رسوبات آبرفتی منطقه تهران که از کوهپایه های البرز تا فرونشست جنوب تهران گسترش دارد حاصل فعالیت رودخانه های وردآورد، کن، فرحزاد، تجریش، دارآباد و سیلاب های فصلی جریان یافته از کوه های البرز می باشند. به طور کلی رسوبات آبرفتی تهران به پنج دسته تقسیم می شود که با توجه به سن آنها از قدیم به جدید شامل:
الف)- سازند آبرفتی هزار دره
پادگانه هزار دره از قدیمی ترین رسوب می باشد که در مناطق کن، اوین و چیتگر به شکل تپه های بلند با دره های نسبتا” زیاد (هزاره دره) گسترش دارد. این سازند از کنگلومرای همگن با قلوه سنگ، شن و ریگ تشکیل شده و فضای میان دانه ها را ماسه و سیلت پر کرده است. قدیمی ترین آبرفت های تهران سازند هزار دره می باشد که به صورت تپه های بعضا” طاقدیسی با منظره کنگلومرایی برونزد دارد. این سازند در فیروز کوه و نیز در مسیر تهران به طرف گرمسار و ورامین و نیز به طرف هزار دره و شمال شرق ورامین با رسوبات کنگلومرایی فشرده و چین خورده همراه است.
ب)- سازند آبرفتی ناهمگن شمال تهران و سیلت های رس کهریزک
در حاشیه جنوبی دشت تهران و در محدوده قم- ساوه به صورت پوششی آبرفتی به ضخامت ۱۰۰ متر دارای پوسته های لیمونیتی و هوادیده با لایه بندی نسبتا” ضعیف به طرف آبادی کهریزک و نیز در شمال تهران در مسیر بزرگراه چمران و قسمت های جنوب عباس آباد به طرف شریعتی و ارتفاعات شمالی آن به صورت لایه های چین خورده، حاوی رس قرمز رنگ دیده می شود. علاوه بر آن سازند کهریزک بین کرج و قزوین به طرف کردان گسترش دارد.
ج)- سازند آبرفتی جنوب غرب و جنوب تهران
این سازند در امتداد حاشیه جنوبی دشت به طرف غرب و جنوب تهران به صورت برون زدگی های خاکستری روشن متشکل از گراول های لایه دار با قطعاتی از سازند سبز کرج همراه با کوارتزیت های قرمز رنگ و آهک های قدیمی دوران اول و دوم می باشد. به طوری که رسوبات آبرفتی شرق تهران در شمال و شرق به صورت تپه های طاقدیسی به ویژه به طرف اره کوه در شمال و برجستگی های آنتی البرز، ادامه داشته و تا جنوب می توان مشاهده نمود.
د)- سری های رسوب گذاری در اطراف لشگرک و هزار دره و سرخه حصار
سری های رسوب گذاری در اطراف لشکرک و هزار دره و سرخه حصار شامل خاک های خاکستری رنگ تا حدی هوموس دار و دارای ریگ و ریشه گیاهان، رس قرمز رنگ فشرده، همراه چند لایه متشکل از قلوه سنگ های گوشه دار و رس قرمز رنگ همراه با قطعات آهک فرسوده در بین، لایه های رسی و لایه های فشرده و کنگلومرا را در زیر این لایه می توان مشاهده نمود. به علاوه در اطراف هزار دره می توان خاک قرمز رنگ فوقانی، پوسته های آهکی و سکانس رسوبی لایه دار با قطعات سنگ های سیمانته شده را تشخیص داد.
منطقه ۲۲ تهران بر روی سازند کرج قرار گرفته است، جنوب این منطقه را ذخایر تراسی و مخروطه افکنه و کنگلومرای پلی ژنیک سست در بر گرفته است. قسمت میانی این منطقه شامل گدازه های آندزیتی و سنگ های آذر- آواری است، این در حالی است که شمال منطقه در بر گیرنده سازندهای آهکی و شیل های توق دار است.
۳-۵-۳ خاک
