۲-۲-۱۲ تفکر انتقادی ، در برابر روش سنتی آموزش :
تفکر انتقادی از نظر سابقه تاریخی به دوران فعالیت آکادمی علمی افلاطون در یونان باستان بر می‌گردد. که بر پایه برخورد دو طرفه استاد و شاگرد و گفتگوی منطقی آنها استوار بود. این مدل بعدها در سیستم آموزشی غرب از متوسطه تا دانشگاه، نهادینه گردید. این روش متکی بر تأمین این هدف است که یاددهنده یا معلم، منبعٍ صرفٍ اطلاعات و انتقال دهنده آن نباشد؛ بلکه دانش‌آموزان مهارت خود را در تفکر و استدلال افزایش دهند و اطلاعات را پردازش و به کار گیرند. معمولا افراد کم تجربه وقتی می‌خواهند مشکلی را حل کنند، ضمن فرضیه سازی آنرا دنبال می‌کنند تا به بن‌بست می‌رسند. دوباره به عقب برگشته و با روش دیگر کار را دنبال می‌ نمایند. این افراد در اولویت‌بندی مسایل و طبقه بندی عوامل هم مشکل دارند و طوری عمل می‌کنند که گویی تمام جوانب آنها ارزش برابر دارند. در حالیکه افراد آگاه و متخصص ابتدا عوامل مهم را شناسایی می‌کنند، ملاحظات و جوانب بی اهمیت را حذف کرده، به تجربیات گذشته خود در مسایل مربوطه استناد می‌کنند و به تجزیه و تحلیل موضوع می‌پردازند. آنها برای تجزیه و تحلیل، از چهارچوبی مشخص برخوردارند و ساختاری را برای درک امور و سازماندهی تجربیات دارند. چگونگی بوجود آمدن چنین مهارتها و ساختارهایی از جنبه های مهم تعلیم و تفکر انتقادی است. آموزش به روش سنتی آنگونه که در مراحل مختلف تحصیلی در حال حاضر صورت می‌گیرد، مبتنی بر این فرض است که با یادگیری سطوح مختلف محتوای اطلاعات علمی مربوط به هر رشته، دانش‌آموزان به طور طبیعی قادر به یادگیری تفکر انتقادی خواهند بود و می‌توانند خود به نتایجی دست یابند که به طور آشکار و صریح به آنها یاد داده نمی شود. هر چند با توجه به نوع رشته و مخصوصا مواد درسی به تفکیک این ادعا قابل مناقشه است و بنا براین برای رعایت واقعیتهای موجود باید آنرا در طیفی از یک حداقل تا حداکثر واقعیت نمایی قرار داد. اما به هر حال در رشته علوم انسانی این ادعا بسیار به واقعیت نزدیک است. از این رو، به نظر می رسد که چهارچوبهای تجزیه و تحلیل را باید به طور صریح به دانش‌آموزان یاد داد تا به صورت آگاهانه ابتدا با مواجهه ساده با موضوع برخورد کنند بعد در ادامه آن با پیچیدگی و موشکافی و دقت بیشتر به تجزیه و تحلیل موضوع بپردازند و به نتایجی دست یابند که به نوعی انتزاع در تفکر وی منجر شود.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

در تعریف تفکر انتزاعی آورده‌اند که عبارتست از قدرت تعیین اصول یا مفاهیم در بعضی از تجربیاتی که بتوان آنرا به سایر تجربیات تعمیم داد. نکته مهم در انتقال از تفکر عینی به تفکر انتزاعی، رعایت ترتیب آن است. یعنی اول تجربه عینی و بعد از آن تجربه انتزاعی صورت می‌گیرد. در اینجا ست که تفاوت دیگر آموزش سنتی با تفکر انتقادی اشکار می‌شود و مورد توجه قرار می‌گیرد. در آموزش سنتی ابتدا امور انتزاعی معرفی و آموزش داده می‌شود بعد دانش‌آموزان را به تایید آنها از طریق روش عینی وامی دارند. مثلا در علوم انسانی موضوعات اصلی و کلیات ارائه می‌شود، بعداز دانش‌آموزان انتظار دارند که به فهم نمونه های عینی آن مفاهیم دست یابند. با این وصف اگر کلاسها خشک، غیر فعال و بیهوده به نظر آید خیلی نباید تعجب کرد.
