آن‌ها زمان بسیار زیادی کارکرده و وقت زیادی را صرف وظایفی که به ایشان محول گردیده است می‌نمایند درواقع آن‌ها به‌سختی کار می‌کنند.

۲

آن‌ها حتی زمانی که سرکار نیستند به کار خود فکر کرده می‌توان گفت آن‌ها به‌نوعی دچار وسواس هستند.

۳

آن‌ها بیشتر از وظایف شغلی سازمانشان عمل کرده و یا حتی فراتر از آن نیز می‌روند که درواقع این ویژگی اول و دوم را نیز تصریح می کند و نشان‌دهنده‌ی کاری است شدید به همراه وسواس و اجبار.

۲-۲-۷ انواع اعتیاد به کار:
هرچند افراد معتاد به کار دارای ویژگی‌های مشترکی هستند ولی تفاوت‌هایی نیز باهم دارند و می‌توان آن تفاوت‌ها را به‌نوعی از هم تفکیک نمود فاسل^[۳۴] (۱۹۹۰) چهار نوع معتاد به کار وسواسی (Compulsive)، جوعی (Binge)، پنهانی (Closet) و آنورکسیک (Anorexic) را توصیف می‌کند که ویژگی آن‌ها در جدول زیر نشان داده شده است.
جدول (۲-۳) انواع اعتیاد به کار، فاسل ۱۹۹۰

ردیف

نوع اعتیاد به کار

واژه لاتین

ویژگی

۱

معتاد به کار وسواسی

Compulsive

این افراد وسواسی بوده و همیشه مشغول به کار هستند و از انواع دیگر شناخته‌شده‌تر می‌باشند.

۲

معتاد به کار جوعی

Binge

این افراد عادات کاری معمولی خود را برای دوره زمانی مشخصی انجام می‌دهند ولی گاهی به مراحلی می‌رسند که زمان از دست آن‌ها دررفته به‌طوری‌که ازنظر روانی و فیزیکی به مرحله‌ای می‌رسند که حتی ممکن است از شدت کار و خستگی زیاد در بیمارستان بستری شوند.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۳

معتاد به کار پنهانی

Closet

این معتادان به کار به‌گونه‌ای عمل می‌کنند که بخشی از کار خود را در خانه یا تعطیلات انجام دهند. آن‌ها از همسر و خانواده خود دوری می‌کنند و درنهایت کنترل نهایی کار خود را در اداره انجام داده و همیشه یک کار ناتمام دارند که باید انجام دهند.

۴

معتاد به کار آنورکسیک

Anorexic

اعتیاد این افراد طوری است که کار برای آن‌ها وضعیت پرفشاری را طوری ایجاد می‌کند که از کار طفره می‌روند. علت این امر آن است که عزت‌نفس خود را باکارشان یکی دانسته و نمی‌تواند ذره‌ای کار را کمتر ح کمال آن انجام دهند. این عادت‌ها به فردآنورکسیک این اجازه را می‌دهد که نه‌تنها از کارش دوری کرده بلکه از زندگی‌اش نیز دوری نماید.

۲-۲-۸ علائم افراد معتاد به کار:
اعتیاد به کار نوعی نیاز تسکین‌ناپذیر به مشغول بودن می‌باشد که علائم آن عبارت‌اند از:

۴-۴) تحلیل روایی و پایایی
با آزمون­های خاصی می­توان روایی ابزار اندازه ­گیری را سنجید ولی در پژوهش حاضر از روش روایی محتوا استفاده می­ شود، چرا که این روش اطمینان می­دهد که ابزار مورد نظر به تعداد کافی پرسش­های مناسب برای اندازه ­گیری مفهوم مورد سنجش را در بر دارد. همچنین برای آزمون روایی سوالات پرسشنامه از روایی سازه استفاده شده، بدین منظور پرسشنامه نهایی مورد استفاده جهت جمع­آوری داده ­ها پس از مشورت با صاحب نظران حوزه بازاریابی و همچنین اساتید راهنما و مشاور بدست آمد. تحلیل عاملی تأییدی جهت بدست آوردن مقیاس­های مناسب و متناسب با فرهنگ ایرانی ضروری تشخیص داده شده و اعمال گردید.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۴-۴-۱) تحلیل عاملی تأییدی متغیر قابلیت ­های بازاریابی
جهت سنجش روایی گویه ­ها و اطمینان از تک بعدی بودن^[۱۵۲] مقیاس‌های ارزیابی هر یک از ساختارها و اعتبار مدل ارزیابی از تحلیل عاملی تأییدی استفاده گردید، مقادیر ضرایب استاندارد و معناداری تحلیل عاملی تأییدی در دو شکل زیر نشان داده شده است.

