۲ – داودی چلقائی (۱۳۸۵) در پایان نامه خود تحت عنوان «فضای فرهنگی اجتماعی صدور خطبه های نهج البلاغه» چنین بیان می‌کند که : حضرت علی (ع) در ایجاد و توسعه فرهنگ اسلامی با تبیین روشن ارکان فرهنگ اسلامی، ترویج خودگرایی و آزاداندیشی و مبارزه با انحراف، ارج نهادن به تعلیم و تربیت و پایه گذاری علوم اسلامی نقش بسزایی داشت.

۳ – حسن پور (۱۳۸۱) در پایان نامه خود تحت عنوان «تفسیر قرآن در نهج البلاغه» ‌به این نتیجه رسید که انطباق و مقایسه آیات قرآن با سخنان گرانقدر حضرت علی (ع) در نهج البلاغه و ارتباط مستقیم و غیر مستقیم و نیز مطالب یکسان و گوناگون آن ما را به بصیرت و آگاهی بیشتری در زمینه‌های تفسیر می رساند ( به نقل از علوی، ۱۳۸۹، ص ۱۹۹).

۴ – بخشی (۱۳۸۴) مقاله ی خود را تحت عنوان «اثر پذیری نهج البلاغه از قرآن کریم» چنین بیان می‌کند که : قرآن، یگانه معجزه ی ماندگار بشریت است که بر زبان برترین انسان عالم جاری گشت و قلب ها را متحول و مجذوب خود ساخت و اعتراف دوست و دشمن را به اعجاز خود واداشت. پس از کلام وحی، تنها کلامی که توانست مافوق کلام خلق و مادون کلام خالق قرار بگیرد، کلام علی (ع) بود، کلامی که اعجاب بزرگترین ادیبان را برانگیخت و آنان را از همانند آوری عاجز و ناتوان ساخت، و این به علت اثرپذیری آن از وحی بود. از نظر سبک، ایجاز، تشبیه و استعاره نهج ابلاغه همانند قرآن است پس نشان می‌دهد که نهج البلاغه کتابی است که سبک کلام آن حضرت و فصاحت و بلاغت آن، تنها از سخن خدا و رسولش متاثر باشد و ملهم کلام فصحا و بلغا واقع شود ؛ چنانچه که سید رضی (رحمهالله) می‌گوید : هر کس می‌خواهد خطیب نامیده شود باید از علی پیروی کند، و آن کس که خواستار عنوان واعظ بلیغ است ناچار از کلام حضرت یاری جوید. آنچه سخنان امام را تا بدان درجه بالا برده که گویند برتر از سخن آفریده و فروتر از گفته ی آفریننده است، رنگی است که از کلام پروردگار در گفتار علی (ع) می بینیم گفتار بی اندیشه ی پیش و بی آموختن از استادی کم یا بیش.

۵ – عزیزی (۱۳۸۱) در پایان نامه کارشناسی ارشد خود با عنوان «شناخت در نهج البلاغه» چنین نتیجه گیری می‌کند که محورهای مهم و اساسی شناخت در نهج البلاغه: پیرامون موضوعاتی چون خداشناسی، معادشناسی، امام شناسی، انسان شناسی، جهان شناسی، تاریخ شناسی، فقه شناسی و … هستند. علی (ع) آفت های زیادی را بر شجره طیبه شناخت مطرح نموده اند نظیر : دنیا پرستی، پیروی از هوی و هوس، عشق مجازی، آرزوهای بلند، گناه، طمع، فتنه، فقر، نزاع، کشمکش و .. (به نقل از ابراهیمی زرندی، ۱۳۸۸، ص۳۳).

۶ – عنایتی فرد (۱۳۹۰) در پایان نامه کارشناسی ارشد خود تحت عوان «شناخت، تحلیل و مقایسه شروح معاصر نهج البلاغه» چنین بیان می‌کند : نهج البلاغه کتابی که عنوان «اخوالقرآن» به خود گرفته است. مجموعه ای گرانسنگ از خطبه ها، نامه ها و سخنان کوتاه امیرمومنان (ع) است، و بیان می‌کند که «نهج البلاغه: فیض ملفوظ است و نور مکتوب» ؛ «این کلام جاودانه جوششی است از سرچشمه فیض بی انقطاع الهی که به امر رب می جوشد ؛ تقریر دوباره ای است از حقایق تجسم یافته ی قرآن کریم و علم وحی محمدی و شناخت های قرآنی و تعالیم اسلامی» (حکیمی، ۱۳۷۴، ص ۲۶۱).

