاران حکومت و قضاوت کند.

سردبیر روزنامه شهروند ادامه داد: من تصور می‎کنم که اگر می‎خواهند به مطبوعات کشور خدمت کنند ابتدا یک اولویت‎بندی انجام دهند و ببینند مشکلات مطبوعات کشور از کجاست. سپس در نظر بگیرند که در این اولویت‎بندی‌آموزش‌ها مطبوعات کشور در کجا قرار گرفته‎اند. در ادامه نوری با اعلام آن که بهتر است با مطبوعات کشور کاری نداشته باشند، گفت: لطف کنند ابتدا درب انجمن صنفی روزنامه‎نگاران را باز کنند. هنوز هم نمی‎دانیم که چه کسانی این پیش‎نویس را نوشته‎اند.

البته علت پنهان‎کاری را نمی‎دانم. اما به نظر من روح پیش‎نویس در جهت تهدید فضای مطبوعاتی است و اگر دوستان اصرار به تصویب این طرح دارند، ابتدا به نقدهای نوشته شده ‌به این پیش‎نویس دقت کنند. وجود قانون بهتر از نبود آن است

در ادامه‌ این نشست علی صالح آبادی با تأکید بر احترام به پیشکسوتان اذعان داشت: هر قانونی یک سری نقاط مثبت و یک سری نقاط منفی دارد. وجود قانون بهتر از نبود آن است. اما با توجه به علم هرمنوتیک که هر متنی را می‎خوانیم باید برداشت درستی از آن داشته باشیم، و ضمن این که من نماینده مجلس بودم و ۱۰ سالی نشریه منتشر کردم و ۱۱۰ بار هم دادگاه رفتم از روند قانون مطلع هستم. همچنین می‎دانم اشکالات این قوانین در کجاست و در کجا تحولاتی صورت گرفته است. یک سری از این قوانین برای پیش از انقلاب بود و پس از انقلاب نیز برای بسیاری از بخش‌آموزش‌ها آسان گرفته شده بود و محدودیتی وجود نداشت. اما رفته رفته این نگرانی‎های موجود در افراد و دغدغه‎های آن ها باعث شد تا محدودیت‎هایی را در قانون ایجاد کنند. مدیر مسوولان بیشترین نقش سانسورچی را دارند.

حافظه توالی و آن پاسخ خود به خودی در مقابل یادآوری های خاص می‌باشد ، مثلا گفتن روزهای هفته ، عمل شمارش ترتیبی اعداد ، نظم و ترتیب عناصرد در موارد یاد شده از اهمیت اساسی برخوردار است ، و یا اینکه توالی کلمات در یک جمله ، یک امر اساسی است . کودکی که به صورت فاعل ـ فعل ـ مفعول جمله می‌سازد ـ « بچه می‌خواهد شیر » ـ احتمالا در حافظه توالی وی اشکالی وجود دارد .

در حافظه مانا یا بلند مدت پیش از آنکه اطلاعات مورد نیاز یادآوری گردد لازم است که یک دوره طولانی در ذهن باقیمانده و ذخیره شود . شواهد فیزیولوژیک چندی وجود دارد کهنشان می‌دهد حافظه های گذرا و مانا در سازه‌های متعددی در درون مغز بایگانی می شود ( مگاون^[۱۸] ۱۹۶۷ ) . پدیده به خاطر سپردن مطالب درسی کمی پیش از امتحان و فراموش کردن حجمی از آن مدتی پس از امتحان ، برای بسیاری از دانش آموزان امری آشناست . حافظه مانا مستلزم توانایی جذب و همانند سازی^[۱۹] ، ذخیره کردن و بیاد آوردن اطلاعات در مواقع مورد نیاز است . این امر به مهارت فراگیر در شناخت هدف و مناسبات مطلب آموزشی و ربط آن به دانش گذشته وی بستگی دارد( ورگاسون ۱۹۶۸ ؛ وایزمن ۱۹۶۵ ).

حافظه حسی

شاید درست تر این باشد که آن را انبار حسی ، خاطرات حسی یا حتی درک حسی بنامیم . هر چیزی در حافظه به عنوان اطلاعاتی حسی از محیط اطراف شروع می شود . نقش حافظه حسی ان است که اطلاعات ورودی به مغز را از طریق گیرنده های حسی بگیرد و کمتر از یک ثانیه آن را نگه دارد تا تصمیم گرفته شود که با آن چه کار کند .