شکل ۴-۴: ضرایب استاندارد تحلیل عاملی تأییدی متغیر قابلیت ­های بازاریابی

شکل ۴-۵: مقادیر معنی داری تحلیل عاملی تأییدی متغیر قابلیت ­های بازاریابی
بر اساس نتایج تحلیل عاملی برای متغیرهای مدل تمامی پارامترهای مدل معنی­دار است. بدین معنی که هم همبستگی میان ابعاد متغیر معنی­دار است و هم همبستگی بین سوالات و عامل­ها به سطح معنی­داری رسیده ­اند، از طرفی شاخص­ های برازش مدل (جدول ۴-۶) حاکی از این است که داده ­ها با مدل به خوبی برازش دارند. شاخص­ های برازش کلی مدل شامل کای اسکوئر به درجه آزادی( ، شاخص برازش مقایسه­ ای (CFI)، شاخص­ های توکر- لوئیس^[۱۵۳] (TLI) همان شاخص برازش غیر نرم (NNFI)، شاخص برازندگی (GFI) و ریشه میانگین توان دوم خطای تقریب(RMSEA) نشان دهنده برازش مطلوب مدل می­باشد.
جدول ۴-۶: شاخص­ های نیکویی برازش حاصل از تحلیل عاملی تأییدی قابلیت ­های بازاریابی

معیارهای برازش مدل

شاخص

بعد

حد مطلوب

نتیجه

کای دو نسبی

۱۸/۲

۳>

بسیار خوب

ریشه میانگین مجذورات تقریب

RMSEA

۰۶۱/۰

۱/۰>

برازش خوب

ریشه مجذور مانده­ها

RMR

۰۶۴/۰

حدود صفر

قابل قبول

شاخص برازش هنجار شده

NFI

۹۵/۰

۹۰/۰<

قابل قبول

با پیدایش مکتب اشعرى شکاف عظیمى بین اهل حدیث و این گروه از اهل سنت، پدید آمد و پیوسته در جنگ و جدال بودند که گاهى به خون‌ریزى مى‌انجامید، زیرا همان‌طور که گفته شد، اشعرى اصلاحاتى را در عقیده اهل حدیث انجام داد و براى خود در مسایل عقیدتى مقامى قائل- شد.
در تمام این دوران که اهل حدیث در یک طرف و اشاعره در طرف دیگر بودند، هرگز سلف و سلفیه، به عنوان مذهب مطرح نبود تا این‌که ابن‌تیمیه (م۷۲۸ ه.ق) دعوت به شیوه سلف را شعار مکتب خود ساخت، ولى در عین حال، از کلمه سلفیه بهره نمى‌گرفت و مى‌گفت ما تابع اهل سنت و جماعت هستیم که در سه قرن نخست زیسته‌اند؛ یعنى از سال ۱۱ تا ۳۰۰ هجرى قمرى.
پس از درگذشت ابن‌تیمیه و هجوم فقیهان همه مذاهب بر ضد او، دعوت به پیروى از اهل حدیث، آن هم به شیوه این گروه محدود، چندان رونقى نداشت، زیرا او در نقطه‌اى این فکر را مطرح کرد که مرکز علم و دانش و قله فقاهت، مانند شام و مصر بود. از این رو تنها برخى از شاگردان او، مانند ذهبى (م۷۴۸ه.ق) و ابن قیم (م۷۵۱ه.ق) و ابن کثیر (م۷۷۴ه.ق) و ابن رجب حنبلی (۷۹۵ق)، توانستند شیوه او را ترویج و گسترش دهند و پیروان اندکی را فراهم آورند.

1. 1. روش فکرى سلفیه:

مسئله مهم، آگاهى از روش فکرى آنهاست، آنها دو روش دارند که به هم نزدیک است: ‌ ‌گروهى فقط کتاب و سنت را حجت دانسته و از داورى‌هاى عقل کمک نمى‌گیرند؛گروهى دیگر مى‌گویند قرآن و سنت وقتى براى ما حجت است که با فهم سلف همراه باشد، زیرا ما آیین خود را از آنها گرفته‌ایم.
آنان در تعبد به نص (کتاب و سنت)، بین خبر واحد و خبر متواتر فرق نمى‌گذارند؛ حتى خبر واحد را در تبیین عقاید و معارف، حجت مى‌دانند و اخیرا در سمینار عربستان سعودى درباره حجیت خبر واحد در عقاید، همگان تصریح کردند که قول ثقه در عقاید براى ما حجت است. روى همین اساس است که خدا را با صفات بشرى توصیف مى‌کنند و براى او خنده و گریه و آمد و رفت و نشستن و پا نهادن در جهنم و صداى جرجر تختى که روى آن مى‌نشیند مانند صداى کجاوه، قائل هستند.^[۴۷]

1. 1. ظهور وهابیت:

