مسئولیت شامل موارد زیر میباشد: وظیفه، تعهد و پاسخگویی، این مفهوم همچنان نیازمند بالا بردن روابط توام با اعتماد بین حرف سلامتی و بیماران و نیز جامعه میباشد. مسئولیت پذیری همچنین نیازمند تمایل به ایجاد تعادل منطقی بین منافع شخصی و منافع طرف مقابل یعنی بیماران و جامعه میباشد.
احترام: ارج نهادن به ارزشهای دیگران
احترام شامل موارد زیر می باشد: تصدیق ارزشهای هر فرد و عقاید و سیستم ارزش گذاری آنها، حساس و پاسخگو بودن نسبت به تفاوتها در فرهنگ، سن ، جنس، نژاد، مذهب، ناتوانایی ها و جهت‏گیری جنسی بیماران ، کسب رضایت نامه، حفظ اسرار و مسائل خصوصی مریض. این مفهوم همچنین شامل فراهم کردن ملاحظات یکسان برای همکاران در حرفه ی مراقبت سلامت دهان و سایر حرفه ها، دانشجویان و سایر فراگیران، موسسات، سیستم ها می باشد

تمایل به خدمت: عمل در جهت سود رساندن به بیماران و جامعه، و انجام خدمات با شفقت
این مفهوم شامل موارد زیر میباشد: دراولویت قرار دادن منافع بیماران یا جامعه بر منافع شخصی. توانایی درک و احترام گذاشتن به دید بیماران بدون از دست دادن و سلامت دهان جامعه آموزش به دانشجویان وهمکاری جهت حل مشکلات مربوط به دسترسی به مراقبتهای سلامتی تلاش نمایند.
مروری بر متون و مقالات
پلت لری[۱۳] در سال ۱۹۷۰ در مطالعه ای تحت عنوان “حرفه ای کردن دانشجویان دندانپزشکی با کاربرد متدشناسی اجتماعی انسانی” به مقایسه‏ی شیوه‏های کیفیتی و کمیتی ذکر شده در مقالات مختلف برای حرفه‏ای کردن دانشجویان دندانپزشکی پرداخت. در این پروژه ۴ ساله ۲۵ دانشجوی دندانپزشکی و ۲۹ نفر از اعضای هیئت علمی یک دانشکده‏ی جدید دندانپزشکی در جنوب آمریکا مورد مطالعه قرار گرفتند. لری نتیجه گرفت که هر دو شیوه‏ی نظری و عملی جهت تغییر بینش ودرک دانشجویان از نقش دندانپزشکی مهم و ضروری است.
گیلبرت[۱۴] در سال ۱۹۷۰ در مقاله ای تحت عنوان ” دیدگاه دانشجویان و اساتید از یک شغل: یک مطالعه جهت تغییر بینش دانشجویان از دندانپزشکی” گزارش داد که نتایج حاصل از ۴ دسته پرسشنامه حاکی از آن است که اعتقادات مرتبط با حرفه دندانپزشکی بیشتر قبل از ورود به دانشگاه شکل میگیرد طوری که نظر دانشجویان سال اول با نظر اساتید در مورد مزایا و معایب حرفه دندانپزشکی مشابه می باشد(۲۸).
کراسلی[۱۵] و همکاران در سال ۲۰۰۲در مقاله ای با عنوان “بررسی مقایسه‏ای انگیزه‏های دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی نسبت به انتخاب شغل خود” بر روی ۸۰ دانشجوی دندانپزشکی و ۸۰ دانشجوی پزشکی از دانشگاه منچستر مطالعه کردند. کراسلی گزارش داد که دانشجویان دندانپزشکی بیشتر بوسیله‏ی شان و مقام، درآمد بالا و طبیعت حرفه‏ی خود انگیزه یافته و تشویق می شوند در حالی که دانشجویان پزشکی به طور قابل توجهی بیشتر از دانشجویان دندانپزشکی به وسیله‏ی “نوع دوستی” تشویق می‏شوند(۲۹).
