۲-۹-۱۱- تهیه محلول با pH برابر۱۲
۵۰ میلی لیتر محلول ۰۵/۰ مولار پتاسیم منو هیدروژن فسفات به ۹/۲۶ میلی لیتر محلول ۱/۰ مولار هیدروکسید سدیم اضافه شده و در بالن ژوژه ۱۰۰ میلی لیتری با آب دو بار تقطیر به حجم رسانده شد.
۲-۱۰- اندازه گیری کمی غلظت معرف شیمیایی آلی
برای اندازه گیری کمی میزان معرف شیمیایی آلی باقی مانده در محلول، از نمودارهای استاندارد رسم شده برای هر ماده در pHهای مختلف استفاده شد. طول موج مورد استفاده برای خواندن جذب هر یک از محلول‌ها با توجه به طیف جذبی هر یک از مواد در pHمورد مطالعه انتخاب گردید (جدول و نمودارهای ۳-۱ تا ۳-۵).

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

برای هر نمونه پس از انجام هر واکنش فوتو­شیمیایی، جذب محلول باقی مانده در طول موج مربوط به نمونه در pHمورد مطالعه ثبت شد وبا استفاده از نمودار استاندارد معرف در همان pH، غلظت محلول باقی­مانده به دست آمد. البته برای دقت بیشتر در به دست آوردن جذب، هر نمونه چندین بار سانتریفیوژ گردید.
۲-۱۱- بررسی نوع فوتوکاتالیزور و به دست آوردن بهترین فوتوکاتالیزور برای تخریب فوتوشیمیایی معرف شیمیایی آلی
نانو روی اکسید و نانو تیتانیم دی­اکسید (آناتاز)، به عنوان فوتوکاتالیزور برای تخریب معرف شیمیایی آلی مورد نظر (ردانین) به کار برده شدند. در شرایط یکسان مشخص شد که برای تخریب فوتوکاتالیزوری ردانین، نانو روی اکسید (ZnO) فوتوکاتالیزور بهتری نسبت به نانوتیتانیم دی­اکسید (آناتاز) است. به همین خاطر تخریب فوتوشیمایی ردانین را برای هر دو فوتوکاتالیزور انجام داده و نتایج را مورد بررسی و مقایسه قرار دادیم.
۲-۱۲- بهینه کردن پارامتر­های موثر بر واکنش تخریب فوتوشیمیایی ردانین
۲-۱۲-۱- بررسی اثر مقدار فوتوکاتالیزور نانو تیتانیوم دی­اکسید (آناتاز)
۲-۱۲-۱-۱- بررسی اثر مقدار فوتوکاتالیزور نانو تیتانیوم دی­اکسید (آناتاز) بر روی واکنش تخریب فوتوشیمیایی ردانین در محلول بافری با pH برابر ۹
برای این منظور مقادیری معین (به ترتیب ۰، ۵، ۱۰، ۱۵، ۲۰ و ۲۵ میلی گرم) از فوتوکاتالیزور نانو تیتانیوم دی­اکسید (آناتاز) را وزن کرده، در ۶ سل ساخته شده قرار داده و روی هر کدام از آن‌ها ml 25 محلول ppm30 ردانین با ۹=pH اضافه شد. سل‌های موجود (به همراه مگنت و پمپ هوا) به مدت h1 در مجاورت لامپ UV قرار گرفتند. سپس سل‌ها را بیرون آورده و با بهره گرفتن از سانتریفیوژ، فوتوکاتالیزور جدا و جذب محلول‌ها برای به دست آوردن غلظت ردانین باقی‌مانده اندازه ­گیری شدند. مشخص شد که بیشترین (بهترین) تخریب مربوط به سلی است که حاوی mg10 از نانو تیتانیوم دی­اکسید می‌باشد. این مقدار از نانو تیتانیوم دی­اکسید به عنوان مقدار بهینه فوتوکاتالیزور برای ۹=pH در نظر گرفته شد.