در قرن دوازدهم هجری شخصی به نام «محمّد بن عبد الوهّاب» به طرح مجدّد افکار «ابن تیمیّه» پرداخت. «محمّد بن عبد الوهّاب» در سال ۱۱۱۵ه.ق در شهر عُیَینه، از توابع نجدِ عربستان به دنیا آمد، او فقه حنبلى را در زادگاه خود آموخت و آنگاه براى ادامه تحصیل رهسپار مدینه منوره شد. او در دوران تحصیل مطالبى به زبان مى آورد که نشانگر انحراف فکرى او بود. به طورى که برخى از اساتید او نسبت به آینده او اظهار نگرانى مى کردند.
گفتنى است که وى مبتکر افکار فرقه وهّابیّت نبود، بلکه قرنها پیش از او این عقاید یا بخشى از آن توسّط برخى از عالمان کج اندیش حنبلى مانند «ابن تیمیّه»، و شاگردان او اظهار شده بود، ولى باتوجّه به مخالفتهاى صریح علماى اهل سنّت و شیعه در بوته فراموشى سپرده شده بود، و مهمترین کارى که «محمّد بن عبد الوهّاب» انجام داد این بود که عقاید ابن تیمیه را به صورت یک فرقه و یا مذهب جدیدى در آورد که با تمام مذاهب چهارگانه اهل سنّت و مذهب شیعه تفاوت داشت. دکتر منیر العجلانى مى نویسد: «وتجمّع علیه أناس فی البصره من رؤساءها وغیرهم، فآذوه أشدّ الأذى، وأخرجوه منها»^[۴۸]
محمّد بن عبد الوهّاب در آغاز کارش به بصره آمد، و عقایدش را اظهار نمود، که با مخالفت شدید بزرگان بصره مواجه شد، که در نتیجه مردم علیه او قیام نموده و او را از شهر بیرون کردند.
او سپس به بغداد و کردستان وهمدان واصفهان روانه شد.^[۴۹] و سر انجام به زادگاه خویش برگشت.وی در زمان حیات پدرش جرأت اظهار عقائد خویش را نداشت ولى پس از آن که پدر او در سال ۱۱۵۳ه.ق در گذشت محیط را براى اظهار عقاید خویش مساعد یافت و مردم را به آیین جدید خود فرا خواند^[۵۰]
ولى اعتراض عمومى مردم که نزدیک بود خونش را بریزند، او را ناگزیر کرد تا به زادگاه خویش عُیَیْنه باز گردد، و بر اساس پیمانى که با امیر آنجا «عثمان بن مَعْمَر» بست که هر دو بازوى یکدیگر باشند، عقاید خود را تحت حمایت او بى پرده مطرح ساخت، ولى طولى نکشید که حاکم عیینه به دستور فرمانرواى احساء، وى را از شهر عیینه اخراج کرد.
محمد بن عبد الوهاب به نا چار شهر دِرْعِیّه را براى اقامت برگزید و در آنجا پیمان جدیدى با محمد بن سعود حاکم درعیه بست که حکومت از آن محمد بن سعود و تبلیغ به دست محمد بن عبد الوهاب باشد.
او در آغاز کار، به مطالعه زندگى نامه مدّعیان دروغین نبوّت مانند «مُسَیْلمه کذّاب»، «سَجاج» «أسود عَنْبسى» و «طلیحه أسدى» علاقه خاصّى داشت، برخى از اساتید و علماء و حتّى پدرش وى را گمراه دانسته و مردم را از اطاعت وى منع مى کردند^[۵۱]
تاآنجا که نخستین کتابى که بر ردّ عقاید باطل وى نوشته شد توسّط برادرش «سلیمان بن عبد الوهّاب» به نام « الصواعق الإلهیّه فی الردّ على الوهّابیّه» بود.
عصر ظهور افکار محمد بن عبد الوهّاب(قرن۱۲هجرى) موقعیّت بسیار سخت و اوضاع بسیار نامناسبى براى مسلمانان پیش آمد چرا که امّت اسلام از چهار طرف مورد تهاجم شدید استعمارگران صلیبى قرار داشت، و بیش از هر زمان دیگرى نیاز به وحدت کلمه داشت.
انگلیسیها بخش عظیمى از هند را با زور و تزویر از چنگ مسلمانان خارج ساخته و با پایان دادن به شوکت امپراتورى مسلمان تیمورى، خواب تسخیر پنجاب وکابل و سواحل خلیج فارس را مى دیدند، و لشگر آنان گام به گام به سمت جنوب وغرب ایران پیشروى مى کرد.
فرانسویها به رهبرى ناپلئون، مصر و سوریه وفلسطین را با قوّه قهریّه اشغال کرده و در حالى که به امپراتورى مسلمان عثمانى چنگ و دندان نشان مى دادند، در اندیشه نفوذ به هند بودند.
روسهاى تزارى که مدعى جانشینى سزارهاى مسیحى روم شرقى بودند، با حملات مکرّر به ایران، وعثمانى، مى کوشیدند تا قلمرو حکومت خویش را از یکسو تا قسطنطنیّه وفلسطین، و از سوى دیگر تا خلیج فارس گسترش دهند، و بدین منظور اشغال نظامى متصرّفات ایران و عثمانى در اروپا و قفقاز را در صدر برنامه هاى خود قرارداده بودند. حتّى آمریکائیها نیز چشم طمع به کشورهاى اسلامى شمال آفریقا دوخته و با گلوله باران شهرهاى لیبى و الجزایر، سعى در رخنه و نفوذ به جهان اسلام داشتند، جنگ اتریش باعثمانى بر سر صربستان و همکارى ناوگان جنگى هلند با انگلیسیها در محاصره نظامى پایتخت الجزایر نیز در همین دوران بحرانى صورت پذیرفت.^[۵۲] در این شرایط که جامعه اسلامی سخت درگیر مبارزه با استعمارگران بود؛محمد بن عبدالوهاب در سرزمین نجد که فاقد فرهنگ اسلامى و علماى برجسته بود، به نشر افکار وعقاید خود پرداخت. اوّلین کارى که «محمّد بن عبد الوهّاب» انجام داد، ویران کردن زیارتگاههاى صحابه، و اولیاء در اطراف عُیَیْنه بود، که از جمله آنان تخریب قبر «زید بن خطّاب» برادر خلیفه دوّم بود.^[۵۳] که با واکنش شدید علماء و بزرگان مواجه گردید، به دنبال آن امیر عُیَیْنه به ناچار، شیخ را از این شهر بیرون کرد. ^[۵۴]
پس از آن بود که اندیشه های او بر اثر پشتیبانى آل‌سعود در سرزمین نجد به صورت مذهب رسمى درآمد و با تسخیر حرمین شریفین در پرتو حمایت استعمار بریتانیا، این مذهب بر این مناطق تحمیل گشت و تمام مراکز علمى و دانشگاه و مساجد و منابر وعظ و خطابه رسمى در اختیار آنان قرار گرفت و گروه‌هاى دیگر، از این حوزه‌ها بى‌بهره شدند.