منشأ اصلی خاک های این محدوده مطالعاتی از رسوبات تشکیلات البرز می باشد که عمدتا آهکی بوده و بالا بودن میزان آهک در خاک مشخص کننده آن است و در بعضی قسمت ها نیز مارن مشاهده می گردد. جنس سنگ مادر عناصر تشکیل دهنده خاک غالبا” آهک، توف، شبل، شیست و ماسه سنگ می باشد. با توجه به شرایط منطقه فرایندهای خاکسازی، اغلب منجر به تشکیل افق های کامبیک، کلسیک و ژیپسیک در تحت الارض خاک گردیده و در بعضی موارد نیز خاک فاقد تحول پروفیلی است و فقط در سطح آن یک افق آکریک مشاهده می گردد. بافت خاک در محدوده مطالعاتی خیلی متغییر است به طوری که در سطح از سبک تا متوسط و سنگین و خاک زیرین نیز از سبک تا متوسط و سنگین متغیر می باشد. عمق خاک آن از خیلی سطحی تا نسبتا عمیق، عمیق و حتی خیلی عمیق در نقاط پست تغییر می کند. مقدار سنگریزه در سطح خاک از ۵ تا ۵۰ در صد و در عمق از ۱۰ تا ۶۰ درصد متفاوت می باشد. میزان نفوذپذیری از ضعیف (در بخش جنوب غربی) تا متوسط و در سایر نقاط از خوب تا سریع متغیر می باشد. به طور عمده مواد مادری در منطقه ۲۲ تهران از توف های سبز البرز در شمال، آندزیتها در جنوب و آبرفت های پلوپلئیتوسن در تمام منطقه تشکیل شده است که سنگ ها و آبرفت های فوق تاثیر عوامل آب و هوایی، هوادیدگی حاصل نموده و تجزیه و تخریب می یابند و توسط آب یا نیروی ثقل منتقل شده و سپس تحت تاثیر عوامل مکانیکی، شیمیایی و بیولوژیکی قرار گرفته و خاک های منطقه را بوجود آورده است. خاک های حاصله بسته به سرعت انتقال و شیب به تدریج برجا گذاشته شده که نتیجه آن تشکیل خاک هایی با بافت سبک و خیلی سبک و سنگریزه دار در مجاورت ارتفاعات و مخروطه افکنه ها و خاک های با بافت سنگین و خیلی سنگین در انتهای دشت های دامنه ای و بالاخره با بافت متوسط در حد واسط این دو است.
۳-۵-۴ منابع آب
حوزه آبخیز تهران از شمال به حوزه آبخیز لتیان و کرج، به حوزه آبخیز کرج، از شرق به حوزه آبخیز لتبان و از غرب به حوزه آبخیز کرج محدود می گردد. تهران بزرگ (مجموعه مناطق شهرداری) تقریبا در مرکز حوزه آبخیز واقع گردیده است. رودخانه های وردیج، کن، درکه، دربند، دارآباد، سرخه، حصار از حوزه شمالی تهران وارد می شوند سمیر گذر این رودخانه ها عبارتنداز:
الف)- رودخانه وردیج: این رودخانه در ارتفاعات شمال غرب حوزه جریان دارد و از کوه های لیچه سرچشمه می گیرد و ناحیه غربی حوزه را زهکش می نماید.
ب)- رودخانه کن: سرچشمه این رودخانه از ارتفاعات ۳۰۰۰ متری شمال حوزه در محدوده کرانه سرات واقع است و از به پیوستن سرشاخه های آب رندان، آب طالون و آب کیگاه مناطقی را که در مسیر این سرشاخه ها قرار گرفته اند زهکش می نماید. این شبکه در تنگه کوه حصار با آب سنگان تلاقی می کند و پس از سرازیر شدن به سمت مرکز حوزه (شهر تهران) تغییر نام داده و با نام رودخانه سولقان جریان می یابد و پس از پیوستن چند سرشاخه دیگر در منطقه کن بنام رودخانه کن بطرف جنوب ادامه می یابد
ج)- رودخانه درکه : این رودخانه از ارتفاع ۳۷۶۷ متری سرچشمه گرفته و زهکش قسمتی از شمال مرکزی حوزه را عهده دار می باشد.
د)- رودخانه دربند: این رودخانه از قله توچال و از ارتفاع ۳۹۵۷ متری سرچشمه می گیرد و از شمیران به طرف شهر امتداد می یابد
ه)- رودخانه دارآباد: این رودخانه از ارتفاع ۳۲۹۷ متری سرچشمه می گیرد و پس از گذر از روستای دارآباد به محدوده شهر تهران وارد می شود