آنچه زمینه را برای آموزش تفکر انتقادی فراهم می کند پرورش علاقه و انگیزش دانش‌آموزان است تا بر پایه آن دیدگاه ها ی لازم برای تجزیه و تحلیل و تفهیم اطلاعات به آنها آموزش داده شود. – آلفرد نورث وایت هد- معتقد است که بدون علاقه، رشد فکری امکان نخواهد داشت. علاقه جزء جدایی ناپذیر توجه و درک کردن است. می‌توان از طریق تنبیه یا فعالیتهای لذت بخش در افراد ایجاد علاقه کرد؛ اما بدون علاقه پیشرفتی وجودنخواهد داشت. نخواهد داشت.
عصرحاضرعصری است که تحت عنوان عصرانفجاراطلاعات از آن نام بـرده می شود.. درایـن دوره اطلاعات ازطریق فن‌آوری‌های پیشرفته‌ای همچون اینترنت و شبـکه های جهانی اطـلاع رسانی به وفـور یافـت می‌شوند ، بنابراین صرف داشتن اطلاعات نمی تواند مفید وکارسازباشد بلکه تجزیه وتحلیل و نحوه کاربرد این اطلاعات حائزاهمیت است .تفکرانتقادی برپایه اطلاعات به تقسیم بندی ، تجزیه و تحلیـل و کاربرد اطلاعات می پردازد و برهمین اساس باکشف قوانین علمی و ارائه نظریه های جدید به روند تولید علم شـدت می بخشد . بنـابراین هدف اصلی تعلیم و تربیت دردانشـگاهـها بایسـتی تربیـت انسـانهای متفـکرو خلاق باشـد . دانشگاهها با ارائـه آخرین یافته ها به دانشجو دید وسیعترومهارت تخصصی می دهد تا او نیزبتواند به سهم خود چیـزی به دانـش موجود بیافزاید .همه دروس دانشگاهی باید به دانشجویان کمک کند تا ضمن استدلال ، مطالبــی را تجزیه و تحلیل و ارزشیابی کنند. ( کومبز، ۱۳۷۱ :۲۱ ) تا بدین وسیله تفکرانتقــادی درآنان شکل گیرد و برای ورود به عرصه کارو زندگی آماده شوند زیرا تفکرانتقادی قـدرتی ذهنی – جسمی در شحـص ایجاد می کند که او را برای رقابتها و چالشهای دنیای به سرعت متغیرکنونی آماده می سازد . ( پـل ، ۱۹۹۳ : ۵۶ )
امروزه کارشنـاسان تعلیم و تربیـت اتفـاق نظردارند که تفکرانتقـادی نه تنـها باید یکی ازاهـداف تعلیم و تربیت باشد بلکه باید بخش لاینفک آموزش درهرمقطعی باشد . زیرا تفکرانتقادی تفکری است که به تحلیل، ارزشیابی و گزینش و کاربرد بهترین راه حل را درانسان به وجود می آورد ، همان چیزی که نیـازدنیای امروز است .( فـورست ،۱۹۹۷ :۵۸ )
۲-۲- ۱۳ آموزش تفکر انتقادی:
یکی از مهمترین چالش‌های آموزش و پرورش قرن بیست و یکم، چگونگی تربیت فراگیرانی است که از آمادگی لازم برای رویارویی با جامعه در حال تغییر و پیچیدگی‌های عصر انفجار اطلاعات برخوردار باشند. پیشرفت‌های گسترده علمی و فناوری همراه با منسوخ شدن سریع یافته‌ها و اطلاعات قبلی مستلزم نوعی تعلیم و تربیت است که در آن دانش‌آموزان به طور مداوم درگیر فرایند یادگیری و حل‌مسئله باشند و از رویارویی با چالش‌ها لذت ببرند. برخی تحقیقات اخیر نشان می‌دهند که یافته‌ها و حاصل پژوهش‌ها در عرض کمتر از چندسال از درجه اعتبار ساقط می‌شوند و کهنه خواهند شد (مهرمحمدی، ۱۳۷۹).( مهرمحمدی، محمود. بازاندیشی فرایند یاددهی-یادگیری و تربیت‌معلم. تهران: انتشارات مدرسه)