از نظر محققان، شعار سلفیه، نخست در مطبوعات مصر مطرح شد؛ آن‌گاه که مصر در اشغال انگلستان درآمد و گروهى از مصلحان مانند سیدجمال‌الدین اسدآبادى (م۱۳۱۶ه.ق) و شیخ محمد عبده (م۱۳۲۳ه.ق) در مقابل هجوم فرهنگ و تمدن غرب، تصور کردند که رهایى از چنگ اشغال‌گران در این است که مردم را به همان اسلام پیشینیان دعوت کنند؛ در مقابل گروهى که فریب فرهنگ غربى را خورده و بیشتر در آنها هضم شده بودند. گروه نخست اصلاح‌گر براى این‌که حرکت خود را با شعارى زیبا همراه کنند، شعار سلفیه را انتخاب کردند تا بگویند ما پیرو اسلام راستین قرون نخستین هستیم^[۵۵]
ولى هرگز آنان از احیاى این مکتب، قصد تکفیر دیگران یا ایجاد شکاف در میان مسلمانان را نداشتند، بلکه از روى خوش‌بینى به صحابه و تابعان، این مسلک را ترویج کردند. در سال ۱۹۲۹ میلادى که جمعیت اخوان المسلمین در مصر تشکیل شد، آنها نیز به این مسلک رغبت نشان دادند و خیال مى‌کردند که پیروى از گروه‌هاى نخست اسلامى (صحابه و تابعین)، نجات‌بخش امت‌هاى اسلامى است، ولى در عین حال به همه فرق، روى خوش نشان داده و غالبا به مسایل سیاسى و در رأس آنان تأسیس حکومت پرداختند، اما سلفى‌گرى در نجد که خود را وارث محمد بن عبدالوهاب مى‌دانست، موجى از تند‌روى و سخت‌گیرى به راه انداخت و کم کم به تکفیر همه مسلمانان پرداخت و گاهى براى ساکت کردن مخالفان، شیعه را تکفیر کرده و اشاعره و صوفیه و مذاهب دیگر را اهل بدعت خواند و مدعى شد که اسلام ناب محمدى در اختیار سلف بوده و فهم آنان از کتاب و سنت براى همگان حجت است و هر کس از این راه، عدول نماید، بدعت‌گذار یا خارج از اسلام است. باید توجه داشت که اکنون سلفى‌هاى نجدى، یک‌دست نیستند، بلکه گروهى سلفى تبلیغى هستند، ولى گروهى دیگر گام فراتر نهاده، سلفى جهادى مى‌باشند و مى‌گویند با تشکیل جنبش‌هاى مسلحانه زیرزمینى باید دولت‌ها را سرنگون کرد و قدرت را به دست گرفت و اسلام اصیل را پیاده کرد. ^[۵۶]
بخش چهارم: اهل حدیث
اهل حدیث، که همان اهل حجاز بودند به اصحاب مالک بن أنس، اصحاب محمدبن أدریس شافعی و اصحاب احمدبن حنبل اطلاق می شد و به آنان اصحاب حدیث می گفتند چون تمام هم و غم آنان تحصیل احادیث و نقل اخبار و بناء احکام بر نصوص نبوی بود و به هیچ قیاسی، چه قیاس جلی یا خفی اعتنا نمی کردند. شافعی می گفت: اگر از من نظری شنیدید و روایتی خلاف نظر من یافتید بدانید همان روایت، نظر من است.
اهل رأی، که اهل عراق بودند به اصحاب ابی حنیفه نعمان بن ثابت اطلاق می شد و به آنان اصحاب رأی می گفتند چون تمام هم و غم آنان تحصیل وجه قیاس و معنای مستنبَط از أحکام و بناء حوادث بر قیاس بود حتی قیاس جلی را بر خبرواحد مقدم می داشتند.
اصحاب حدیث فقط به حدیث عمل می کردند و هیچ دلیلی را برحدیث ترجیح نمی دادند وحتّی روی نظر رهبر خود نظری نمی دادند ولی اصحاب رأی مهمترین تلاششان تحصیل قیاس و معانی استنباط شده از احکام بود، لذا گاهی قیاس را بر خبر واحد ترجیح می دادند و شاگردان هم می توانستند روی نظر رهبر مذهب اجتهاد کنند وممکن بود به نظری خلاف برسند.
البته در این میان گروه سومی هم وجود داشت که تمسک به حدیث نبوی را مخالف با حکمت نمی دانسته و راه کلام و عقل را در دین مفتوح می دیدند.سمبل مکتب حکمت در میان صحابه امام علی (ع) است. امام علی (ع) مدافع سنت و حکمت به صورت همراه و همزمان است. وی به رغم آن که به شدت طرفدار سیره نبوی و پیروی از آن است، اما بخش عمده چیزی که از آن به عنوان «حکمت» یاد می شود ریشه در آموزه های ایشان دارد. ^[۵۷]
اهل حدیث در شرح شکل گیری نظریه تاریخی اصحاب حدیث و اصحاب حکمت، بنا را بر این می نهند که جریان اهل حدیث بر پایه عقاید صحابه و تابعین شکل گرفته و سپس در اثر ایجاد یک انحراف،جریان اصحاب حکمت درست شده است. لالکائی در مقدمه کتاب شرح اصول اعتقاد اهل السنه^[۵۸] در باره شکل گیری جریان منازعه میان اهل حدیث و اهل حکمت شرح جالبی را از دید خود که یک عالم اهل حدیث است، آورده است.عبارت لالکائی این است که پس از جریان اصحاب حدیث، نخستین بار بحث از قدر مطرح شد، اما جرأت بروز و ظهور نیافت و «مضت علی هذه القرون ماضون الاوّلون و الاخرون» تا این که این که جریان جدیدی از آنچه رسول الله بر آن بود منحرف شد و پیروان آن نحله «ابتدعوا من الادله خلاف الکتاب و السنه». بعد هم این را دین و اعتقاد گرفتند.
در این تصویر، هر نوع مناظره علمی که معمولا اصحاب حکمت پیشنهاد می کردند، کاری ناهنجار و مفسده انگیز بود. «فما جنی علی المسلمین جنایه أعظم من مناظره المبتدعه». اهل حدیث از مناظره و مجادله بر سر مباحث اعتقادی پرهیز داشته آن را مصداق«یجادل فی الله بغیر علم» تفسیر می کنند. حتی تفسیر قرآن هم در این تصور گاه معنای«ضرب قرآن بعضه ببعض» پیدا می کند^[۵۹]. به نظر می رسد باید در باره این روایت دقت بیشتری صورت گیرد.

