– شبیه رابطه ای نصفه… خسته­ام، سردم

بدون تو به کدامین شروع برگردم؟!

( همان: ۶)
خیسی زمان از باران سرچشمه گرفته است:

– یک زن: فسیل خشک شده از گذشته اش

در چک چک مداوم باران دقیقه بعد

(موسوی، ۱۳۸۲: ۹۸)

– در انحنای خیس زمان جا به جا شدن

لبخند به غرور درختان دقیقه بعد

( همان)
ابیات متنوعی پیرامون این موضوع را می­شد در این بخش گنجاند اما فقط باعث زیاد گویی می­شد و دیگر هیچ. چرا که ما ارتباط های این واژه را در همین مثال­های اندک نشان دادیم و مخاطب به کاربرد حس لامسه با فراوانی سرد و خیس و تر دقیق تر نگاهی انداخت.
۶-۲۲-طنز و شعر پست مدرن
نویسندگان پست مدرن، برای به بازی گرفتن تمامی حوادث و عملکرد انسان، چه در گذشته و چه در زمان حال، از دو عنصر نقیضه و طنز ادبی استفاده می­ کنند استفاده از این دو سازه، این امکان را در اختیار آنان قرار می­ دهند تا به سهولت، هر پدیده و ایده­ای چون باورها، اعتقادات و حتی مکاتب دیگر را، به تمسخر ادیبانه بگیرند، و آن ها را رد کنند؛ هرچند که حرکت استهزار آمیز آنان بسیار کند انجام می­پذیرد و آن چنان قابل حس نیست. جسته و گریخته، با بهره گرفتن از دو عنصر، به خواننده می قبولاند که نظرات و باورهای بشری، که تماماً به صورت­تجربه اندوخته شده­بی­اساس و فاقد ارزش است.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

از دیگر ویژگی­های این شعر « طنز، هجو و هزل » موجود در آن است، اما در ابتدا باید به هم­اندیشی درباره معنای این سه کلمه بپردازیم. طنز را قرار دادن چیزی در غیر جای متداول خود خواهیم دانست. این معنا بسیار متزلزل و نسبی است، یعنی آن که جمله­ای خبری، در یک فرهنگ می ­تواند جمله ای کاملاً جدی تلقی شود، اما با ترجمه­ی آن و قرار گرفتن در فرهنگ زمینه­ای دیگر به طنز تبدیل گردد؛ برای مثال بسیاری از جوک­های مرسوم در میان ایرانیان که به مسائل جنسی اشاره دارد، در فرهنگ­های اروپایی، قسمتی از زندگی و تجربیّات رورمرّه انسان­هاست و معنای طنز خود را به طور کامل از دست می­دهد! در مورد هجو باید گفت که آن را به مسخره گرفتن و رد کردن مطلق گرایانه­ی پاره ای از مسائل، تفکرات و اشخاص خواهیم دانست. بیش_­تر اوقات هجو، همان طنز است که جنبه_­ی تخریبی آن به مقدار قابل ملاحظه ای افزوده شده است.
۶-۲۲-۱- استفاده از طنز ادبی در شعر پست مدرن

– مشروب­ریخت پیک تو را/ داد « کی­به کی ؟!»

« سیگاری » تو، قهقهه ی مضحک « نسیم »

«راستی شراره بچّشو انداخت؟!»

بغـــــــــض « میــــــــــــم »…

قهوه، کتاب فلسفی و عطر خارجی

و جزوه های درسی سر درد آورش