۱-۱۱-۲ هزینه های جمع‌ آوری و پردازش اطلاعات^[۴۶] :

این هزینه ها شامل هزینه هایی است که هم به وسیله تهیه کنندگان و هم به وسیله استفاده کنندگان به وقوع می پیوندد به طوری که هر دوی این هزینه ها را باید واحدهای تجاری خود تقبل کنند. تا قبل از سال ۱۹۶۸ بحث اقتصاد دانان وحسابداران این بود که هر چه افشای اطلاعات مالی بیشتر باشد بهتر است اما بعد از گذشت زمان معلوم شد که هر نوع اطلاعاتی نیاز به افشا ندارد، زیرا افشای اطلاعات هزینه های جمع‌ آوری، پردازش، طبقه بندی، افشا و هزینه های فرصت به همراه دارند. لذا در افشای اطلاعات باید هزینه- فایده کرده و اطلاعاتی را افشا نمود که مورد استفاده اکثریت استفاده کنندگان باشد. ‌بنابرین‏ در افشا باید بهینه سازی شود تا هم هزینه های افشا و هم محتوای اطلاعات بهینه باشد.

۲-۱۱-۲ هزینه های قضایی^[۴۷] :

در افشای اطلاعات مدیران باید دقت کنند تا اطلاعات صحیح و واقعی را افشا نمایند زیرا اطلاعات افشا شده می‌تواند به عنوان مدرکی بر علیه واحد تجاری استفاده شود. به عنوان مثال مؤسسه ای که صورت‌های مالی متقلبانه ارائه کرده و باعث ضرر و زیان عده کثیری از سرمایه گذاران شده، باید تمامی هزینه های قضایی ناشی از شکایات افراد متضرر را در مراجع قضایی تقبل کند (فاستر، ۱۹۸۶).

۳-۱۱-۲ هزینه های سیاسی^[۴۸] :

دولت و مراجع سیاسی این قدرت را دارند که ثروت واحدهای تجاری را مصادره کنند. صورت‌های مالی یک منبع اطلاعاتی خوبی است تا مراجع سیاسی و دولت‌ها از ثروتهای کلان و اتفاقی مؤسسات آگاهی یافته و از آن ثروتها استفاده کنند. به عنوان مثال مالیات بر سود اضافی توسط دولت آمریکا بر شرکت‌های نفتی در اواخر سال ۱۹۷۰ را می توان نام برد.

۴-۱۱-۲ هزینه های رقابت^[۴۹] :

افشای اطلاعات می‌تواند مورد استفاده‌ رقبای یک واحد تجاری قرار گیرد. به عنوان مثال تولید یک محصول جدید و باکیفیت می‌تواند از طریق افشای اطلاعات مالی رقبا را از آن محصول جدید آگاه سازد و آن ها نیز به فکر تولید آن محصول ‌بیفتند.

۵-۱۱-۲ هزینه های منجر به محدودیت بر رفتار مدیران^[۵۰] :

یکی دیگر از هزینه های افشا، محدودیت بر رفتار مدیران است. بدین مفهوم که اگر مدیران ادعایی نسبت به سودآوری و افزایش قیمت سهام و… کردند و آن ادعا را از طریق صورت‌های مالی افشا نمودند باید تلاش کنند تا آن ادعای خود را عملی سازند. به عنوان مثال واحد تجاری که در صورت‌های مالی پیش‌بینی نرخ سود ۲۰% کرده باید تمام تلاش خود را در عملی ساختن این ادعا به کار گیرد و درصورت عدم دسترسی به آن، هم اعتبار واحد تجاری و هم اعتبار مدیریت زیر سؤال رفته و حتی می‌تواند مورد شکایت سرمایه گذاران و سهام‌داران نیز واقع شود (فاستر، ۱۹۸۶).

۱۲-۲ روش های بهبود گزارشگری مالی در حمایت از استفاده کنندگان

از آنجا که مدل‌های گزارشگری مالی موجود در ایران، که در غالب اعداد و ارقام بی روح ارائه می‌شوند و بیشتر بر روی گزارش‌های مالی تأکید دارند تا نیازهای استفاده کنندگان، لذا گزارش‌های مالی رایج در ایران نمی تواند نیازهای متعدد استفاده کنندگان را برآورده سازد، حال آنکه گزارشگری مالی باید بر اساس نیازهای استفاده کنندگان باشد. ‌بنابرین‏، شیوه های بهبود گزارشگری مالی ایران که برگرفته از گزارشات کمیته ویژه حسابداران رسمی آمریکا است و با نیازهای اطلاعاتی مردم ایران نیز هماهنگی دارد در زیر ارائه می شود. کمیته مذبور نیازهای اطلاعاتی استفاده کنندگان را به منظور تصمیم گیری صحیح تحت مدلی بیان نموده که اجزای اصلی این مدل باید شامل اطلاعات مالی و غیرمالی، تجزیه و تحلیل مدیریت از اطلاعات مالی و غیرمالی، اطلاعات مربوط به آینده، اطلاعات مربوط به مدیران و سهام‌داران و اطلاعات مربوط به سوابق شرکت باشد (زادمهر و منصوری، ۱۳۷۸)

