مدل‌های بهینه‌سازی از دوران نهضت صنعتی در جهان و به خصوص از زمان جنگ جهانی دوم همواره مورد توجه ریاضیدانان و دست اندرکاران صنعت بوده است در مدلهای کلاسیک بهینه سازی^[۲۶](OR) تأکید اصلی برداشتن یک معیار سنجش(یا یک تابع هدف) می باشد.:
این مدلهای تصمیم‌گیری به دو دسته عمده تقسیم میگردند:
مدلهای چند هدفه^[۲۷](MODM) و مدلهای چند شاخصه ^[۲۸](MADM) به طوری که مدل‌های چند هدفه به منظور طراحی و مدل‌های چند شاخصه به منظور انتخاب گزینه برتر استفاده می گردند. بطور کلی می‌توان تصمیم‌گیری را از دیدگاه دیگری تحت عنوان تصمیم‌گیریهای چند معیاره مورد بررسی قرارداد(رازلیقی ۱۳۸۹)
تصمیم‌گیریهای چند معیاره (MCDM) ^[۲۹]به دو دسته کلی زیر تقسیم می‌گردد:
تصمیم گیری چند هدفهMODM))
تصمیم‌گیری چند معیاره (MCDM)
تصمیم گیری چند شاخصه(MADM )
تصمیم‌گیری چند هدفه((MODM : در این مدلهای تصمیم‌گیری چندین هدف به طور همزمان جهت بهینه شدن ، مورد توجه قرار می گیرند. مقیاس سنجش برای هر هدف ممکن است با مقیاس سنجش برای بقیه اهداف متفاوت باشد. مثلا یک هدف حداکثر کردن سود است که بر حسب واحد پول سنجش می‌شود و هدف دیگر حداقل استفاده از ساعات نیروی کار است که بر حسب ساعت سنجش می‌شود

تصمیم‌گیری چند شاخصه MADM :
مدل‌های MADM به منظور انتخاب مناسب ترین گزینه از بین M گزینه موجود به کار می روند، ولی مدلهای MODM در مقابل برای طراحی منظور می‌شوند.
تصمیم‌گیریهای چند شاخصه اغلب در مواردی به کار می روند که در مساله‌ای خاص با چند شاخص مختلف از جمله شاخصهای کمی و کیفی مانند: هزینه، درجه اهمیت، ظرفیت، طول عمر، وجهه ملی و غیره به طور همزمان روبرو بوده و مطلوبیت هدف مساله در نظر گرفتن تمامی این شاخصها به طور همزمان و یافتن گزینه ای است که در آن برآیند مطلوبیت این شاخصها بیشینه گردد. اغلب مسائلی که در محیط عمل با آنها روبرو میگردیم مسائل چند شاخصه میباشند.
به طور مثال به ماتریس تصمیم‌گیری ذیل جهت احداث یک پست اسکله توجه نمائید:
جدول ۳-۱: ماتریس تصمیم گیری احداث اسکله

X4
(سختی کار)

X3
(وجهه ملی)

X2
(استحکام)

X1
(هزینه)

گزینه ها
شاخص

خیلی زیاد

بسیار زیاد

متوسط

۳

A1

زیاد

متوسط

زیاد

۵/۱

A2

کم

کم

خیلی زیاد

۲/۱

A3