آبهای زیرزمینی حوزه آبخیز تهران را چشمه ها و قنوات تشکیل می دهند. سطح آب زیرزمینی در آبخوان تهران در قسمتهای شمالی دشت به ۱۵۰ متر می رسد در حالیکه که در قسمت جنوبی سطح آن به کمتر از ۵ متر می رسد. نوسان سالانه سطح آب بطور متوسط بین ۷/۲ متر در شمیران ۷۵/۱ متر در تهران متغییر است. مهمترین چشمه های موجود در شمال حوزه تهران عبارتنداز: چشمه کفو (کف آب)، چشمه آشکار خونی، چشمه هفت دوغونی (هفت طغیانی)، چشمه یورت مختار، چشمه آلوچه درختک، چشمه دره حوزک و چشمه دره کارا، البته در فصل بهار علاوه بر آب چشمه های مذکور، آب چشمه های دیگر هم از دره ها و شکاف کوهها، در مسیر رودخانه اوین، درکه و مسیل ولنجک جاری می شوند، اکثر این چشمه ها در فصل تابستان و پاییز بطور کامل خشک می گردند. تعداد کل چشمه های منطقه ۲۰ دهانه بوده که از این تعداد ۲ دهنه آب دارد و ۱۸ دهنه خشک می باشد، کل قنوات منطقه حدود ۵۹۳ رشته می باشد که از این تعداد ۴۸ درصد آب دارد و ۵۲ درصد خشک می باشد، متوسط آبدهی قنوات محدوده ۲۲ تهران ۸۶ متر مربع در ساعت می باشد.
۳-۵-۵ پوشش گیاهی
برای بررسی وضعیت پوشش گیاهی می بایست تمامی حوزه آبریز منطقه تهران و یا محیط پیرامونی آن مدنظر قرار گیرد که بالغ بر ۲۰۶۰۰۰ هکتار است. رستنی های حوزه آبخیز تهران با توجه به تاثیر عوامل مختلف فیزیکی، و زیستی از تنوع گونه ای زیادی برخوردار می باشد. بویژه در مناطق کوهستانی حوزه، این تنوع بیشتر به چشم می خورد، شهر بزرگ تهران درناحیه مرکگزی حوزه واقع گردیده و توسعه آن تا ارتفاع ۱۸۰۰ متر ادامه دارد. تاسیسات مسکونی و صنعتی عمدتا” در جنوب حوزه متمرکز شده است. بخش عمده ای از کشاورزی نیز در این ناحیه صورت می گیرد. بخش وسیعی از حوزه در نواحی جنوبی و شرقی حوزه اختصاص به مناطق نظامی دارد. در بخش شرقی حوزه پارک ملی سرخه حصار و بخش از پارک ملی خجیر واقع شده است. این پارک های ملی به دلیل اینکه مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست می باشند، از پوشش گیاهی خوبی برخوردارند. گیاهان گسترش یافته در سطح حوزه عبارتنداز: بقایای جنگل های ارس و پسته در اراتفاعات به همراه بادام وحشی و نسترن، شیر خشت، گوجه وحشی، داغداغان و گونه های بالشتکی نظیر گون ها و اسپرس خاردار و انواع گرامینه ها، اگروپیرون، بروموس ها، و فورب ها می توان به کما، اسپرس، یونجه، و سایر گونه های مرتبط اشاره کرد. در نقاط پست و ازراف شهر تهران در اراضی کشاورزی عموما گونه های مهاجم و زیاد شونده ای چون گندمیان یکساله، ورک، جفجفه، سالسولاها، اسفند، گل گندم و نظیر آنها گسترش دارد.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۳-۶ بررسی منطقه از بعد های مختلف
۳-۶-۱ ویژگی های جمعیتی
در سال ۱۳۹۰ جمعیت منطقه ۲۲ تهران نفر۱۲۸۹۵۸ بوده است که بدین ترتیب ۶۵۴۸۲ نفر با ۷۷/۵۰ درصد مرد و ۶۳۴۸۲ نفر با ۲۳/ ۴۹را زن تشکیل می دهند. و دارای بعد خانوار همچنین در جدول زیر ساختار سنی و حنسیتی به تفکیک آورده شده است.
جدول شماره ۳-۲: ساختار سنی جمعیت منطقه ۲۲ بر حسب گروه های سنی

گروه سنی
کل
مرد
زن
جمعیت
درصد
جمعیت
درصد
جمعیت
درصد

تمامی سنین

۱۲۸۹۵۸

۱۰۰

۶۵۴۸۲