ــــــ . “شم‌ زبانی و تحول واقعی”. آدینه. ش۱۰۷. بهمن ۱۳۷۴، ص۴۶ـ۴۸.
فعل‌های جمله‌هایی با فاعل‌های بی‌جان؛ شم زبانی و تحول زبان؛ شم زبانی و مسندالیه‌های بی‌جان؛ تأکید عام؛ موارد الزام.
ــــــ . “فراخوان به فارسی‌نویسان و پیشنهاد به تاجیکستان”. آدینه. پیاپی ۷۲. مرداد ۱۳۷۱، ص۴۹ـ۵۵.
صیغه‌های صرف مصدر “بودن”؛ صرف مصدر “نبودن”؛ “ی” وحدت یا نکره؛ “ی” نسبت؛ حذف کسره “که”؛ مصوت‌های همسایه؛ موارد همسایگی مصوت‌ها.
ــــــ .” واژه‌زایی بومی فاصله‌نویسی”. آدینه. ش۹۷. دی ۱۳۷۳، ص۵۶ـ۵۹.
تکیه واژه؛ واژه‌های ترکیبی؛ واژه‌زایی در فارسی روزمره؛ فاصله بین واژه‌ای.
ــــــ . “«ه» یِ پیش از گاف”. آدینه. ش۱۱۲. مهر ۱۳۷۵، ص۵۳.
“ه” یِ پیش از گاف؛ تبدیل “ه” به گاف؛ نقش نمای اضافه.
کاظم زاده ایران‌شهر، حسین. “اشتقاق بعضی از لغات فارسی”. ایرانشهر. س۱. ۱۹۲۲م=۱۳۰۲، ص۲۴۶ـ۲۴۸.*
ــــــ . “علم اشتقاق لغات”. ایرانشهر. س۱. ش۸ . غره جمادی الاخره ۱۳۴۱، ص؟.
پیدایش علم اشتقاق لغات؛ شش مشتق از کلمه “دیپ”.
کاظمی، محمدکاظم. “شعر و دستور زبان” قدس. س۱۱. ش۳۰۵۵. ۱۰مرداد ۱۳۷۷، ص۱۷.
دستور زبان قابل انعطاف و اصلاح؛ تلاشی برای تکامل‌بخشیدن به قانون، نه قانون شکنی؛ میزان اختیارات شاعر در افزایش قراردادهای زبانی چیست؟.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

کاظمیه، اسلام. “اقسام یاء”. اندیشه و هنر. س۲. ش۹. ۱۳۳۴، ص؟.*
کافی، علی. “اختصارات و زبان فارسی”. نشر دانش. س۱۱. ش۵. مردادـ شهریور ۱۳۷۰، ص۱۳ـ۲۳.
۱ـ تعریف چند اصطلاح ۲ـ اختصارات در زبان‌های اروپایی و انگلیسی ۳ـ اختصارات در زبان‌فارسی ۴ـ ضرورت اختصارسازی در زبان‌فارسی ۵ـ اختصارات بین‌المللی ۶ـ‌علل عدم رواج اختصارسازی در زبان فارسی.
ــــــ . “گرایش‌های مختلف در واژه‌‌گزینی”، در سخنرانی‌های سمینار نگارش فارسی (تهران، ۱۱ـ۱۴ شهریورماه ۱۳۶۳)، زبان فارسی، زبان علم، مجموعه سخنرانی‌های دومین سمینار نگارش فارسی. [تهران]: مرکز نشر دانشگاهی، ۱۳۶۵، ص۲۱۷ـ۲۳۳.
شیوه‌های نخستین واژه‌گزینی؛ اثر زبان‌های دیگر بر زبان فارسی؛ روش‌های مقابله با اثرات نامطلوب فرهنگ عربی در زبان فارسی؛ گرایش‌های جدید در واژه‌گزینی.
ــــــ . “مبانی علمیِ واژه‌سازی و واژه‌گزینی”. نامه فرهنگستان. س۱. ش۲. پیاپی ۲. تابستان ۱۳۷۴، ص۴۹ـ۶۷.