در این صورت، چگونه می‌توان زمینه‌های لازم شناختی و انگیزشی لازم را در دانش‌آموزان ایجاد کرد تا به صورت خودانگیخته به تجربه بپردازند و به این تجارب از راه تحلیل و تعمق معنا بخشند. یکی از مهمترین راه‌های دستیابی به این اهداف ترویج اندیشیدن و اندیشه‌ورزی در مدارس و مراکز آموزشی است. اندیشه‌پروری را با واژه‌هایی نظیر پرورش «تفکر انتقادی » و یا «تفکر انعکاسی » بیان می‌کنند. هر دوی این واژه‌ها مبین نقش فعال و درگیری مداوم دانش‌آموزان در فرایند یادگیری و یاددهی هستند و در عین حال تفاوت‌هایی نیز بین این دو واژه وجود دارد (فولادچنگ: ۱۳۸۵). (فولادچنگ، محبوبه،۱۳۸۵، سایت باشگاه اندیشه)
رسانه های نوین از دو دیدگاه متهم به ایجاد چالش های نوین در زندگی هستند رسانه ها از یک سو رقیب فعالیت های آموزشی در امر آموزش هستند و از سوی دیگر زمینه ساز اغلب چالش های نوین به حساب می آیند. در شرایط فوق، چگونه می توان زمینه های لازم شناختی و انگیزشی لازم را در دانش آموزان ایجاد کرد تا به صورت خودانگیخته نسبت به محتوا و عملکرد رسانه ای واکنش نشان دهند و مواجهه خود با رسانه ها و محتوای آنها را، از راه تحلیل و تعمق، معنا بخشند . یکی از مهم ترین راه های دستیابی به هدف فوق، ترویج اندیشیدن و اندیشه ورزی در مدارس و مراکز آموزشی با بهره گیری از ترویج تفکر انعکاسی و آموزش سواد رسانه ای دانش آموز است.(سلطانی فر، ۱۳۸۵)(رسانه ۱۳۸۵، سانسور یا سواد رسانه ای)
۲-۲-۱۴ ضرورت ها و اصول تعلیم و تربیت:
کودک، تکامل نیافته و تعلیم پذیر متولد می شود . او نیاز به جامعه بشری دارد تا آن چنان ساخته شود که بتواند به مقتضیات زندگی پاسخ دهد ولی جامعه نیز برای بقای خود به کودکان احتیاج دارد.
ارکان شخصیت کودک زمانی پایه گذاری خواهد شد که او ناخودآگاهانه روح و فضای جامعه ای را که به آن تعلق دارد در خود جذب کند. در این صورت رفتار او در حد وسیعی با شرایطی که در محیط وجود دارد، انطباق پیدا می کند. در هر عصری ، تعلیم و تربیت وابسته به انسا ن هایی است که مسئولیت آن را بر عهده دارند و نیز تابع کیفیت فرهنگی است که در چارچوب آن این فعالیت صورت می گیرد.
توانایی ها و ضعف های جوانان بازتابی است از توانایی ها و ضعف های بزرگسالان ؛ زیرا نسل جوان از سال های اول زندگی خانوادگی گرفته تا دوران مدرسه ابتدایی و متوسطه و بالاخره آموزش حرفه ای راهی که از طرف نسل های گذشته ترسیم شده است ر ا در پیش می گیرند. حال اگر در پایان این راه زنان و مردان جوان به قولی که دردوران بچگی داده بودند، عمل نکنند و به آنچه قرار بود برسند، نائل نشوند و اگر چنانچه روح آنها خالی و بی محتوا باشد نتیجه تماس آنها با انسان هایی است که هیچ نوع مفهوم و هدف عمیقی برای زندگی خود ندارند و شکل ثابتی برای شخصیت خود به دست نیاورده اند و همچنین سیستم رویارویی با فرهنگی است که با ارز ش ترین پدیده های آن نیز تاب مقاوت در برابر هرج و مرج و اغتشاش حاکم بر محیط را ندارند.
