یهودیان، خود را نژاد برتر دانسته و هیچ ملتی را همتای خویش نمی‏دانند و متأسفانه «آیین یهود» را آیین انحصاری خویش دانسته و حتی برای گسترش آن در میان دیگر ملل تبلیغی نداشته و ندارند؛ زیرا آیین یهود را مخصوص بنی اسرائیل می‏ دانند و افراد غیر اسرائیلی را، بر فرض این که به آیین یهود در آیند، در ردیف بنی اسرائیل قرار نمی‏دهند.‌بنابرین‏، در قوم یهود، تضاد با حقوق بین‏الملل به نحو واضح مشاهده می‏ شود. آنان معتقد به برتری نژاد خویش داشته و دیگر ملل را در خدمت خود می‏انگارند.

۱-۱)نژادپرستی یهود از دیدگاه قرآن کریم

برخی ازآیات قرآن کریم عملکرد یهود رامورد بررسی قرارداده ورفتار نژادپرستی، برتری‏جویی و… آن ها را مورد سرزنش قرار داده است. یهود، با عبارات مختلف و عملکردهای گوناگون، برتری‏جویی خویش را نسبت به پیروان مذاهب دیگر نشان داده ‏اند و قرآن کریم هم دقیقا این نقاط ضعف را بیان کرده و از مسلمانان می‏ خواهد از این رویه و عملکرد دوری گزینند.یهود خود را گاهی دوستان خاص خداوند می‏ دانند،ودراین زمینه قرآن کریم می فرمایند:: «قُلْ یا أَیُّهَا الَّذِینَ هادُوا إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّکُمْ أَوْلِیاءُ لِلّهِ مِنْ دُونِ النّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ» یعنی: بگو: ای یهودیان! اگر گمان می‏کنید که (فقط) شما دوستان خدایید نه سایر مردم، پس آرزوی مرگ کنید اگر راست می‏گویید ( تا به لقای محبوبتان برسید)”^[۲] وزمانی خود را «فرزندان خداوند» می‏انگارند، «یهود و نصاری گفتند: ما فرزندان خدا و دوستان او هستیم؛ بگو: پس چرا شما را در برابر گناهانتان مجازات می ‏کند؟! بلکه شما هم بشری هستید از مخلوقاتی که آفریده،…^[۳] و دیگر بار خویش را تافته‏ای جدا بافته دانسته و معتقدند که ‌گنه‌کاران ملت یهود، فقط چند روزی بیش، مجازات نخواهند شد و سپس بهشت الهی برای ابد در اختیار آنان خواهد بود”و ( یهود) گفتند: هرگز آتش دوزخ، جز چند روزی، به ما نخواهد رسید؛ بگو: آیا پیمانی از خدا گرفته‏اید- و خداوند هرگز از پیمانش تخلف نمی‏ورزد – یا چیزی را که نمی‏دانید به خدا نسبت می‏دهید”^[۴] یکی ‌از اعتقادات یهود استفاده انحصاری ازبهشت است واینکه ثواب و پاداش روز رستاخیز فقط مختص به آن ها‌ است؛ قرآن کریم در این مورد اشاره دارند”(اعتقادات یهود ‌بر اساس آرزوها وخیالبافی ها بود که خودشان به دروغ بافته وساخته بودند،آن ها خودرا فرزندان خدا می‌دانستند ،ازاین رو تمام نعمت های آخرت را مخصوص خودشان می پنداشتند ، اما قرآن کریم این اعتقاد باطل وادعای دروغ را با یک استدلال قوی رد کرده ومی فرمایند:ای پیامبر اسلام درپاسخ به ادعای دروغ آن ها بگواگرشما یهودیان (جداٌاعتقاد دارید که) سرای آخرت ونعمتهای بهشتی مخصوص شما است ،نه سایرمردم،پس اگر راست می گویید (‌از خداوند متعال)تمنای مرگ کنید(وبا مرگ به سرای آخرت وارد شوید زیرا تنها راه رسیدن به بهشت فقط مرگ است)^[۵]

به بیان دیگر درتفسیراین آیه مبارکه اشاره شده است: “(بگو: اگر سراى آخرت در نزد خداوند مخصوص شما است، نه سایر مردم، پس آرزوى مرگ کنید، اگر راست مى‏گویید.

نکته‏ها:

بنى اسرائیل، ادّعاهاى دروغین و خیال پردازى‏هاى فراوان داشتند که برخى از آن ها عبارت بود از:

ما فرزندان و محبوبان خدا هستیم. «نَحْنُ أَبْناءُ اللَّهِ وَ أَحِبَّاؤُهُ» کسى وارد بهشت نمى‏شود مگر آنکه یهودى و یا نصرانى باشد. «قالُوا لَنْ یَدْخُلَ الْجَنَّهَ إِلَّا مَنْ کانَ هُوداً أَوْ نَصارى‏» « آتش دوزخ، جز چند روزى به ما اصابت نمى‏کند. «لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَیَّاماً مَعْدُودَهً» این آیه، همه‏ى این بافته‏هاى خیالى و موهومات فکرى آن ها را ردّ کرده و مى‏فرماید:

اگر این ادّعاهاى شما درست باشد و ‌به این حرف‏ها ایمان داشته باشید، دیگر نباید از مرگ بترسید و از آن فرار کنید، بلکه باید آرزوى مرگ کنید تا به بهشت وارد شوید!

اولیاى خدا، نه تنها از مرگ نمى‏ترسند، بلکه اشتیاق به مرگ نیز دارند. همان گونه که حضرت على (علیه السلام) مى‏فرماید: «و الله لابن ابى طالب آنس بالموت من الطفل بثدى امه»

یعنى به خدا سوگند علاقه فرزند ابو طالب به مرگ، از علاقه طفل شیرخوار به سینه‏ مادرش بیشتر است.

آرى، باید بگونه‏اى زندگى کنیم که هر لحظه آماده مرگ باشیم.

پیام‏ها:

الف) در برابر خیالات و موهومات، با صراحت برخورد کنید. «قُلْ» ب)دامنه‏ى انحصار و نژادپرستى، تا قیامت کشیده مى‏شود! «لَکُمُ الدَّارُ الْآخِرَهُ عِنْدَ اللَّهِ خالِصَهً» ج) وجدان، بهترین قاضى است. «إِنْ کانَتْ») ( «فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ» د) آمادگى براى مرگ، نشانه‏ى ایمان واقعى و صادقانه است. «فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ»”^[۶]

از منظردین مبین اسلام، نژادپرستی شعبه‏ای از شرک است و ‌به این دلیل، اسلام شدیداًً با آن مبارزه کرده و همه انسان‌ها را از یک پدر و مادر می‏داند که امتیازشان تنها به تقوا و پرهیزکاری است.
۲-۱)اعمال یهود نسبت به اسلام:

در آغاز اسلام، یهودیان وقتی دیدند پیامبر اسلام (ص) با تبلیغ رسالتش، الفت و برادری را در دلهای مردم ایجاد نموده و چنان توده واحد و یکپارچه‏ای از آن ها ساخت که موقعیت اجتماعی یهود در خطر خواهد بود؛ بدین جهت، به مخالفت با پیغمبر (ص) برخاسته وبراین اساس قرآن کریم بعضی از نیات شوم آن ها را در مبارزه با اسلام آشکار کرد تا مسلمانان از آسیب آن ها درامان باشند،که برخی ازآنها اشاره می شود:

الف) محاصره اقتصادی: گروهی از یهودیان برای منصرف کردن مسلمانان از آیین خود اقدام به کار جدیدی نمودند و با خودداری از پرداخت هر گونه دین یا امانت و یا معاملاتی که بر ذمّه آن ها بود، برای افرادی که به دین اسلام مشرف می‏ شدند، مشکل اقتصادی ایجاد می‏ کردند و به آن ها گفتند حقوقی که شما بر ما داشتید، پیش از اسلام بود، اکنون که مسلمان شدید، این حقوق منتفی و باطل گردید،در این باره قرآن کریم می فرمایند:”(یهودیان ،تصاحب وتصرف اموال دیگران را جایز می‌دانستند و)این(منطق باطل) بدان سبب است که آن ها می‌گویند خوردن اموال غیریهود برای ما گناه وتجاوزمحسوب نمی شود وعقوبتی ندارد،وآنها این جواز را به خداوند نسبت می‌دادند درحالی که می‌دانستند درکتاب آسمانیشان چنین خیانتی جایزنیست”^[۷]

ب) فتنه‏انگیزی در میان مسلمانان: دو طایفه اُوس و خزرج که سال‌های طولانی با هم جنگ‌های خونینی داشتند، در پرتو تعالیم اسلام میان آنان صفا و صمیمیت به وجود آمد؛ در این میان یهودیان که ازآن دشمنی دیرینه میان این دوطایفه خبرداشتند به طرح مسائلی می پرداختند که آتش کینه خاموش شده را دوباره شعله ورسازند ،”درهریک ازدوطایفه نیزکسانی بودند که به سبب سستی ایمان یا بقایای تعصب های جاهلی ویا برسر ثروت هایی که پس ‌از جنگ به دست آنان می افتاد گوش های شنوایی برای یهودیان ومکر ‌و حیله آنان بودند”^[۸] .یکی از یهودیان به نام شماس بن قیس با توطئه حساب شده، خواست بار دیگر میان آنان جنگ را ایجاد کند که با درایت پیامبر اسلام (صلی‏الله‏علیه‏و‏آله) این نقشه ناکام ماند.

ج) مبارزه یهود برای تغییر عقیده مسلمانان