در سال ۲۰۰۲ طی یک پروژه‏ی مشترک توسط بورد آمریکایی طب داخلی[۱۶]، کالج آمریکایی پزشکان[۱۷] و اتحادیه ی پزشکی داخلی اروپا یک منشور پزشکی درمورد حرفه ای گرایی طراحی و منتشر گردید. در این منشور سه اصل اساسی شامل اصل تقدم رفاه مریض، اصل استقلال مریض، اصل عدالت اجتماعی و ده مسئولیت حرفه ای در ارتباط با جامعه به شرح زیر بیان گردید:(۳۰)
تعهد به مهارت حرفه ای
تعهد به صداقت با مریض
تعهد به رازداری
تعهد به حفظ یک رابطه مناسب با مریض
تعهد به ارتقای کیفیت مراقبت های سلامت
تعهد به تقویت دسترسی به مراقبت ها ی بهداشتی
تعهد به توزیع عادلانه ی منابع محدود
تعهد به دانش علمی
تعهد به حفظ اعتماد با کنترل تعارض های مالی
۱۰ -تعهد به مسئولیت حرفه ای
بروسکی[۱۸] و همکاران در سال ۲۰۰۳ در مطالعه ای تحت عنوان “مفهوم حرفه ای گری در دندانپزشکی از نظر بیماران” به وسیله ی پرسشنامه نظر ۱۰۳ مریض مذکر و ۹۷ مریض مؤنث را بدست آورد. دراین مطالعه سؤالات پرسشنامه مربوط به ویژگی های ظاهری و رفتاری دندانپزشکان بود. نتایج نشان داد اکثر دندانپزشکان دانشکده‏ی مینسوتا[۱۹] رفتار و ظاهر حرفه‏ای داشتند علاوه بر این نحوه‏ی لباس پوشیدن دندانپزشکان بر سطح اضطراب و آرامش مریضان بیشترین تآثیر را داشته اما آرایش صورت، جواهرات یا نحوه‏ی آراستن مو تآثیر چندانی در راحتی مریضان نداشت(۳۱).
ماسلا[۲۰] در سال ۲۰۰۵ طی مطالعه خود تحت عنوان “کوریکلوم پنهان: ارزش افزوده شده به آموزش دندانپزشکی” به بررسی یادگیری های خارج از کلاس و تآثیر آن بر حرفه ای‏گری دانشجویان پرداخته است. در این مطالعه به نقل از لی شلمن[۲۱] شش ویژگی برای کار حرفه ای تعریف شده است که عبارتند از:(۳۲)
تعهد به خدمت به دیگران[۲۲]
درک عالمانه[۲۳]
عملکرد ماهرانه[۲۴]
اعمال قضاوت در شرایط شک و تردید[۲۵]
یادگیری از تجربه[۲۶]
کمیته های حرفه ای[۲۷] جهت کنترل عملکرد افراد و نیز انتشار علوم جدید
چمبرلین[۲۸] در سال ۲۰۰۵ در مقاله ای تحت عنوان ” شخصیت به عنوان یک عامل پیش بینی کننده در رفتار حرفه ای در دانشکده های دندانپزشکی و مقایسه آن با دندانپزشکان در حال کار” ضمن بررسی ویژگی‏های اخلاقی دانشجویان و بالینی‏کارها یک مقیاس سنجشی جدید براساس ویژگی هایی که برای حرفه‏گری ضروری شناخته شده است تحت عنوان “معیار حرفه‏گری دانشجویان[۲۹]” خلق نمودند. که بر اساس آن دو ویژگی هوشیار بودن -با وجدان بودن[۳۰] و زودرنج بودن -عدم پایداری احساسی[۳۱]به عنوان مهمترین فاکتورهای پیش بینی کننده ی رفتار حرفه‏گری معرفی گردید(۳۳).
ون دو کمپ[۳۲] در سال ۲۰۰۶در یک مطالعه‏ی چهار فازی با عنوان “حرفه‏ای‏گری در پزشکی عمومی: توسعه ی وسیله ای جهت بررسی رفتار حرفه‏ای‏گری در آموزندگان پزشکی عمومی مدلی برای ارزشیابی حرفه‏ای‏گری ارائه نمود. فاز اول ارائه مدل حرفه‏ای‏گری در پزشکی عمومی بر اساس مرور متون و مدل‏های شایستگی در پزشکی بود که در آن چهار تم حرفه‏ای‏گری نسبت به بیمار، حرفه‏ای‏گری نسبت به سایر حرفه‏ها، حرفه‏ای‏گری نسبت به جامعه، و حرفه‏ای‏گری نسبت به خود فرد، تشکیل دهنده اساس مدل بود. در فاز دوم وی ابزاری برای ارزشیابی حرفه‏ای‏گری با بهره گرفتن از نظر هیأت متخصصان ارائه نمود، که در این ابزار ۴ تم یاد شده در برگیرنده ۲۶ عنصر حرفه‏ای‏گری و این عناصر پوشش دهنده ۱۲۷ گزینه ارزشیابی حرفه‏ای‏گری به شکل اندازه‏گیری رفتار بودند. در فاز سوم روایی محتوای ابزار یاد شده با بهره گرفتن از تکنیک گروه‏های اسمی تعیین گردید و در این فاز عنصر از خودگذشتکی از ابزار حذف گردید. فاز چهارم برای تعیین عملی بودن وامکان پذیر بودن ابزار در دوره پزشکی عمومی طراحی واجرا گردید و نشان داد که این ابزار کاملاً عملیاتی و قابل اجراست. قابل ذکر است که برای تعیین عملیاتی بودن ابزار، از آن در یک مطالعه پایلوت بر روی ۱۲ آموزش دهنده بالینی و آموزش گیرندگان زیردست آنان استفاده گردید. آموزش دهندگان بر اساس این ابزار، آموزش گیرندگان خود را ارزشیابی نمودند و آموزش گیرندگان، خود را بر اساس این ابزار مورد ارزشیابی قرار دادند. دو هفته بعد از ارزشیابی، جلسات دو نفره بین آموزش دهنده و آموزش گیرنده به منظور مقایسه دو ارزشیابی تشکیل شد و هدف آن رسیدن به نقاط مهم یادگیری در حرفه‏ای‏گری بود و منجر به بازنگری در اهداف آموزشی مرتبط با حرفه‏ای‏گری گردید(۳۴).
گلیکن[۳۳] در سال ۲۰۰۷ در مطالعه‏ای تحت عنوان “نشان‏یابی برنامه درسی پنهان: درک حرفه‏ای گری اساتید” برای تعیین ویژگیها یا مقوله‏های حرفه‏ای‏گری، در یک کارگاه‏آموزشی از ۲۵ نفر هیأت علمی که از ۱۶ کشور مختلف بودند نظرخواهی کرد. این ۲۵ نفر از محیط‏هایی با زمینه‏های قومی وفرهنگی متفاوت بودند. آنان مواردی از جمله: اشتیاق برای کار؛ اهمیت دادن به دانشجویان؛ تمایل به پذیرش اشتباه خود؛ پاسخگو بودن به دانشجویان، مؤسسه آموزشی و جامعه؛ و تعهد به یادگیری مادام العمر را به عنوان خصوصیات حرفه‏ای‏گری برشمردند(۳۵).
برزگر در سال ۲۰۰۷ در مطالعه ی خود تحت عنوان “ بررسی مقایسه‏ای ویژگی‏های یک الگوی حرفه‏ای از نظر فراگیران پزشکی در مقاطع کارورزی ودستیاری گروه داخلی دانشکده پزشکی اصفهان” به بررسی ۳۷۳ نفر از دانشجویان پرداخت. برزگر نشان داد که اساتید به عنوان یک الگوی حرفه‏ای، بر روی ایجاد انگیزه آموزشی، نگرش اخلاقی و انسانی و رفتار و مهارت‏های انسانی بسیار مؤثر هستند(۳۶).
گالاگر[۳۴] و همکاران در سال ۲۰۰۹ در مطاله ی خود تحت عنوان “حرفه‏ای‏گری در دندانپزشکی، تعریف و بحث” به طور مفصل به ذکر انواع تعاریف موجود از حرفه ای‏گری پرداخته و “اخلاقیات” را به عنوان بن مایه ی اصلی اکثر تعاریف اعلام نموده است. در این مقاله همچنین بحثی در مورد ذاتی یا اکتسابی بودن رفتار حرفه‏ای شده است و با حمایت از جنبه‏ی ذاتی بودن حرفه‏ای‏گری به عنوان یک پیشنهاد ذکر شده که میتوان افراد معتقد به اصول حرفه ای‏گری را در همان ابتدا به وسیله‏ی تستهای معتبر غربالگری نمود تا به این ترتیب مشکلات مربوط به حرفه‏ای‏گری کم رنگ‏تر گردد(۳۷).
انجمن آموزش دندانپزشکی آمریکا در سال ۲۰۰۹ در مجله ی آموزش دندانپزشکی اعلامیه ای در مورد حرفه‏ای‏گری در دندانپزشکی منتشر نمود. در این اعلامیه ۶ کمیت برای تعریف حرفه‏ای‏گری شامل مهارت، عدالت،‌ صداقت، مسئولیت پذیری، احترام و اشتیاق به خدمت به طور مفصل شرح داده شده است(۳۸). در مطالعه حاضر از ابزار معرفی شده توسط این انجمن کمک گرفته شده است.