پژوهش های گروه پنجم

۱ – تاریس و سمین^[۹] (۱۹۹۷ م) تحقیق خود را تحت عنوان «فقدان ایمان ؛ تاثیر ارتباط فرزند با مادر در انتقال ارزش های اخلاقی» چنین بیان می‌کنند : ‌بنابرین‏ تحقیق، حفظ ارتباطات خوب والدین با فرزند، یکی از مفیدترین وسایل جعبه ابزارهای آنان به منظور انتقال ارزش های والدین به فرزندانشان می‌باشد. اصولاً انتظار آن است که این امر نه تنها به انتقال ارزش های دینی، بلکه به انتقال ارزش های اخلاقی به طور کلی بینجامد خواه این ارزش ها در باور دینی ثابتی قرار گرفته باشند یا خیر. ‌بنابرین‏، هر چند نتایج ما به طور مستقیم تنها از ارتباط ارزش های دینی سخن می‌گویند، به انتقال ارزش های اخلاقی به طور کلی نیز مرتبط اند. در هر دو مورد، تعامل خوب والدین با فرزند سبب درونی سازی ارزش های واتلدین می شود (ضمناً این تحقیق با روش می‌دانی بوده است).

۲ – شاملی (۱۳۸۸) در پژوهشی تحت عنوان «جایگاه و نقش انذار و تبشیر در نظام تربیتی پیامبران؛ نگرش قرآنی» چنین بیان ‌کرده‌است : با بررسی ده ها آیه مربوط به انذار و تبشیر، هرکس باید به نقش تعیین کننده ی این دو شیوه در دعوت پیامبر (ص) و نظام تربیتی پی برد.

از آنجا که خداوند به پیامبران توصیه ‌کرده‌است در هدایت و تربیت آدمیان این دو شیوه ارشادی به کار بندند، گمان من بر این بود که باید حقیقتی در این دو روش درباره ی تعدیل رفتار انسان نهفته باشد. انذار و تبشیر در حقیقت راه های برای هشیار کردن و آگاهی بخشی (یس:۶) و خودسازی است ؛ دو راهکار تربیتی انذار و تبشیر مسبوق و منجر به آگاهی، شناختا و حیات فکری انسان هاست که طی آن، انسان ها می‌توانند رفتارهای خود را با آگاهی و شناخت و آزادی شکل دهنده ؛ انذار و تبشیر شیوه های آگاهی دادن به مردم ‌در مورد پاداش و کیفر الهی رفتارهای آنان است. با این همه به نظر می‌رسد قرآن کریم پاداش و کیفر را، به ویژه در قیامت نه به عنوان پیامد رفتار که به عنوان ظهور واقعی خود رفتار انسانی معرفی می‌کند (زلزال:۸۷) در این نگاه، پاداش و کیفر پیامد اعتباری و قرار دادی رفتار نیست بلکه تجلی و نمود خود رفتار است.

۳ – گروه مؤلفان (۱۹۹۹) در تحقیقات خودشان تحت عنوان «عاطفه و تأیید والدین و رابطه ی آن با عواطف اخلاقی و رفتار کودکان» چنین بیان کردند: یافته های این تحقیق تاییدی بر دیگر پژوهش ها در اثبات نقش عاطفه والدین (به خصوص مادران) در تعامل با کودکان اند تصویری که از این یافته ها حاصل می شود آن است که رفتارهای والدینی که صمیمی و حمایت گرانه اند احتمالاً دغدغه های عاطفی و رفتار اخلاقی کودکان را افزایش می‌دهند. رفتارهای جامعه پذیرانه والدینی که پذیرا هستند و عاطفه مثبت دارند، ممکن سطح اثر پذیری تلاش های جامعه پذیرانه­ی والدین نزد کودکان را با توجه به معیارهای اخلاقی ارتقا بخشند. ممکن است کسی نتواند نتایج قطعی دراز مدت تأخیر والدین بر عملکرد اخلاقی کودکان را از این پژوهش استنباط کند، ولی ممکن است اقدامات حمایتگرانه ی والدین، سطح دغدغه ی عاطفی کودکان را ارتقاء بخشد و تاثیر پایداری بر جنبه ی رفتار اخلاقی کودکان بر جای گذارد ( ضمناً این تحقیق با روش می‌دانی بوده است ).