1. 1. زمینه های پیدایش اهل حدیث:

یکی از مسائل مهم قرنهای دوم و سوم، حدیث گرایی افراطی و فراوانی حدیث است که تلاش می کند همه علوم اولین و آخرین را از این احادیث که بسیاری از آنها مجعول است اتخاذ کند. برای جبران کمبود روایت، اصحاب این مکتب تلاش کردند از چیزی به نام «اثر» بهره ببرند و بدین ترتیب در کنار «احادیث» «آثار» یعنی کلمات صحابه و تابعین هم گردآوری شد. طبعاً مجموعه ها و موسوعه ها ضخیم تر شد. که در این جا به چند مورد از آنها اشاره می شود:

الف)مستندات نبوی:
با مطالعه تاریخ اسلام می‌توان دریافت که برخی حاکمان اسلامی برای حفظ پایه‌های حکومت آنان، احادیثی را از وجود پیامبر اکرم(ص) جعل کردند که حکومت آنان را تایید می‌کرد و بر همین اساس با تطمیع و تهدید بعضی از واعظان، محدثان و روسای فرقه‌ها و احزاب, احادیثی به نفع خود جعل کردند و آنها را بین مردم منتشر کردند. علاوه بر حاکمان، دشمنان اسلام نیز با جعل و وضع هزاران حدیث، در پی رخنه و ایجاد تفرقه در بین صفوف مسلمین برآمدند. در این میان اهل حدیث که درست در اواخر قرن دوم و قرن سوم برآمدند؛ بازار حدیث را به شدت گرم کردند. ^[۶۰]
در همین زمان بود که احادیثی به عنوان مقابله با بدعت به معنای خاص آن یعنی مخالفت با تأمل و تفکر در دین، نیز ساخته شد. صدها حدیث از پیامبر اکرم(ص) علیه فرقه های مختلف با اسم و رسم آنها ساخته شد. آن هم اسم و رسم هایی که بعدها ایجاد شده بود و علی القاعده آنان می بایست احادیث یاد شده را به پای غیب گویی حضرت از آینده می گذاشتند.
برای مثال از حدیث ذیل می توان یاد کرد که ناظر بر وضعیت قرن دوم و سوم است و دقیقا در شرایطی مطرح شده است تا جلوی مباحثات فرقه ای و مذهبی بر سر مفاهیم را بگیرد:
عن أبی هریره عن رسول الله (ص): ذَرُونِی مَا تَرَکْتُکُمْ فَإِنَّمَا هَلَکَ مَنْ کَانَ قَبْلَکُمْ بِکَثْرَهِ سُؤَالِهِمْ, وَاخْتِلَافِهِمْ عَلَى أَنْبِیَائِهِمْ فَإِذَا أَمَرْتُکُمْ بِشَیْءٍ فَأْتُوا مِنْهُ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَإِذَا نَهَیْتُکُمْ عَنْ شَیْءٍ فَدَعُوهُ: ^[۶۱]در مورد چیزهایی که از شما واگذاشته ام چیزی نپرسید. کسانی که پیش از شما بودند بخاطر زیاد سؤال کردن، و اختلاف بر سر پیامبرانشان، هلاک شدند هرگاه شما را به چیزی امر کردم آن را به اندازه توان و قدرتتان انجام دهید و اگر شما را از چیزی نهی کردم آن را رها کنید.
یانمونه دیگر اینکه احادیثی که به طور کلی در باره نفی بدعت در دین است، به رغم درستی اصل بدعت که به معنای وارد کردن در دین چیزی را به عنوان دین است در بخش احکام اگر هم اصل آنها درست بوده ، به گونه ای مطرح شده است تا علیه مباحث فکری و حکمی در دین مطرح شود:
عن عائشه قالت: قال رسول الله (ص): من أحدث فی أمرنا ما لیس فیه فهو رد^[۶۲]
عن أبی هریره عن عمر: قال رسول الله: لاتجالسوا اهل القدر و لا تفاتحوهم (مصحح سند آن را ضعیف دانسته است).^[۶۳]
ب)مستندات اثری :
در همین زمینه، آثاری هم به صحابه منسوب شده است، آثاری که در کنار احادیث در هر
باب جای می گیرد و بر اساس این که اقوال صحابه هم حجت است، تقریباً حکم حدیث با آن می شود.

ازنظر کاووسگیل و زو (۱۹۹۴) عملکرد صادراتی عبارت است از حدی که اهداف بنگاه (شامل اهداف راهبردی و اهداف اقتصادی) برای صادرات یک محصول از طریق طرح‌ریزی و اجرای راهبردهای بازاریابی صادراتی محقق می‌شود (مشبکی و خادمی، ۱۳۹۱).

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

عملکرد صادرات معمولاً با بهره گرفتن از رویکرد شاخص واحد اندازه‌گیری می‌شود و فروش­های صادراتی، رشد فروش­های صادراتی، سودهای صادراتی و شدت صادرات پرکاربردترین شاخص‌ها هستند (بالدوف^[۳۶] و همکاران،۲۰۰۰؛ پیرسی^[۳۷]، ۲۰۰۷).
عملکرد صادرات عبارت است از حدی که شرکت در زمان صادرات محصولات خود به بازار خارجی به اهداف خود دست می‌یابد. عملکرد صادرات اساس تصمیم‌گیری در تجارت بین‌الملل قلمداد می‌شود و با توجه به این‌که در ادبیات بسیار موردتوجه قرارگرفته اما در تعریف عملیاتی و مفهومی آن اتفاق‌نظر وجود ندارد (سوسا، ۲۰۰۴). این اختلاف‌نظر باعث به وجود آمدن نتایج مغایر و متفاوت شده است. یکی از مهم‌ترین دلایل این مغایرت در نتایج را می‌توان نبود معیاری یکسان در ارزیابی این متغیر دانست.
کادوگان^[۳۸] و همکاران (۲۰۰۱) به فاکتورهای اساسی رفتار صادراتی مبتنی بر بازار اشاره کردند. به همین منظور آن‌ها مدلی را برای عناصر کلیدی فعالیت­های بازاریابی صادراتی مبتنی بر بازار ارائه دادند و آن را با بهره گرفتن از اطلاعات پیمایشی کسب‌شده از فنلاند و نیوزیلند آزمون کردند. در این زمینه نتایج مطالعات فراوانی نشان داده است شرکت‌هایی که رفتار بازارگرایی آن‌ها با توجه به کارکردهای صادراتی بوده، بسیار موفق‌تر می‌باشند تا کسانی که به رفتارهای صادراتی کمتر توجه می‌کنند. متغیرهای آزمون شده، پیش‌بینی کننده مناسبی از رفتار صادراتی مبتنی بر بازار شرکت‌ها را ارائه دادند. نتایج نشان داده است که چندین عامل برای کارکرد شرکت‌های صادراتی منحصربه‌فرد می‌باشند و نقش کلیدی در رفتار مبتنی بر بازار صادراتی ایفا می‌کنند (شم‌آبادی و خداداد حسینی، ۱۳۸۴).
حسینی (۱۳۸۸) در پایان‌نامه خود تحت عنوان “تعیین میزان بازارمحوری صادرات بر عملکرد صادرات در شرکت‌های تولیدی صادراتی” به بررسی رابطه عوامل شایستگی صادرات، وابستگی صادرات و هماهنگی صادرات با بازارمحوری صادرات و از طرف دیگر به بررسی رابطه‌ی بازارمحوری صادرات با عملکرد صادرات و نقش محیط صادرات (پویایی بازار، تلاطم رقابت، تلاطم تکنولوژیکی، تلاطم قانونی ) در تعدیل این رابطه، می‌پردازد. نتایج پژوهش نشان داد، هریک از عوامل شایستگی صادرات، وابستگی صادرات و هماهنگی صادرات بر بازارمحوری صادرات تأثیر مثبتی داشتند ولی هیچ‌یک با عملکرد صادرات رابطه مثبت و معناداری نداشتند. بازارمحوری صادرات تأثیر مستقیمی بر عملکرد صادرات داشت؛ درحالی‌که نقش تعدیل گری محیط صادرات معنادار نشد (دعائی و حسینی رباط، ۱۳۸۹).
بقا و توسعه شرکت و درنتیجه رشد اقتصادی بسیاری از کشورها به‌شدت منوط به درک بهتر از ابعادی است که عملکرد صادرات آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بر درک ابعاد عملکرد صادرات در محیط کسب‌وکار امروزی تأکید زیادی شده است بافهم عواملی همچون: تأثیر موفقیت صادرات و عملکرد صادرات بر بقا و گسترش شرکت، دستیابی به مزیت رقابتی در بازارهای بین‌المللی و توسعه اقتصادی بخصوص توسعه و اجرای سیاست‌های عمومی (ماکرینی^[۳۹]،۲۰۱۳).