آنجایی که تعلیم و تربیت در م قیاس وسیعی با شکست مواجه می شود، ضایعاتی مشهود می شود که ریشه آن را باید قبل از توجه به نقص روش های آموزشی ، در نارسایی ها و تناقض در رفتارهای اساسی افراد بالغ یک جامعه جستجو کنیم . از این رو، هر نوع اقدام موثری برای تغییر رفتار این وضع، بی نهایت مشکل است.(سلطانی فر،۱۳۸۵)(رسانه ۱۳۸۵، سانسور یا سواد رسانه ای)
۲-۲-۱۵ اهمیت آموزش رسانه ای به کودکان و نوجوانان:
درجه نفوذ رسانه در جوامع و تاثیرات آنها به حدی است که آموزش رسانه را به امری اجتناب ناپذیر تبدیل کرده است . باید تاکید کرد که کودکان و نوجوانان که رسانه در جامعه پذیر کردن آن ها نقش به سزایی دارد از نظر نحوه استفاده از رسانه و اکتساب آن با والدین خود تفاوت کامل دارند. آن ها بین ” جهان رسانه ای ” و ” جهان ” فرقنمی گذارند و در به کارگیری رسانه بسیار راحت تر از والدین خود عمل می کنند.(حسن زاده،۱۳۸۲: ۱۸۱)( ضرورت آموزش رسانه، مترجم حسن زاده، فصلنامه پژوهش و سنجش، انتشارات صدا و سیما، تهران، بهار ۱۳۸۲ ، ص ۱۸۱)
آموزش رسانه به گفته کومار : تحلیل اجتماعی – انتقادی رسانه است برای آگاهی و فهم بیش تر نحوه کار رسانه، شناخت کسانی که آن را کنترل کرده و شکل می دهند، نقش متخصصان، تبلیغات فروش و روابط عمومی در شکل دادن به محتوای رسانه و شیوه های مختلفی که مخاطبان با آن پیام های رسانه را تفسیر می کنند. بنابراین هدف اصلی آموزش رسانه، هشیار کردن و اختیار بخش ی در مواجهه با رسانه و برنامه ها و محتوای آن است . آموزش رسانه به افراد می آموزد پیام را تفسیر و تولید کنند، مناسب ترین رسانه را انتخاب کنند و نقش بیشتری در تاثیرپذیری از آنها به عهده گیرند.” (همان، ۱۸۶)
به طور کلی جنبه های سواد رسانه ای عبارتند از:
ارتقای آگاهی نسبت به رژیم مصرف رسانه ای یا به عبارت بهتر تعیین میزان و نحوه مصرف غذای رسانه ای از منابع رسانه ای گوناگون؛
آموزش مهارت های مطالعه یا تماشای انتقادی؛
تجزیه و تحلیل اجتماعی، سیاسی و اقتصادی رسانه ها که در نگاه اول قابل مشاهده نیست؛
از این دیدگاه آموزش سواد رسانه ای به دانش آموزان، اهداف متعددی را دنبال می کند که مهم ترین آنها عبارتند از:
ایجاد تفکر خلاقانه، انتقادی و موشکافانه در دانش آموزان نسبت به محتوا و عملکرد رسانه ها؛
شناخت اشکال بصری ارتباط با بهره گرفتن از آن در کنار سایر مهارت های خواندن، نوشتن، صحبت کردن و گوش دادن.
۲-۲-۱۶ حضور رسانه ها در زندگی کودکان و نوجوانان:
“رنه اسپتیز ” به خاطر پژوهش هایش در مورد محرومیت های عاطفی کودکانی در شبانه روزی ها تربیت می شوند، و تأثیر بد این محرومیت بر رشد عاطفی و شخصیت آن ها، شهرت فراوانی یافته است :” دور نگاه داشتن کودک در سال های اول زندگی از موقعیت هایی که احساس ناخوشایندی در وی ایجاد می کنند، به همان اندازه زیان آور است که محروم ساختن او از آنچه که خوشایندی و خوشحالی وی را برمی انگیزد . هر دو عامل مذکور در سازندگی دستگاه روانی وی دخالت دارند . به کار نگرفتن هر یک از آنها یعنی نبود مطلق ناخوشایندی یا خوشایندی در زندگی کودک به اختلال در شخصیت او منجر می شود.”
رسانه وسیله ای است که این خلاء را پر می سازد . عصر ارتباطات الکترونیک این امکان را به کودکان و نوجوانان داده است تا از این جعبه جادویی احساس خوشایندی و ناخوشایندی بگیرند.