۲-۱۲-۱-۲- بررسی اثر مقدار فوتوکاتالیزور نانو تیتانیوم دی­اکسید (آناتاز) بر روی واکنش تخریب فوتوشیمیایی ردانین در محلول بافری با pH برابر ۱۰
برای این منظور مقادیری معین (به ترتیب ۰، ۵، ۱۰، ۱۵، ۲۰ و ۲۵ میلی گرم) از فوتوکاتالیزور نانو
تیتانیوم دی­اکسید (آناتاز) را وزن کرده و در ۶ سل ساخته شده قرار داده و روی هر کدام از آن‌ها، ml 25 محلول ppm30 ردانین با ۱۰=pH اضافه شد. سل‌های موجود (به همراه مگنت و پمپ هوا) به مدت h1 در مجاورت لامپ UV قرار گرفتند. سپس سل‌ها را بیرون آورده و با بهره گرفتن از سانتریفیوژ فوتوکاتالیزور جدا و جذب محلول‌ها برای به دست آوردن غلظت ردانین باقی‌مانده اندازه ­گیری‌ شدند. مشخص شد که بیشترین (بهترین) تخریب مربوط به سلی است که حاوی mg20 از نانو تیتانیوم دی­اکسید می‌باشد. این مقدار از نانو تیتانیوم دی­اکسید به عنوان مقدار بهینه فوتوکاتالیزور برای ۱۰=pH در نظر گرفته شد.
۲-۱۲-۱-۳- بررسی اثر مقدار فوتوکاتالیزور نانو تیتانیوم دی­اکسید (آناتاز) بر روی واکنش تخریب فوتوشیمیایی ردانین در محلول بافری با pH برابر ۱۱
برای این منظور مقادیری معین (به ترتیب ۰، ۵، ۱۰، ۱۵، ۲۰ و ۲۵ میلی گرم) از فوتوکاتالیزور نانو تیتانیوم دی­اکسید (آناتاز) را وزن کرده و در ۶ سل ساخته شده قرار داده و روی هر کدام از آن‌ها، ml 25 محلول ppm30 ردانین با ۱۱=pH اضافه شد. سل‌های موجود (به همراه مگنت و پمپ هوا) به مدت h1 در مجاورت لامپ UV قرار گرفتند. سپس سل‌ها را بیرون آورده و با بهره گرفتن از سانتریفیوژ فوتوکاتالیزور جدا و جذب محلول‌ها برای به دست آوردن غلظت ردانین باقی‌مانده اندازه ­گیری شدند. مشخص شد که بیشترین (بهترین) تخریب مربوط به سلی است که حاوی mg15 از نانو تیتانیوم دی­اکسید می‌باشد. این مقدار از نانو تیتانیوم دی­اکسید به عنوان مقدار بهینه فوتوکاتالیزور برای ۱۱=pH در نظر گرفته شد.
۲-۱۲-۱-۴- بررسی اثر مقدار فوتوکاتالیزور نانو تیتانیوم دی­اکسید (آناتاز) بر روی واکنش تخریب فوتوشیمیایی ردانین در محلول بافری با pH برابر ۱۲
برای این منظور مقادیری معین (به ترتیب ۰، ۵، ۱۰، ۱۵، ۲۰ و ۲۵ میلی گرم) از فوتوکاتالیزور نانو تیتانیوم دی­اکسید (آناتاز) را وزن کرده و در ۶ سل ساخته شده قرار داده و روی هر کدام از آن‌ها، ml 25 محلول ppm30 ردانین با ۱۲=pH اضافه شد. سل‌های موجود را (به همراه مگنت و پمپ هوا) به مدت h1 در مجاورت لامپ UV قرار گرفتند. سپس سل‌ها را بیرون آورده و با بهره گرفتن از سانتریفیوژ فوتوکاتالیزور جدا و جذب محلول‌ها برای به دست آوردن غلظت ردانین باقی‌مانده اندازه ­گیری شدند. مشخص شد که بیشترین (بهترین) تخریب مربوط به سلی است که حاوی mg20 از نانو تیتانیوم دی­اکسید می‌باشد. این مقدار از نانو تیتانیوم دی­اکسید به عنوان مقدار بهینه فوتوکاتالیزور برای ۱۲=pH در نظر گرفته شد.
۲-۱۲-۱-۵- بررسی اثر مقدار فوتوکاتالیزور نانو تیتانیوم دی­اکسید (آناتاز) بر روی واکنش تخریب فوتوشیمیایی ردانین در محلول بافری با pH برابر ۱۳
برای این منظور مقادیری معین (به ترتیب ۰، ۵، ۱۰، ۱۵، ۲۰، ۲۵ و ۳۰ میلی گرم) از فوتوکاتالیزور نانو تیتانیوم دی­اکسید (آناتاز) را وزن کرده و در ۷ سل ساخته شده قرار داده و روی هر کدام از آن‌ها، ml25 محلول ppm30 ردانین با ۱۳=pH اضافه شد. سل‌های موجود (به همراه مگنت و پمپ هوا) به مدت h1 در مجاورت لامپ UV قرار گرفتند. سپس سل‌ها را بیرون آورده و با بهره گرفتن از سانتریفیوژ فوتوکاتالیزور جدا و جذب محلول‌ها برای به دست آوردن غلظت ردانین باقی‌مانده اندازه ­گیری شدند. مشخص شد که بیشترین (بهترین) تخریب مربوط به سلی است که حاوی mg25 از نانو تیتانیوم دی­اکسید می‌باشد. این مقدار از نانو تیتانیوم دی­اکسید به عنوان مقدار بهینه فوتوکاتالیزور برای ۱۳=pH در نظر گرفته شد.