واژه‌گزینی به مثابه علم؛ تعاریف؛ چند اصل موضوع علم واژه‌گزینی؛ روش‌های مهم واژه‌گزینی؛ ضوابط واژه‌‌گزینی.
کاکاجویباری، علی‌اصغر. “آیا تعلیم دستور زبان در دبستان ضروری است؟”، در همایش نقد و بررسی کتاب‌های درسی دوره ابتدایی (تابستان ۱۳۷۸)، خلاصه مقاله‌های محتوای درس فارسی در
آموزش ابتدایی. تهران: وزارت آموزش و پرورش، سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش، تیر ۱۳۷۸، ص۲۵.*
کامران، مصطفی. “درباره لفظ «افتادن» در لغت‌نامه دهخدا”. گوهر. س۲. ۱۳۵۳، ص۴۹۳ـ۴۹۵.*
ــــــ . “«را» و کاربرد آن در جمله”. گوهر. س۳. ش۴. تیر ۱۳۵۴، ص۲۶۸ـ۲۷۱.
۱ـ نشانه مفعول‌صریح ۲ـ بدل از حرف‌اضافه ۳ـ‌ بدل‌از کسره‌‌‌اضافه ۴ـ از‌ حروف تأکید ۵ـ بعد از مسندالیه می‌آید.
ــــــ . “نقد و بررسی بر کتاب دستور زبان تألیف پرویز خانلری، (متمم)”. گوهر. س۱. ش۹. مهر ۱۳۵۲، ص۸۷۱ـ۸۷۳ .
کانار، محمد. “ویژگی‌های دستوری در هفت پیکر”، در کنگره بین‌المللی نهمین سده تولد حکیم نظامی گنجوی (تبریز، ۱ـ۴ تیرماه ۱۳۷۰)، مجموعه مقالات کنگره بین‌المللی نهمین سده تولد حکیم نظامی گنجوی. به اهتمام و ویرایش منصور ثروت. تبریز: دانشگاه تبریز، ۱۳۷۲، ج۳، ص۴ـ۱۲.
سی و دو نکته دستوری در منظومه هفت پیکر.
کاووسی‌نژاد، سهیلا. “حذف در زبان فارسی”. نامه فرهنگستان. س۳. ش۴. پیاپی۱۲. زمستان ۱۳۷۶، ص۱۴۶ـ۱۶۶.
نگرشی سنتی به حذف؛ دیدگاه‌های جدید درباره حذف در رابطه با دو مفهوم متن و انسجام؛ انواع حذف؛ خصوصیت‌های پنج‌گانه در زبان فارسی.
ــــــ . “حذف در گروه اسمی زبان فارسی”. نامه فرهنگستان. س۴. ش۴. پیاپی ۱۶. زمستان ۱۳۷۷ (تاریخ انتشار: آذر ۱۳۷۹)، ص۱۰۹ـ۱۲۷.
حذف در گروه اسمی؛ پیش‌فرضِ عناصر در گروه اسمی؛ انواع حذف در گروه اسمی.
کبیر، شهباز. “راجع به مسایل همنشینی واژه‌ها”، در چهارمین سمینار زبان فارسی و زبان علم (تهران، ۲۸ـ۳۰ اردیبهشت‌ماه ۱۳۷۰)، مجموعه مقالات سمینار زبان فارسی و زبان علم. زیرنظر علی کافی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی، ۱۳۷۲، ص۲۵۳ـ۲۵۸.
بررسی کلمات از نظر زبان شناسی؛ تناسب و همنشینی واژه‌ها.
کرامت حسینی، رعنا. “مفرد و جمع” [نقد اثر محمد معین]. راهنمای کتاب. س۲. ش۴. دی ۱۳۳۸، ص۶۴۷ـ۶۴۸.
کرد زعفران‌لو کامبوزیا، عالیه. “بررسی اسم و صفت مرکب در زبان فارسی معاصر”. رشد آموزش ادب فارسی. س۱۰. پیاپی ۳۹. بهار ۱۳۷۵، ص۴۲ـ۴۸.