۲-۲-۲۰ تاثیرات رسانه ها، به ویژه تلویزیون بر کودکان و نوجوانان:
لوی و گلیک^[۷۹] در بین مخاطبان رسانه ها، سه گروه را از یکدیگر متمایز می کنند:
گروه اول : موافقین که از قبل نظری مساعدی نسبت به برنامه های رسانه ها دارند؛
گروه دوم : معترضین که زمینه انتقادی نسبت به برنامه های رسانه ها دارند؛
گروه سوم: معتدلین که ما بین دو گروه فوق قرار دارند.
رسانه ها می توانند اثر ات سودمند و زیان بار بر کودکان و نوجوانان بر جای بگذارند . تحقیقات موید آن است که پیام های تلویزیونی، حداقل گاهی اوقات می توانند بر اطلاعات، نگر ش ها و رفتارهای جوانان امروزی اثر بگذارد.
رسانه ها، به ویژه تلویزیون (ملی یا کانال های ماهواره ای )، معنای زندگی را به کودکان و نوجوانان می آموزند و کارکردهای متعددی در قبال این گروه، به ویژه برای کمک به گذران زمان آزاد در اختیار آنان قرارمی دهند. در این میان تلویزیون ، ماشین اعجاب انگیزی است که بین دنیای زنده ها یعنی انسا ن ها و موجودات مجازی و موجودات بی جان،یعنی ابزارهای تفریحی و بازی قرار می گیرد. هر چند کودکان و نوجوانان در سنین بالاتر تاحدودی می توانند در انتخاب برنامه ها مداخله کنند،اما پژوهش های متعدد بیانگر آن است که آنان در برابر تلویزیون نقشی پذیرا دارند . تلویزیون را همانند فردی می پندارند که هر لحظه می تواند داستانی برای آنها نقل نماید و آنان را سرگرم کند.
تلویزیون می تواند چهار نقش را در زندگی کودکان و نوجوانان بازی کند. اولین نقش آن وقت کشی است؛ این عمل پاداشی آرامش بخش و یا جذاب است که باعث می شود بخشی از زمان لازم برای تکالیف مدرسه،کارهای خانه یا بازی در خارج از خانه را به خود معطوف کند . دومین نقش تلویزیون تلقی آن همچون رویدادی اجتماعی (یا غیر ا جتماعی) است؛ یعنی فرصتی است برای بودن در کنار والدین یا فرار از خواهران و برادران لجوج . سومین نقش آن پردازش اطلاعات است ؛ یعنی این رسانه مستلزم گوش دادن و تماشای همزمان و به خاطر آوردن سلسله ای از رویدادهاست که ممکن است محتوایی نامربوط ، تداوم آن را از میان ببرد .
نقش چهارم و نهایی آن تجزیه فراهم سازی اطلاعات است ؛ یعنی این وسیله منبعی است برای شناخت و یا پیشداوری و معلمی است برای آموختن اینکه چه بخریم، چگونه بازی کنیم، مبارزه کنیم یا عشق بورزیم.
۲-۲-۱۷ پردازش اطلاعات رسانه ای نزد کودکان و نوجوانان
بیننده، برای استخراج پیام از محتوای تلویزیون باید حداقل علایم دیداری و شنیداری را از دستگاه انتخاب کند، آنها را به مغز بفرستد، رمزگشایی کند و برای مراجعه بعدی، آنها را در حافظه نگهدارد . تمام این فعالیت ها در مقوله پردازش اطلاعات جای می گیرد و باید هنگامی که کودک در حال تماشای تلویزیون است، به طور مداوم انجام گیرد . یک تبلیغات ۳۰ ثانیه ای حاوی مقدار “اطلاعاتی ” است که کودک یک زمان، توان پردازش آن را ندارد . چند شخصی ت اصلی در جن گ های هیجان انگیز و یا عملیاتی شجاعانه درگیر می شوند؛ تحرک بیشتری از این طریق روی صفحه تلویزیون پدیدار می شود، زوایای مختلف و متعدد دوربین تغییرات سریع فراوانی را در صحنه به نمایش می گذارند؛ نوار صدا به توصیف حوادث می پردازد. هیچ کودکی نمی تواند تمام عناصر چنین آگهی را تماشا کند، گوش کند، انتقال دهد، رمزگشایی کند و یا به خاطربیاورد. همچنین اکثریت کودکان حتی کوششی نیز در انجام دادن این کار به عمل نمی آورند و چنین کاری را نباید هم انجام دهند. (ویلبر شرام: ۳۹۴ )
کودک با انتخاب ها و کارهای روزانه فراوانی در پردازش اطلاعات روبه رو است. از نظر کارشناسان ، افراد توان آن را ندارند که گو ش های خود را کاملا بر روی اصوات ببندند . کودکان نیز کم و بیش صداهایی را که پخش می شود می شنوند. با این همه آنها می توانند تا حدی مقدارصداهایی را که انتقال می دهند انتخاب کنند و در مورد می زان رمزگشایی و یا ذخیره صداها قدرت انتخاب بیشتری دارند . همین انتخاب ها در مورد مناظر تلویزیون نیز می تواند صورت گیرد، اما در اینجا نیز کودکان می توانند انتخاب کنند که در مرحله اول به تماشای چه چیزی بنشینند .در حقیقت، آنها باید اغلب اوقات دست به انتخا ب بزنند؛ زیرا در یک فاصله زمانی بسیار کوتاه برنامه های بسیار زیادی به بیننده برای نگاه کردن ارائه می شود.