۲-۱۲-۲- بررسی اثر مقدار فوتوکاتالیزور نانو روی اکسید (ZnO)
۲-۱۲-۲-۱- بررسی اثر مقدار فوتوکاتالیزور نانو روی اکسید (ZnO) بر روی واکنش تخریب فوتوشیمیایی ردانین در محلول بافری با pH برابر ۹
برای این منظور مقادیری معین (به ترتیب ۰، ۵، ۱۰، ۱۵، ۲۰، ۲۵، ۳۰ و ۳۵ میلی گرم) از فوتوکاتالیزور نانو روی اکسید (ZnO) را وزن کرده و در ۸ سل ساخته شده قرار داده و روی هر کدام از آن‌ها ml25 محلول ppm30 ردانین با ۹=pH اضافه شد. سل‌های موجود (به همراه مگنت و پمپ هوا) به مدت h1در مجاورت لامپ UV قرار گرفتند. سپس سل‌ها را بیرون آورده و با بهره گرفتن از سانتریفیوژ فوتوکاتالیزور جدا و جذب محلول‌ها برای به دست آوردن غلظت ردانین باقی‌مانده اندازه گیری شدند. مشخص شد که بیشترین (بهترین) تخریب مربوط به سلی است که حاوی mg30 از نانو روی اکسید می‌باشد. این مقدار از نانو روی اکسید به عنوان مقدار بهینه فوتوکاتالیزور برای ۹=pH در نظر گرفته شد.
۲-۱۲-۲-۲- بررسی اثر مقدار فوتوکاتالیزور نانو روی اکسید (ZnO) بر روی واکنش تخریب فوتوشیمیایی ردانین در محلول بافری با pH برابر ۱۰
برای این منظور مقادیری معین (به ترتیب ۰، ۵، ۱۰، ۱۵، ۲۰، ۲۵، ۳۰ و ۳۵ میلی گرم) از فوتوکاتالیزور نانو روی اکسید (ZnO) را وزن کرده و در ۸ سل ساخته شده قرار داده و روی هر کدام از آن‌ها ml 25 محلول ppm30 ردانین با ۱۰=pH اضافه شد. سل‌های موجود (به همراه مگنت و پمپ هوا) به مدت h1 در مجاورت لامپ UV قرار گرفتند. سپس سل‌ها را بیرون آورده و با بهره گرفتن از سانتریفیوژ فوتوکاتالیزور جدا و جذب محلول‌ها برای به دست آوردن غلظت ردانین باقی‌مانده اندازه ­گیری شدند. مشخص شد که بیشترین (­بهترین­) تخریب مربوط به سلی است که حاوی mg25 از نانو روی اکسید می‌باشد. این مقدار از نانو روی اکسید به عنوان مقدار بهینه فوتوکاتالیزور برای۱۰=pH در نظر گرفته شد.
۲-۱۲-۲-۳– بررسی اثر مقدار فوتوکاتالیزور نانو روی اکسید (ZnO) بر روی واکنش تخریب فوتوشیمیایی ردانین در محلول بافری با pH برابر ۱۲
برای این منظور مقادیری معین (به ترتیب ۰، ۵، ۱۰، ۱۵، ۲۰، ۲۵، ۳۰ و ۳۵ میلی گرم) از فوتوکاتالیزور نانو روی اکسید (ZnO) را وزن کرده و در ۸ سل ساخته شده قرار داده و روی هر کدام از آن‌ها ml 25 محلول ppm30 ردانین با ۱۲=pH اضافه شد. سل‌های موجود (به همراه مگنت و پمپ هوا) به مدت h1 در مجاورت لامپ UV قرار گرفتند. سپس سل‌ها را بیرون آورده و با بهره گرفتن از سانتریفیوژ فوتوکاتالیزور جدا و جذب محلول‌ها برای به دست آوردن غلظت ردانین باقی‌مانده اندازه ­گیری شدند. مشخص شد که بیشترین (بهترین) تخریب مربوط به سلی است که حاوی mg30 از نانو روی اکسید می‌باشد. این مقدار از نانو روی اکسید به عنوان مقدار بهینه فوتوکاتالیزور برای ۱۲=pH در نظر گرفته شد.
۲-۱۲-۲-۴- بررسی اثر مقدار فوتوکاتالیزور نانو روی اکسید (ZnO) بر روی واکنش تخریب فوتوشیمیایی ردانین در محلول بافری با pH برابر ۱۳
برای این منظور مقادیری معین (به ترتیب ۰، ۵، ۱۰، ۱۵، ۲۰، ۲۵ و ۳۰ میلی گرم) از فوتوکاتالیزور نانو روی اکسید (ZnO) را وزن کرده و در ۷ سل ساخته شده قرار داده و روی هر کدام از آن‌ها ml 25 محلول ppm30 ردانین با ۱۳=pH اضافه شد. سل‌های موجود (به همراه مگنت و پمپ هوا) به مدت h1 در مجاورت لامپ UV قرار گرفتند. سپس سل‌ها را بیرون آورده و با بهره گرفتن از سانتریفیوژ فوتوکاتالیزور جدا و جذب محلول‌ها برای به دست آوردن غلظت ردانین باقی‌مانده اندازه ­گیری شدند. مشخص شد که بیشترین (بهترین) تخریب مربوط به سلی است که حاوی mg25 از نانو روی اکسید می‌باشد. این مقدار از نانو روی اکسید به عنوان مقدار بهینه فوتوکاتالیزور برای ۱۳=pH در نظر گرفته شد.
۲-۱۲-۳- بررسی اثر مدت زمان تابش نور
۲-۱۲-۳-۱– بررسی اثر مدت زمان تابش نور بر روی واکنش تخریب فوتوکاتالیزوری ردانین با نانو تیتانیوم دی­اکسید (آناتاز) در محلول بافری با pH برابر ۹
برای این منظور درون هر یک از سل‌ها ml25 محلول ppm30 ردانین با pH برابر۹ ریخته و به آن مقدار mg10 فوتوکاتالیزور نانو تیتانیوم دی­اکسید (آناتاز) اضافه شد. سل‌های موجود (به همراه مگنت و پمپ هوا) در مجاورت لامپ UV قرار گرفتند. هر یک از سل‌ها را پس از گذشت مدت زمانی مشخص (به ترتیب ۰، ۱، ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۸ و۹ ساعت) بیرون آورده و با بهره گرفتن از سانتریفیوژ فوتوکاتالیزور جدا و جذب محلول‌ها برای به دست آوردن غلظت ردانین باقی­مانده اندازه ­گیری شدند. مدت زمان h9 را که در آن ردانین به طور کامل تخریب و به محلولی کاملاً بی­رنگ تبدیل می‌شود را به عنوان زمان بهینه در نظر می‌گیرند.
۲-۱۲-۳-۲– بررسی اثر مدت زمان تابش نور بر روی واکنش تخریب فوتوکاتالیزوری ردانین با نانو تیتانیوم دی­اکسید (آناتاز) در محلول بافری با pH برابر ۱۰
برای این منظور درون هر یک از سل‌ها ml25 محلول ppm30 ردانین با pH برابر۱۰ ریخته و به آن مقدار mg20 فوتوکاتالیزور نانو تیتانیوم دی­اکسید (آناتاز) اضافه شد. سل‌های موجود (به همراه مگنت و پمپ هوا) در مجاورت لامپ UV قرار گرفتند. هر یک از سل‌ها را بعد از گذشت مدت زمانی مشخص (به ترتیب ۰، ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۸ و ۹ ساعت) بیرون آورده و با بهره گرفتن از سانتریفیوژ فوتوکاتالیزور جدا و جذب محلول‌ها برای به دست آوردن غلظت ردانین باقی­مانده اندازه ­گیری شدند. مدت زمان h9 را که در آن ردانین به طور کامل تخریب و به محلولی کاملاً بی­رنگ تبدیل می‌شود را به عنوان زمان بهینه در نظر می‌گیرند.