• 1. 1. ابعاد عملکرد صادرات

مدسن^[۴۰](۱۹۸۹) بعد از بررسی تحقیقات گذشته سه بعد پایه از عملکرد صادرات را شناسایی کرد: فروش، سود و تغییر. شوهام^[۴۱](۱۹۹۸) بعد تغییر را به دو قسمت تغییر در سود صادرات و تغییر درفروش صادرات تقسیم کرد. زیرا عموماً ممکن است که شرکت‌ها رشدی کوتاه‌مدت درفروش و سهم بازار را رها کنند تا رشد کوتاه‌مدت در سوددهی را به دست بیاورند یا بالعکس. به همین دلیل بعضی از محققین در تحقیقات اخیر چهارچوبی چهاربعدی را برای ارزیابی عملکرد صادرات در نظر گرفته‌اند. دیده‌شده است که فروش صادرات، سود صادرات، رشد درفروش صادرات و رشد در سود صادرات همگی در طی یک سری از موارد موردسنجش قرار گرفته‌اند تا جنبه‌های عینی عملکرد را مورد ارزیابی قرار دهند. معیارهای عینی بر روی عملکرد حقیقی تمرکز می‌کنند درصورتی‌که موارد ذهنی درک و رضایت مدیریتی از عملکرد را مورد تأکید قرار می‌دهند که ابزاری برای ارزیابی ادراکات مدیریتی از عملکرد نسبت به انتظارات آن‌ها فراهم می‌آورد (بونوما و کلارک^[۴۲]، ۱۹۸۸).
تمام چهار بعد عملکرد صادرات(فروش صادرات، سود صادرات و تغییر درفروش و درآمد صادرات) باید به جهت‌گیری بازار مرتبط باشند. ابی و اسلاتر(۱۹۸۹) چندین شایستگی را شناسایی کردند که منجر به عملکرد صادرات می‌شوند که عبارت‌اند از: دانش بازار صادرات، برنامه‌ریزی صادرات، شدت تکنولوژی، ارتباطات، سیاست رسمی برای کاوش سیستماتیک، شناسایی و دنبال کردن فرصت‌های صادرات، کنترل کیفیت و سیستم مدیریتی برای مشاهده و کنترل فعالیت‌های صادراتی. سیرکل و داو^[۴۳](۱۹۹۸) بیان می‌کنند که جهت‌گیری کلی بازار و رفتارهای مبتنی بر بازار صادرات با عملکرد بازار و هم­چنین چهار بعد عملکرد صادرات با جهت‌گیری بازار مرتبط می‌باشند. به‌طور خاص، شرکت‌های مبتنی بر بازار باید فرصت‌های موجود در بازارهای خارجی را شناسایی و دنبال کنند تا به بهترین شکل بتوانند از آن‌ها استفاده کنند و در بلندمدت صادرات خود را افزایش دهند. رشد فروش صادرات معیاری از عملکرد را ارائه می‌دهد که به‌طور مثبت با شناخت فرصت و آنالیز محیط در شرکت‌های مبتنی بر بازار ارتباط دارد (موسی خانی، ۱۳۹۰).