ترکیبی بودن زبان‌های فارسی باستان؛ بررسی تاریخی ترکیب در میان زبان‌شناسان؛ ساختمان اسم و صفت مرکب در زبان فارسی؛ تفاوت ترکیب با اشتقاق؛ تعیین هسته در یک کلمه مرکب.
ــــــ . “بررسی تشدید در زبان فارسی”، در: جشن‌نامه دکتر علی‌اشرف صادقی. به اهتمام امید طبیب‌زاده. تهران: هرمس، ۱۳۸۲، ص۳۴۱ـ۳۷۸.
۱ـ مقدمه ۲ـ تعریف تشدید ۳ـ بررسی تاریخی درباره خط فارسی ووجود تشدید ۴ـ بررسی کلمات مشدد در زبان فارسی ۷ـ تشدید در گویش‌های ایرانی ۸ـ بازنمایی تشدید در نظریه خودواحد ۹ـ رفتار خاص تشدید و نتایج.
ــــــ . “حذف یا درج انسداد چاکنایی در زبان فارسی”. زبان شناسی. س۱۸. ش۱. پیاپی ۳۵. بهارـ تابستان ۱۳۸۲، ص۲۵ـ۴۰.
حذف انسداد چاکنایی؛ درج انسداد چاکنایی.
ــــــ . “همگونی در گویش‌های ایرانی”، در هم‌اندیشی گویش‌شناسی ایرانی (مکان و زمان؟)، چکیده مقالات نخستین هم‌اندیشی گویش‌شناسی ایران. [بی‌جا: بی‌نا]، ۱۳۸۰، ص۳۱۰.*
کرمی، علی. “ساختمان فعل مرکب و معیار شناخت آن”. رشد آموزش زبان و ادب فارسی. س۱۵. پیاپی۵۵. پاییز ۱۳۷۹، ص۲۱ـ۲۳.
ساخت و تقسیم‌بندی افعال مرکب در زبان فارسی؛ معیار شناخت فعل مرکب از ساده.
کریستنسن، آرتور. “لهجه‌ سمنانی”، ترجمه محمدجعفر محجوب. یغما. س۱۰. ش۲. پیاپی ۱۰۶. اردیبهشت ۱۳۳۶، ص۷۲ـ۷۹.
پیشینه مطالعه لهجه‌ سمنانی؛ مفرد و علامت جمع در لهجه سمنانی.
کریمان، حسین. “احکام رابطه در جمله‌ها”. ارمغان بهاری. تهران: [بی‌نا]، ۱۳۵۶، ص۷ـ۲۳.*
ــــــ . “اقسام جمله در عبارات فارسی”، در: نامه مینوی، مجموعه سی و هشت گفتار در ادب و فرهنگ ایرانی. زیرنظر حبیب یغمایی و ایرج افشار، با همکاری محمد روشن. تهران: سنایی، [بی‌تا]، ص۳۶۹ـ۳۷۶.
بخش اول ـ جمله‌های وابسته و حالات نه‌گانه آن بخش دوم ـ جمله‌های آزاد و حالات نه‌گانه آن.
ــــــ . “حالات و رابطه جمله‌ها در زبان فارسی”، در: فرخنده پیام، مجموعه مقالات تحقیقی، علمی یادگارنامه غلام‌حسین یوسفی. مشهد: دانشگاه مشهد، ۱۳۵۹، ص۲۳۰ـ۲۵۳.
این مقاله در کتاب “نامه مینوی”، از انتشارات سنایی چاپ شده است.
ــــــ . “حالات و روابط جمله‌ها و ترکیبات ناتمام در زبان فارسی”، در جلسات سخنرانی و بحث درباره زبان فارسی (تهران، ۶ـ۸ آبان‌ماه ۱۳۴۹)، جلسات سخنرانی و بحث درباره زبان فارسی. [بی‌جا: بی‌نا]، ۱۳۴۹، ص۱ـ۴۶ (پلی کپی).