۲-۱۲-۳-۳– بررسی اثر مدت زمان تابش نور بر روی واکنش تخریب فوتوکاتالیزوری ردانین با نانو تیتانیوم دی­اکسید (آناتاز) در محلول بافری با pH برابر ۱۱
برای این منظور درون هر یک از سل‌ها ml25 محلول ppm30 ردانین با pH برابر۱۱ ریخته و به آن مقدار mg15 فوتوکاتالیزور نانو تیتانیوم دی­اکسید ( آناتاز) اضافه شد. سل‌های موجود (به همراه مگنت و پمپ هوا) در مجاورت لامپ UV قرار گرفتند. هر یک از سل‌ها را بعد از گذشت مدت زمانی مشخص (به ترتیب ۰، ۱، ۴، ۷، ۹، ۱۱، ۱۲، ۱۳، ۱۴ و ۱۵ ساعت) بیرون آورده و با بهره گرفتن از سانتریفیوژ فوتوکاتالیزور جدا و جذب محلول‌ها برای به دست آوردن غلظت ردانین باقی­مانده اندازه ­گیری شدند. مدت زمان h15 را که در آن ردانین به طور کامل تخریب و به محلولی کاملاً بی­رنگ تبدیل می‌شود را به عنوان زمان بهینه در نظر می‌گیرند.
۲-۱۲-۳-۴– بررسی اثر مدت زمان تابش نور بر روی واکنش تخریب فوتوکاتالیزوری ردانین با نانو تیتانیوم دی­اکسید (آناتاز) در محلول بافری با pH برابر ۱۲
برای این منظور درون هر یک از سل‌ها ml25 محلول ppm30 ردانین با pH برابر۱۲ ریخته و به آن مقدار mg20 فوتوکاتالیزور نانو تیتانیوم دی­اکسید (آناتاز) اضافه شد. سل‌های موجود (به همراه مگنت و پمپ هوا) در مجاورت لامپ UV قرار گرفتند. هر یک از سل‌ها را بعد از گذشت مدت زمانی مشخص (به ترتیب ۰، ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۸، ۹ و ۱۰ساعت) بیرون آورده و با بهره گرفتن از سانتریفیوژ فوتوکاتالیزور جدا و جذب محلول‌ها برای به دست آوردن غلظت ردانین باقی­مانده اندازه ­گیری شدند. مدت زمان h10 را که در آن ردانین به طور کامل تخریب و به محلولی کاملاً بی­رنگ تبدیل می‌شود را به عنوان زمان بهینه در نظر می‌گیرند.
۲-۱۲-۳-۵– بررسی اثر مدت زمان تابش نور بر روی واکنش تخریب فوتوکاتالیزوری ردانین با نانو تیتانیوم دی­اکسید (آناتاز) در محلول بافری با pH برابر ۱۳
برای این منظور درون هر یک از سل‌ها ml25 محلول ppm30 ردانین با pH برابر۱۳ ریخته و به آن مقدار mg25 فوتوکاتالیزور نانو تیتانیوم دی­اکسید (آناتاز) اضافه شد. سل‌های موجود (به همراه مگنت و پمپ هوا) در مجاورت لامپ UV قرار گرفتند. هر یک از سل‌ها را بعد از گذشت مدت زمانی مشخص (به ترتیب ۰، ۵/۰، ۱، ۵/۱، ۲، ۵/۲، ۳ و ۵/۳ ساعت) بیرون آورده و با بهره گرفتن از سانتریفیوژ فوتوکاتالیزور جدا و جذب محلول‌ها برای به دست آوردن غلظت ردانین باقی­مانده اندازه ­گیری شدند. مدت زمان h5/3 را که در آن ردانین به طور کامل تخریب و به محلولی کاملاً بی­رنگ تبدیل می‌شود را به عنوان زمان بهینه در نظر می‌گیرند.
۲-۱۲-۴-۱– بررسی اثر مدت زمان تابش نور بر روی واکنش تخریب فوتوکاتالیزوری ردانین با نانو روی اکسید (ZnO) در محلول بافری با pH برابر ۹
برای این منظور درون هر یک از سل‌ها ml25 محلول ppm30 ردانین با pH برابر۹ ریخته و به آن مقدار mg30 فوتوکاتالیزور نانو روی اکسید (ZnO) اضافه شد. سل‌های موجود (به همراه مگنت و پمپ هوا) در مجاورت لامپ UV قرار گرفتند. هر یک از سل‌ها را بعد از گذشت مدت زمانی مشخص (به ترتیب ۰، ۳۰، ۶۰، ۹۰، ۱۲۰، ۱۵۰ و۱۸۰ دقیقه) بیرون آورده و با بهره گرفتن از سانتریفیوژ فوتوکاتالیزور جدا و جذب محلول‌ها برای به دست آوردن غلظت ردانین باقی­مانده اندازه ­گیری شدند. مدت زمان min 180 را که در آن ردانین به طور کامل تخریب و به محلولی کاملاً بی­رنگ تبدیل می‌شود را به عنوان زمان بهینه در نظر می‌گیرند.