کریستنسن[۳۵] در سال ۲۰۱۱ در مقاله ای تحت عنوان “مفهوم حرفه ای گری در دندانپزشکی” تاکید به قضاوت حرفه ای کرده است. آقای کریستنسن بیان نموده است برای ایجاد طرح درمان‏های مناسب و تصمیم های کلینیکی به جا یک دندانپزشک باید با کمک قضاوت حرفه‏ای کلیه‏ی اقدامات درمانی لازم را به ۲ گروه اختیاری و اجباری تقسیم نموده سپس با آگاه کردن مریض اقدام به شروع درمان نماید. در این مطالعه تذکر داده شده است که رفتار حرفه‏ای گرانه امروزه به علت منفعت طلبی در خطر است(۳۹).
کلی[۳۶] و همکاران در سال ۲۰۱۲ در مقاله ای تحت عنوان “ایندکس وجدان کاری: یک ابزار معتبر جهت بررسی حرفه ای گری در دانشجویان دوره عمومی” سعی به طراحی ایندکس وجدان کاری به کمک ۱۲۴ دانشجوی سال سوم پزشکی نمود. کلی نشان داد که رابطه معنی داری بین وجدان کاری و دیدگاه دانشگاه از حرفه ای گری وجود دارد(۴۰).
شاو[۳۷] و همکاران در سال ۲۰۱۲ در مطالعه‏ای تحت عنوان “ارزیابی حرفه‏ای‏گری در آموزش دندانپزشکی: نیاز به تعریف” به توضیح اهمیت حرفه‏ای‏گری، ویژگی‏ها و نحوه‏ی ارزیابی آن با مرور مقالات پرداخته است. در این مطالعه تاکید شده است که بدون داشتن یک تعریف معتبر از حرفه‏ای‏گری، ارزیابی آن صحیح نخواهد بود(۴۱).
مارینو[۳۸] و همکاران در سال ۲۰۱۳ در مقاله‏ای تحت عنوان ” مهارت‏های فرهنگی خود گزارش یافته از دانشجویان دندانپزشکی و فارغ‏التحصیلان ملبورن، اتریش” به بررسی مهارت‏و صلاحیت ۱۳۳ دانشجوی دندانپزشکی و ۳۷ فارغ‏التحصیل در زمینه مسائل فرهنگی پرداختند. در این مطالعه از یک پرسشنامه حاوی ۵۹ سوال در قالب ۳ بخش: اجتماعی-دموگرافیک، سطح خودارزیابی از مهارت‏های فرهنگی و ابعاد فرهنگی در کوریکولوم آموزشی استفاده گردید. طبق نتایج این مطالعه ۷۲% دانشجویان و ۷/۵۹% فارغ التحصیلان ابعاد اجتماعی فرهنگی واحد‏های درسی را ناکافی می‏دانستند. مارینو تاکید کرده است که بررسی و ارزیابی اینگونه مسائل تاثیر فو‏ق‏العاده‏ای بر حرفه‏ای‏گری و کیفیت کار بالینی‏کارهای آینده دارد(۴۲)
آندرسون[۳۹] و همکاران در سال ۲۰۱۳ در مقاله ای تحت عنوان “خودارزیابی حرفه ای گری در آموزش فیزیوتراپی” به مطالعه ۴۳ دانشجوی فیزیوتراپی پرداخت. او در ابتدا دوره آموزش (هفته سوم) و انتهای آموزش کلینیکی(هفته سی و سوم) از طریق پرسشنامه میزان حرفه ای گری دانشجویان را ارزیابی کرد. نمره کل حرفه‏ای‏گری در انتهای آموزش به صورت معنی داری بیشتر از ابتدای آموزش بدست آمد. همچنین دانشجویان دختر نمره بیشتری از پسران در هر دو ارزیابی کسب کردند. آندرسون نتیجه گرفت آموزش کلینیکی فیزیوتراپی در موسسه مربوطه نقش مهمی در پیشرفت حرفه‏ای‏گری دانشجویان به عهده دارد(۴۳).