• • • 1. 1. رویکردهای مطرح ابعاد عملکرد صادرات

دو رویکرد نظری گسترده (پارادایم مبتنی بر منابع و پارادایم اقتضائی) ابعاد عملکرد صادرات را به عوامل داخلی و عوامل خارجی طبقه‌بندی کرده‌اند. به‌طور خاص، عوامل داخلی توسط تئوری مبتنی بر منابع توجیه می‌شوند درحالی‌که عوامل خارجی توسط تئوری اقتضائی حمایت می‌شوند. تمرکز تئوری مبتنی بر منابع بر چگونگی ایجاد مزیت رقابتی پایدار به‌وسیله منابع منحصربه‌فرد شرکت می‌باشد.
دیدگاه مبتنی بر منابع به این موضوع محوری اشاره دارد که چگونه در برابر شرکت‌های دیگر در همان بازار مشترک می‌توان به عملکرد بهتری دست‌یافت و بیان می‌کند که این عملکرد بهتر، نتیجه به‌کارگیری و گسترش منابع منحصربه‌فرد شرکت می‌باشد. بنابراین پارادایم مبتنی بر منابع، فرض می‌کند که عملکرد صادرات شرکت در سطح شرکت بر اساس فعالیت‌هایی مانند اندازه، تجربه و صلاحیت‌های شرکت است (زو و استن^[۴۴]، ۱۹۹۸).
در مقابل، پارادایم اقتضایی نشان می‌دهد که عوامل محیطی بر استراتژی­ها و عملکرد صادرات اثر می‌گذارند. طبق نظر کاووسگیل و زو (۱۹۹۴) این تئوری ریشه در چارچوب ساختار- رفتار- عملکرد سازمان‌های صنعتی دارد و به دو موضوع اشاره می‌کند: ۱) سازمان‌ها برای تأمین منابع وابسته به محیط خود هستند و ۲) اینکه سازمان‌ها می‌توانند این وابستگی را از طریق ایجاد و حفظ استراتژی‌های مناسب مدیریت کنند. بنابراین، در دیدگاه اقتضایی، صادرات به‌عنوان یک پاسخ استراتژیک شرکت به فعل‌وانفعال عوامل داخلی و بخصوص عوامل خارجی در نظر گرفته می‌شود.
ازجمله عوامل خارجی که عملکرد صادرات را تحت تأثیر قرار می‌دهند، ویژگی‌های بازارهای خارجی شامل: شباهت فرهنگی، مقررات دولتی، رقابت‌پذیری بازار، کنوانسیون‌های کسب‌وکار محلی است (استایلس و امبلر^[۴۵]، ۱۹۹۴).
یک دیدگاه سوم هم مطرح‌شده است با عنوان دیدگاه رابطه‌ای (شبکه تعاملات کاری) که عوامل موجد راهبرد، کسب مزیت و عملکرد را ناشی از همکاری یا روابط اجتماعی بین شرکت‌ها می‌داند تا منابع متمایز یک شرکت یا فعالیت‌های فردی. کاتسیکس^[۴۶] و همکاران (۲۰۰۰) چهار منبع بالقوه بین سازمانی را جهت کسب مزیت رقابتی در نظر می‌گیرند: الف) دارایی‌های مبتنی بر روابط؛ ب) خط‌مشی‌های تسهیم دانش؛ ج) قابلیت‌ها و منابع مکمل؛ د) نظارت مؤثر. در این دیدگاه، برای مثال قابلیت‌های کلیدی یک شرکت، دانش ضمنی یا منابع خاص درون شرکت را شامل نمی‌شود؛ بلکه قابلیت‌ها و منابع رابطه‌ای با بهره گرفتن از روابط اجتماعی بین سازمان‌ها ایجاد می‌شود. بر این اساس در این دیدگاه یک شرکت به‌تنهایی نمی‌تواند مزیت رقابتی ایجاد کند و چنین مزیتی با تعاملات پویا فی‌مابین سازمان‌ها شکل می‌گیرد.

• 1. 1. معیارهای سنجش عملکرد صادراتی

عملکرد صادرات بر اساس درجه یا مقیاسی سنجیده شده که شرکت به اهداف صادراتی خود نائل شده است. این مقیاس‌ها شامل عملکرد مالی ، رضایت از صادرات ، عملکرد راهبردی و عملکرد تولید است (ناوارو و همکاران، ۲۰۱۰)
الف)عملکرد مالی: شامل میزان سود، فروش و غیره؛ ب)رضایت از صادرات: شامل رضایت و وفاداری مشتری، میزان رضایت از صادرات، برآورد رضایت صادرکنندگان و مشتریان؛ ج) عملکرد راهبردی: شامل گسترش سهم جهانی بازار شرکت، افزایش رقابت جهانی شرکت، جایگاه راهبردی شرکت؛ د) عملکرد تولید: شامل شمار موفقیت محصولات جدید، سرعت فراهم کردن محصولات جدید برای بازار و نوآوری‌های محصول (ماری^[۴۷] و همکاران، ۲۰۱۱).

همانطور که ملاحظه می شود رشته علوم انسانی با ۶۱٫۳ درصد بیشترین فراوانی را به خود اختصاص داده است، همچنین رشته علوم تجربی با درصد فراوانی ۱۶٫۹ در جایگاه دوم قرار دارد.
۴-۲-۵ رتبه شغلی
پس از جمع آوری پرسشنامه رتبه شغلی پاسخگویان مورد بررسی قرار گرفته و نتایج حاصله در جدول (۴-۵) گزارش گردید.
جدول (۴-۵) رتبه شغلی پاسخگویان در نمونه مورد مطالعه