۲-۱۲-۴-۲- بررسی اثر مدت زمان تابش نور بر روی واکنش تخریب فوتوکاتالیزوری ردانین با نانو روی اکسید (ZnO) در محلول بافری با pH برابر ۱۰
برای این منظور درون هر یک از سل‌ها ml25 محلول ppm30 ردانین با pH برابر۱۰ ریخته و به آن مقدار mg25 فوتوکاتالیزور نانو روی اکسید (ZnO) اضافه شد. سل‌های موجود (به همراه مگنت و پمپ هوا) در مجاورت لامپ UV قرار گرفتند. هر یک از سل‌ها را بعد از گذشت مدت زمانی مشخص (به ترتیب ۰، ۱۵، ۳۰، ۴۵، ۶۰، ۷۵، ۹۰، ۱۰۵ و ۱۲۰ دقیقه) بیرون آورده و با بهره گرفتن از سانتریفیوژ فوتوکاتالیزور جدا و جذب محلول‌ها برای به دست آوردن غلظت ردانین باقی­مانده اندازه ­گیری شدند. مدت زمانmin 120 را که در آن ردانین به طور کامل تخریب و به محلولی کاملاً بی­رنگ تبدیل می‌شود را به عنوان زمان بهینه در نظر می‌گیرند.
۲-۱۲-۴-۳ – بررسی اثر مدت زمان تابش نور بر روی واکنش تخریب فوتوکاتالیزوری ردانین با نانو روی اکسید (ZnO) در محلول بافری با pH برابر ۱۲
برای این منظور درون هر یک از سل‌ها ml25 محلول ppm30 ردانین با pH برابر ۱۲ ریخته و به آن مقدار mg30 فوتوکاتالیزور نانو روی اکسید (ZnO) اضافه شد. سل‌های موجود (به همراه مگنت و پمپ هوا) در مجاورت لامپ UV قرار گرفتند. هر یک از سل‌ها را بعد از گذشت مدت زمانی مشخص (به ترتیب ۰، ۳۰، ۶۰، ۷۵ ،۹۰، ۱۰۵، ۱۲۰، ۱۳۵ و۱۵۰ دقیقه) بیرون آورده و با بهره گرفتن از سانتریفیوژ فوتوکاتالیزور جدا و جذب محلول‌ها برای به دست آوردن غلظت ردانین باقی­مانده اندازه ­گیری شدند. مدت زمان min 150 را که در آن ردانین به طور کامل تخریب و به محلولی کاملاً بی­رنگ تبدیل می‌شود را به عنوان زمان بهینه در نظر می‌گیرند.
۲-۱۲-۴-۴ – بررسی اثر مدت زمان تابش نور بر روی واکنش تخریب فوتوکاتالیزوری ردانین با نانو روی اکسید (ZnO) در محلول بافری با pH برابر ۱۳
برای این منظور درون هر یک از سل‌ها ml25 محلول ppm30 ردانین با pH برابر ۱۳ ریخته و به آن مقدار mg25 فوتوکاتالیزور نانو روی اکسید (ZnO) اضافه شد. سل‌های موجود (به همراه مگنت و پمپ هوا) در مجاورت لامپ UV قرار گرفتند. هر یک از سل‌ها را بعد از گذشت مدت زمانی مشخص (به ترتیب ۰، ۱۵، ۳۰، ۴۵، ۶۰، ۷۵، ۹۰، ۱۰۵ و ۱۲۰ دقیقه) بیرون آورده و با بهره گرفتن از سانتریفیوژ فوتوکاتالیزور جدا و جذب محلول‌ها برای به دست آوردن غلظت ردانین باقی­مانده اندازه ­گیری شدند. مدت زمانmin 120 را که در آن ردانین به طور کامل تخریب و به محلولی کاملاً بی­رنگ تبدیل می‌شود را به عنوان زمان بهینه در نظر می‌گیرند.
۲-۱۲-۵- بررسی اثر pH محیط واکنش
۲-۱۲-۵-۱- بررسی اثر pHبر روی واکنش تخریب فوتوشیمیایی وقتی از نانو تیتانیوم دی­اکسید (آناتاز) به عنوان فوتوکاتالیزور استفاده می‌شود