در رابطه با مدل کلی گزارشگری مالی باید متذکر شد که لزومی ندارد کلیه شرکت‌ها تمامی اجزای این مدل را برای استفاده کنندگان تهیه کنند، بلکه باید شرکت‌ها آن قسمت از اطلاعات خاص این مدل را که مورد نیاز استفاده کنندگان است ارائه نمایند. از طرفی، تهیه کلیه اطلاعات مدل گزارشگری ارائه شده برای شرکت‌ها هم ممکن است مازاد بر نیاز استفاده کنندگان باشد و هم متضمن افزایش هزینه های گزارشگری باشد و این دلیلی بر حذف تمامی آن ها نمی تواند باشد و حداقل باید شامل صورت‌های مالی باشد. جزئیات مدل ارائه به شرح زیر است.

۱-۱۲-۲ گزارشگری انعطاف پذیر:

در دوره ای که تغییرات به سرعت شکل می‌گیرد، خطر اینکه گزارشگری مالی از تغییرات عقب بماند و نتواند نیازهای استفاده کنندگان را برآورده سازد در حال افزایش است. ‌بنابرین‏ امروزه باید بیش از هر زمان دیگر گزارشگری مالی همگام با نیازهای استفاده کنندگان دگرگون شود زیرا در غیر اینصورت اهمیت و مربوط بودن خود را از دست خواهد داد.

۲-۱۲-۲ گزارشگری بخش‌های مجزا :

عموما بعضی شرکت‌ها به بخش‌های مجزا در چند نوع عملیات تجاری مشغول می‌باشند به طوری که هر یک از این بخش‌ها فرصت‌ها و خطرات متفاوتی دارند. ‌بنابرین‏ اطلاعات مربوط به هر بخش، آگاهی بیشتری نسبت به فرصت‌ها و خطرات سرمایه گذاری در آن بخش را فراهم کرده و پیش‌بینی عملکرد آینده شرکت را برای سرمایه گذاران میسر می‌سازد. حتی اگر مؤسسات بخش‌های مختلف خود را به تفکیک محل جغرافیایی نیز بیان کنند می‌تواند اطلاعات با اهمیتی را در اختیار استفاده کنندگان قرار دهد. علاوه بر این در صورتی که شرکت‌ها تولیدات مختلفی داشته باشند می‌توانند گزارش مجزا بر مبنای خطوط تولید و یا تولیدات منحصر به فرد خود را نیز ارائه کنند (زادمهر و منصوری، ۱۳۷۸).

۳-۱۲-۲ توضیح ماهیت فعالیت شرکت‌ها :

توضیح ماهیت فعالیت شرکت‌ها شامل ارتباط بین وقایع مختلف و تأثیر مالی این وقایع بر شرکت‌ها است که نوع تولیدات، روش های تولید و عرضه کالا، تعداد مشتریان، محل بازارهای محصولات و نظایر آن را در بر می‌گیرد. استفاده کنندگانی که در جستجوی روش اساسی برای تجزیه و تحلیل موقعیت و وضعیت یک شرکت هستند به داشتن شناخت نسبت به ماهیت فعالیت‌های شرکت احتیاج دارند زیرا می دانند که نتایج مالی یک واحد تجاری منتج از فعالیت‌های تجاری آن واحد خواهد بود.

۴-۱۲-۲ تهیه اطلاعاتی درباره چشم انداز آتی شرکت‌ها :

اغلب استفاده کنندگان به وضعیت مالی آینده شرکت‌ها توجه دارند و این در حالی است که گزارشگری مالی کنونی تنها بر رویدادهای مالی گذشته شرکت‌ها متمرکز است تا بر رویدادهای مالی آتی آن ها (زادمهر و منصوری، ۱۳۷۸).

۵-۱۲-۲ اطلاعاتی درمورد رقبای تجاری :

صاحبان سهام حق دارند از وضعیت رقبای تجاری خود آگاه باشند ‌بنابرین‏ تهیه اطلاعاتی ‌در مورد رقبای تجاری واحدهای اقتصادی می‌تواند اطلاعات مفیدی جهت تصمیم گیری ارائه کند. اطلاعاتی از قبیل قدرت رقبا، پراکندگی رقبا، تعداد آن ها، نام رقبای عمده و اطلاعاتی از این قبیل.

۶-۱۲-۲ انتقال سریع اطلاعات درباره تغییرات با اهمیت: