لذا با توجه به مطالب ارائه شده و توجه به تاثیری که موسیقی بومی می‌تواند در جذب گردشگر داشته باد ‌بنابرین‏ پیشنهادات زیر در جهت هر چه بهتر شدن توجه ‌به این مسائل ارائه می‌گردد:

۵-۳ پیشنهادات تحقیق

• • توجه بیشتری بایستی به موسیقی غنی بومی کشورمان شود. ضمن اینکه بهتر است همین معدود افراد که در بخش موسیقی فعالیت دارند توسط وزارت محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی دعوت شوند تا در ایران به اجرای برنامه و تدریس موسیقی بپردازند و بهتر بتوانیم از این سرمایه های ارزشمند هنری کشورمان استفاده کنیم.

  

• • در پخش سی دی ها کمتر سی دی های موسیقی بومی را ملاحظه می‌کنیم که متأسفانه بایستی سلیقه مردم را به سمت موسیقی های اصیل و سنتی و کلاسیک برد. تأسیس شبکه فرهنگ و هنر که در آن ‌در مورد هنرهای مختلف مانند مجسمه سازی،کاشی کاری، موسیقی، نقاشی و….و تاریخچه و هنرمندان آن ها بحث و بررسی صورت پذیرد بسیار مفید خواهد بود.

• • موسیقی بومی؛ موسیقی ملی و موسیقی مذهبی می‌تواند جزو سرفصل دروس مدرسه دانش آموزان قرار بگیرد و کتابی تحت این عنوان تحت نظارت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و اساتید بنام موسیقی چون استاد مصطفی کمال پورتراب و افرادی چون اساتید رحمت الله بدیعی تألیف شود تا در مدارس استفاده شود.

• • تحقیقات بسیاری بایستی ‌در مورد وجهه زیبائی شناسانه هنر انجام پذیرد و به موسیقی بومی توجه بیشتری شود. می توان در دانشگاه ها به اساتید موسیقی بومی، دکترای افتخاری اعطا کرد و در دانشگاه ها از آنان برای تدریس استفاده کرد.

• یعنی موسیقی کاربردی را در پردیس هنرهای زیبا جا بیاندازیم و به همین صورت اساتید موسیقی بین ایران و اتریش، ارمنستان، ایتالیا و کشورهای دیگر رد و بدل کنیم.

به همین وسیله موسیقی بومی و سنتی ما به کشورهای دیگرصادر می شود و حتی موسیقی کلاسیک غربی نیز به صورت کاملا اصولی توسط اساتید کنسرواتوارها و دانشگاه های غربی برای دانشجویان بخش موسیقی جهانی دانشگاه های ما تدریس شود. این حقیقت را نمیتوان کتمان کرد که هیچ کس بهتر از یک غربی نمی تواند موسیقی کلاسیک و یا پاپ و شاخه های دیگر آن را بنوازد زیرا خود آن ها این سبک ها را ایجاد کرده‌اند پس ما بایستی به موسیقی بسیار معنادار سنتی و بومی خود بیشتر بپردازیم. از طریق موسیقی سنتی ما که توأم با نوای سه تار، تار و…..است می توان احساس آرامش را در مردم و علی الخصوص جوانان ایجاد نمود. این مسأله هم مهم است که موسیقی نی، سه تار، تنبور و….. موسیقی ای است که فی المثل نمی توان با آن سبک های خشنی چون هارد راک، موسیقی های بسیار تند و رقص دار و نیز رپ و….. را اجرا کرد و خود همین مسأله به اعتقاد بنده موسیقی ایران را یک سرو گردن بالاتر از موسیقی غربی نشان می‌دهد. علاوه بر آنکه برتری ساز تار و سه تار وسایر سازهای ایرانی در مقابل گیتار، پیانو و…… کاملا واضح است. البته قصد تخریب موسیقی دانان عزیز ایرانی که گرایش به موسیقی های غربی دارند را ندارم چون بنده هم خودم مدت ها و حتی الان موسیقی غربی و کلاسیک و حتی پاپ کار می کنم اما سازهای موسیقی ایرانی دارای فواصل حساس ربع پرده (سری و کرن) هستند که متأسفانه موسیقی غربی این فاصله را ندارد و تنها دارای فواصل تمام پرده و نهایتاً نیم پرده است. علاوه بر اینکه موسیقی سنتی ایران دارای ردیف های دستگاهی، گوشه ها و تصنیف های بسیار زیبائی است که موسیقی غربی فاقد آن است. برگزاری کلاس های موسیقی با هزینه های پائین تر یکی از مسائلی است که بایستی بدان توجه نمود.

برای رشد گردشگری بایستی موسیقی های بومی را به مردم معرفی کرد و سپس انتظار داشت تا مردم به سمت موسیقی های تخدیری و بیهوده نروند. برای صرف شام پخش موسیقی کلاسیک و یا سنتی، بومی یا ‌بی کلام بسیار مناسب تر است تا پخش موسیقی های پاپ و رپ و….که به قول معروف شخص متوجه نمی شود که در حال خوردن چیست.

از آنجایی که توجه نسبت به موسیقی بومی بسیار کم بوده است و بیشتر به موسیقی پاپ بها داده شده است. آهنگ های فولکلور هر منطقه زیر بنا و ریشه‌های فرهنگی و موسیقیائی آن منطقه هستند پس بایستی بدان ها بها داد. آن چه تحت عنوان موسیقی های مخرب نامیده می شود شامل موسیقی الکترونیک، موسیقی های پاپ و رپ است و موسیقی های بومی موسیقی های آرام و ساکنی هستند که خیلی تهییج آمیز نیستند و انسان را از حالت طبیعی خارج نمی کنند. موسیقی سنتی ایران نیز تقریبا همین وضع را دارد و موسیقی ای آرام و دلنشین است. بایستی با بها دادن ‌به این دو موسیقی (بومی و

1. 1. . Paoel ↑

1. 1. . tourism ↑

1. 1. . music ↑

1. 1. . Native music ↑

1. 1. . Oneill ↑

1. 1. . Gartner ↑

1. 1. . Gardner ↑

1. 1. . Koltmen ↑

1. 1. . Bernard ↑

1. 1. . Skiner ↑

1. 1. . szabo ↑