این امر ممکن است نامشهود باشد، زیرا بسیاری از ما آنچه را می خواهیم از محرک های دیداری تلویزیون مشاهده کنیم، ساده تلقی می کنیم. به هر حال صفحه تلویزیون معمولا از نظر تصویری پرتر از آن است که بتوان در لحظات تماشا و قبل از تغییر هر صحنه یا زاویه دوربین، همه نکات تصویری را به طور اجمالی بررسی کرد . با توجه به اینکه ما بزرگسالان معمولا می دانیم کدام یک از تصاویر اهمیت دارند،بدون انجام هیچ تلاشی آگاهانه ای برای انتخاب به آنها نگاه می کنیم و در عین حال به باقی تصاویر توجه چندانی نشان نمی دهیم. ما هیچ اجباری برای انتخاب از میان اطلاعات دیداری که بالقوه اهمیت مساوی دارند ، احساس نمی کنیم. با وجود این، ما نیز معمولا چنین انتخاب هایی را درست به همان شکل که کودکان انجام می دهند به عمل آورد هایم.
کودک با وجود انتخاب محتوای مورد نظر و فرستادن آن به مغز، هنوز باید دست به فعالیت های رمز گشایی بزند. او می تواند”به درستی” تصاویری مانند یک زن، یک عروسک، یا شی را تشخیص دهد یا” به غلط” او را زنی جادویی، کلاه قرمزی و شخصیتی کارتونی تصور کند.
همچنین کودک در مقطعی تصمیم خواهد گرفت چه محتوایی را وبه چه شکلی در حافظه دراز مدت خود ذخیره کند. اما آیا تصاویر دیداری به همان شکلی که هستند ذخیره می شوند و یا پس از تبدیل به یک معرف رمزی معنادار زبانی در حافظه ذخیره خ واهند شد؟ اگر قرار است چیزی در حافظه ذخیره شود، پس باید فعالی ت های ذهنی لازم به همان گونه ای که برای رمزگشایی صورت می گیرد، انجام شود . معمولا انتخاب اینکه آیا چیزی باید در حافظه ذخیره شود یا تصمیم گیری در مورد شکل ۱ و فرایند جایگزین شدن چیزی در حافظه ، بدون آگاهی ” رد حافظه ” بیننده صورت می گیرد؛ در هر صورت، این اعمال صورت می گیرند و همزمان با گزینش علایم یا انتقال آنها به مغز و رمزگشایی آنها نیز در هر مفهومی که بیننده برای هر برنامه تلویزیونی می سازد نقشی بر عهده دارند.
عوامل متعددی می تواند در مورد توجه قرا ر گرفتن و پرورانیدن محرک ها موثر باشد . بعضی از این عوامل احتمالا در درون انسان وجود دارند: مثلاً نگاه کردن به صور ت ها پیش از نگاه به س ایر نقاط بدن، نگاه به حرکت پیش از نگاه به اشیای ساکن و جهت گیری دیداری و موضعی به سمت یک منبع تازه، متفاوت یا غیر منتظره صدا. دیگر موارد مثل تجه به کلمات یک آهنگ و یا جست و جو برای انگیزه های افراد، پس از آموخته شدن تقریبا به شکلی خودکار اجرا می شوند. با این همه هنوز بخش هایی دیگر حداقل با تکیه بر معانی تفسیری و سنجشی ساخته شده بینندگان تعیین می شوند.