این فرایند نسبتا یکپارچه است . اشعه ای نوری به شبکیه چشم برخورد می‌کند و حافظه ای کوتاه ( حافظه تصویری ) به طول چند هزارم ثانیه می‌سازد ؛ به عبارت دیگر ، می توان گفت که این فرایند مانند طولانی سازی نشان محرک اصلی مورد نیاز جهت زمان دادن برای شناخت و پردازش های بعدی است احتمالا این مسئله برای حس های دیگر نیز صدق می‌کند ( ترگسن ، ۱۹۹۶ ) . ممکن است یکی از استثناهای این فرایند حس شنوایی باشد . پیام های شنوایی به طور مختصر در آنچه که معمولا به آن حافظه انعکاسی می‌گویند ، ضبط می‌شوند . شواهدی وجود دارد که ممکن است نشان های انعکاسی کمی بیشتر ( تا حدود ۲۰ ثانیه ) باقی بمانند ( گازانیگا ، ایوری و منگون ، ۱۹۹۸ )

با وجود این که این فرایند کمی ساده به نظر می‌رسد ، اما مشکل وقتی به وجود می‌آید که این داده های حسی ـ که از بخش های مجزای اطلاعات تشکیل شده اند ـ به صورت یک تکه وارد نمی شوند بلکه همه همزمان با هم ، اما مجزا ، وارد مغز می‌شوند . طی هر بخشی از زمان ، مقدار زیادی محرک های حسی بدن ما را بمباران می‌کنند و به ما بیش از آنچه که قدرت رسیدگی به آن داریم اطلاعات می رسانند . اگر شما به طور خود آگاه از تمامی تصاویر ، صداها ، احساسات لامسه ، مزه و بو هایی که همزمان با هم روی بند شما تاثیر می‌گذارند مطلع بودید ، آن وقت لبریز شدن محرک های حسی را تجربه می کردید . بدون یک روش خاص برای سازماندهی این داده های خام حسی به یک طرح معنادار ، شما قادر به عمل کردن نخواید بود . باید را ه چاره ای برای دور ریختن داده های نامربوط وجود داتشه باشد . نقش تصفیه مقدار زیاد اطلاعات ورودی به حس ها همان چیزی است که ما آن را حافظه حسی می نامیم(سیف نراقی،۱۳۸۷) .

گاهی اوقات به مغز ، اسفنجی که اطلاعات را جذب می‌کند ، اطلاق می شود . استعاره ای بهتر برای آن ، واژه الک خواهد بود : طبق برخی تخمین ها ، ۹۹ درصد از کل اطلاعات حسی به محض ورود به مغز دور ریخته می‌شوند ( گازانیگا ، ۱۹۹۸ ) . دلیل این که مغز این مقدار زیاد اطلاعات را تصفیه و سپس دور می ریزد این است که بیشتر آن نامربوط است . یادآوردی این که چند دقیقه پیش لباس هایتان روی بدنتان چه حسی داشتند و یا هفته پیش که چیزی می نوشتید خودکارتان روی دستتان چه حسی داشت ، ارزش عملکردی یا حیاتی زیاد ندارد(پاشازاده،۱۳۷۸). .

حافظه بینایی: این حافظه در یادگیری برای باز شناسی و به یاد آوردن حروف الفبای نوشته شده ،اعداد و خزانه لغات دیداری به همان اندازه مهم است که تکامل هجی کردن و مهارت های زبان نوشتاری.

این حافظه برای انجام تکالیف جور کردن از راه دیدن،کپی کردن اشکال،محاسبه مسائل ریاضی و یادگیری،طرز استفاده از وسایل بازی ها نیز بسیار مهم است۰(ساموئل کرک،جیمز چلفانت،۱۳۷۷)

ارتباط حافظه بینایی با املا علاوه بر تعمیم های واجی، توانایی در املا آشکارا به حافظه توالی بینایی بستگی دارد. کودکی که ناتوان از یاد آوری یا تجسم حروف و ترتیب و توالی آن در کلمات باشد بلاتردید در املا ضعیف خواهد بود. بسیاری از تکنیک های مؤفق در آموزش املا عملاً به تقویت حافظه توالی بینایی تأکید داشته اند.برای مثال فرنالد فن رد گیری را برای آموزش املا تکمیل نموده است. این تکنیک با به کارگیری دو مسیر حسی حرکتی و لامسه، تصویر بصری کلمه را در ذهن کودک تقویت می‌کند، چرا که برای درست نویسی یک کلمه علاوه بر ضبط آن در حافظه باید توانست همان کلمه را به طور کامل به هنگام نوشتن به خاطر آورد.برعکس به هنگام خواندن، نگهداری تصویر بصری در بازشناسی کلمات لازم نیست.(فریار،رخشان، ۱۳۷۹)

تشخیص ضعف حافظه بینایی در املا موارد زیادی را می توان در ارتباط با عدم هماهنگی بین تلفظ و کتابت بیان نمود. لکن اکثر این مثال ها به زبان های دیگر مربوط می شوند۰ اما آنچه به مشکل املا در زبان فارسی مربوط می شود علاوه بر اشکالات جزئی در این زبان بیشتر مربوط به تعدد حروف همصداست۰

به عنوان مثال به نمونه های زیر توجه کنید: « دیروز منصور مریض شد،مادر و خواهرش او را به مطب پزشک رساندند. پذشک پص از معاینه برای منسور قرص های مخصوص نوشت. مادر وخاحرمنثورپث از خداحافظی متب پظشک را طرک کرده برای خرید غرس حای مخثوس به چند داروخانه سر زدند.»(فریار،رخشان،۱۳۷۹)

علت عمده این نوع غلط های دیکته ای ضعف حافظه بینایی است. یعنی کودک به خوبی قادر نیست تصویر حروف مورد نظر را در کلمه به خاطر بیاورد. رونویسی کردن درست این واژه ها می‌تواند به دانش آموز کمک کند، اما این کمک لزوماًً به سایر موارد انتقال نمی یابد. بهتر است حافظه بینایی کودک را تقویت کنیم تا نه تنها دیکته درست واژه ای را که غلط نوشته است فراگیرد بلکه با خواندن و دیدن هر کلمه جدید توانایی به خاطر سپاری آن را داشته باشد.(تبریزی،۱۳۸۲)

راهبردهای درمانی تقویت حافظه بینایی تمرینات بهتر است به صورت بازی و با حوصله انجام شوند.تمرینات را با توجه به سن و ظرفیت پایه کودک شروع می‌کنیم:

۱- چند شی یا اشکال هندسی و تصاویر (از دوشی،تصویر یا شکل شروع می‌کنیم) به کودک نشان می‌دهیم، پس از پوشاندن آن ها کودک باید اشیایی را که دیده بود نام ببرد و در صورت مؤفقیت تعداد را بیشتر می‌کنیم.

ج- تغییر در یادگیری

در سازمان‌های سنتی، افراد به طور واکنشی عمل می‌کردند، در صورتی که در سازمان‌های مدرن(توانمند) افراد به اقدام کارآ، جستجو و حل مشکلات، خطرپذیری، ابراز نظرات و همکاری تمایل دارند. همچنین سازمان‌های با افراد توانمند، مکانیزمهایی را در بر می گزینند تا کارکنان موقعیت یادگیری و رشد کردن را داشته باشند که برخی از آن ها عبارتند از:”آموزش از طریق تعاملات گروهی، گردش شغلی، غنی سازی شغلی.”

(۲)جعفر عسگری (مشاور بهره وری و اقتصاد) تحقیقی را در سال ۱۳۸۵ انجام داده و آن را به نخستین کنفرانس توانمندسازی منابع انسانی که زیر نظر بنیاد توانمندسازی منابع انسانی ایران ارائه نمود. در این تحقیق که به نام «ارتقاء بهره وری کار و بهره وری رقابت پذیری از طریق توانمندسازی کارکنان با استانداردIIP » می‌باشد، آمده است که: «برای توسعه منابع انسانی، توانمندسازی کارکنان قدم اول است.»

در این تحقیق سئوال اساسی این می‌باشد که آیا شما ‌به این(توانمندسازی کارکنان) به عنوان مدیر اعتقاد دارید؟ که در صورت مثبت بودن برای سئوالات ذیل چه پاسخی دارید:

۴۸

*چه میزان از سرمایه انسانی شناخت دارید؟

*آیا شغلی را به کارکنان خود داده اید با علائق آن ها رابطه دارد؟

*آیا دانش و رشته تحصیلی آن ها مناسب با شغل آن ها است؟

*آیا سوابق تجارب کاری آن ها با نوع شغل آن ها تناسب دارد؟

*آیا دانش آشکار و دانش پنهان کارکنان را شناسایی کرده اید؟

*آیا حقوق و مزایای پرداختی با نوع شغل، تجارب و تحصیلات کارکنان تناسب دارد؟

*آیا کارکنان می دانند که شما به راستی آن ها را سرمایه تلقی می کنید؟

*آین آموزش‌های لازم را به طور مستمر برای بروز بودن به آن ها می دهید؟

*آیا در تصمیم گیری ها همواره با آن ها مشورت می کنید؟

*آیا در تمام دستاوردهای سازمان آن ها را شریک می دانید؟

(۳)در تحقیق دیگری در دانشگاه آزاد اسلامی غرب استان مازندران، بررسی تاثیر توانمندسازی کارکنان بر کیفیت ارائه خدمت آنان صورت پذیرفت. در این تحقیق که همانند مدل تحقیق فعلی از الگوی بلانچارد و همکارانش استفاده شده است، یک سئوال اصلی و سه سئوال فرعی مطرح شد، همان طوری ‌که داده ها نشان می‌دهد وضعیت تیم‌سازی در دانشگاه‌های غرب مازندران بالاتر از حد انتظار است. وضعیت تفویض اختیار در دانشگاه‌های غرب مازندران بالاتر از حد انتظار است. وضعیت سهیم شدن ‌در اطلاعات در دانشگاه‌های غرب مازندران بالاتر از حد انتظار است.

در نتیجه گیری تحقیق مذکور آمده است: ‌بر اساس مبانی نظری و ادبیات موضوع، توانمندسازی سبب افزایش عملکرد نیروی انسانی می‌شود و توجه به تقویت و ارتقای مؤلفه‌های اصلی، تفویض اختیار وتیم‌سازی(کارتیمی) و توزیع و مشارکت در اطلاعات کارکنان را می‌تواند توانمند سازد. از این رو شاخص‌ها در قالب سئوالات پرسشنامه مورد سنجش کارکنان اداری و علمی زن و مرد(رسمی، قراردادی) دانشگاه آزاد اسلامی غرب استان مازندران قرار گرفت. و طرح نهایی توانمندسازی نیروی انسانی که می‌تواند کیفیت خدمات را در واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی را ارتقاء دهد بدین قرار حاصل شد:

۴۹

*سهیم شدن در اطلاعات با همه افراد سازمان:

– اطلاعات مربوط به عملکرد شرکت را در اختیار همه کارکنان قرار دهید و به افراد کمک کنید تا کسب و کار را درک کنند.

– از طریق سهیم شدن در اطلاعات اعتماد به وجود آورید.

– امکانات نظارت خودکار را ایجاد کنید.

– اشتباهات را به عنوان فرصتی برای یادگیری بدانید.

* از طریق مرزبندی ها، خودمختاری به وجود آورید:

– تصاویر بزرگ و کوچک را روشن کنید.

– هدفها و نقش‌ها را مشخص کنید.

– ارزش‌ها ‌و مقرراتی را که زیربنای اقدامات را تشکیل می‌دهند، تعریف کنید.

– مقررات وروشهایی را که از توانمندسازی حمایت می‌کنند، به وجود بیاورید.

– آموزش لازم را تدارک ببینید.

– افراد را مسئول نتایج بدانید.

*تیم های خودگردان را جانشین سلسه مراتب قدیمی کنید:

– راهنمایی و آموزش مهارت‌ها را برای توانمندسازی تیم ها تامین کنید.

– حمایت و تشویق برای تغییر به وجود آورید.

– از تنوع طلبی به عنوان سرمایه تیم استفاده کنید.

– به تدریج کنترلها را به تیمها واگذار کنید.

– بدانید که گاهی دشواری زیاد خواهید داشت.

‌بر مبنای‌ نتایج طرح فوق، سه شاخص اصلی تفویض اختیار و تیم‌سازی و مشارکت و سهیم شدن در اطلاعات در دانشگاه آزاد اسلامی غرب استان مازندران بالاتر از حد انتظار است و آزمون T تک نمونه اختلاف مشاهده شده را معنادارنشان داده است. به عبارتی، توانمندسازی هم اکنون در واحدهای دانشگاهی وجود دارد و همبستگی بین توانمندسازی کارکنان و کیفیت خدمات دانشگاهی توسط کارکنان مشاهده می‌شود. یعنی، هرچه توانمندسازی کارکنان بالاتر باشد، کیفیت خدمات دانشگاهی توسط کارکنان مثبت است. و هرچه این رابطه معکوس باشد، کیفیت خدمات دانشگاهی توسط کارکنان سیر نزولی می‌یابد. ‌بنابرین‏ با توجه به نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر و نظریه های موجود می‌توان نتیجه گرفت که «طرح نمایش توانا سازی» که از پشتوانه نظری و تجربی و اعتبارکافی برخوردار است. این الگو می‌تواند یکی ازگام‌های مؤثر در جهت توانمندسازی کارکنان واحدهای دانشگاهی را دربرداشته باشد.

۵۰

(۴) پژوهش انجام شده بر روی مدیران ‌کاروان‌های حج تمتع کشور نشان داد که توانمندی این مدیران با ایجاد تغییر در باورها، ارزش‌ها، نمادهای ظاهری و سپس تغییر در مهارت‌های فنی، انسانی و ادراکی مدیران ‌کاروان‌ها میسر خواهد بود.( فرهنگی اسکندری، ۱۳۸۲ ،۱۱۳)