بیان مساله
شواهد موجود حاکی از آن است که حرفه ای گری رو به کم رنگ شدن میرود. دندانپزشکان امروزی با موارد و مشکلات تهدید کننده ارزش‏ها مواجه هستند. از جمله موارد تهدیدکننده‏ی حرفه‏ای‏گری یک سری واقعیت های زمان معاصر می‏باشد. به عنوان مثال، اگر دندانپزشکان قدیمیتر، به دلیل احترام و موقعیت حرفه دندانپزشکی آن را انتخاب می کردند و ترجیح میدادند با این انتخاب خود رئیس خود باشند، چنین انتظاری برای بسیاری ازدندانپزشکان، به دلیل محدودیت های جوامع امروزی بی نتیجه مانده است. چنین انتظارات برآورده نشده و ناکامی حاصل از آن موجب ناامیدی شده و در نتیجه پایبندی به تعهدات حرفه ای گری را مشکل میسازد.(۱۷)
مانع دیگری که به وسیله دندانپزشکان امروز بر سر راه حرفه ای گری تجربه میشود، ورود تجارت به حرفه دندانپزشکی است. اخلاق دنیای تجارت، تهدید کننده اخلاق حرفه ای گری است (۱۷). دندانپزشکانی که آگاهانه یا ناآگاهانه این دیدگاه را پذیرفته‏اند که دندانپزشکی فقط یک شغل است مانند مشاغل دیگر، و بر اساس این دیدگاه عمل کرده‏اند در واقع هویت خود به عنوان افراد حرفه ای را دچار خدشه نموده اند.
یکی دیگر از تهدیدهای حرفه ای گری به خصوص در مورد دانشجویان فشار اطرافیان می باشد. تجارب منفی از رفتارهای حرفه ای، استرس های غیر ضروری در محیط های بیمارستانی، و تهدید و تحقیر دانشجویان موارد شایعی هستند که میتوانند عوارضی هم برای دانشجویان و هم برای بیماران به دنبال داشته باشند. نکته اینجاست که زمانی که دانشجویان چنین موارد و مشکلاتی را مطرح نمیکنند، این خطر را خواهد داشت که چنین مواردی را مجاز میدانند و در آینده ممکن است مرتکب رفتارهای غیر حرفه ای شوند.
از آنجایی که حرفه‏ای‏گری گوهر و ماهیت ارتباط بین بیمار و دندانپزشک می‏باشد و با در نظر گرفتن تهدیدهای موجود بر سر راه حرفه ای گری در پزشکی و لزوم مقابله با این تهدیدها برای حفظ استانداردهای حرفه ای گری، دانشگاه های علوم پزشکی مسئولیت بزرگتری در قبال جامعه به عهده خواهند داشت که اطمینان حاصل کنند نسل آینده دندانپزشکان از توان کافی برای مقابله با این تهدیدات برخوردار هستند. دانشکده های دندانپزشکی موظف هستند که اطمینان حاصل کنند برنامه های آموزشی طراحی شده آنان، به طور آشکاری در پرورش و ایجاد ویژگی های حرفه ای گری در دانشجویان نقش دارد. به عبارت دیگر، پرورش ویژگی های حرفه ای گری باید جزو اهداف آموزشی دانشکده دندانپزشکی قرار گیرد.
در راستای رسیدن به این اهداف، بررسی و ارزیابی پایه‏ای درک دانشجویان از مفهوم حرفه‏‏ای‏گری یک قدم اساسی محسوب می‏گردد. ارزشیابی حرفه‏ای‏گری میتواند علاوه بر نقشی که در شناسایی افراد مستعد از نظر بروز رفتارهای غیرحرفه‏ای در آینده داشته باشد، نقش مهمی در آموزش حرفه‏ای‏گری بازی کند. برخی روش‏های ارزشیابی مورد استفاده در مطالعات عبارتند از خودارزشیابی، ارزشیابی توسط یاران آموزشی، ارزشیابی توسط مشاهده رفتار و غیره. در این مطالعه شیوه‏ی خود ارزشیابی به وسیله پرسشنامه انجمن آموزش دندانپزشکی آمریکا برگزیده شد. بنابراین همانگونه که در بالا ذکر گردید با توجه به اهمیت دانشکده های دندانپزشکی در شکل‏گیری شخصیت حرفه‏ای‏گری، نتایج به دست آمده از این مطالعه می‌تواند به عنوان معیار مورد اعتمادی از وضعیت میزان آگاهی و درک دانشجویان از حرفه‏ای‏گری باشد و ضمنا می‌تواند در برنامه‌ریزی‌های آموزشی دانشجویان و دستیاران، اصلاحاتی را در جهت ارتقای حرفه‏ای‏گری در حیطه‌های نظری و کاربرد بالینی منجر گردد.
اهداف و فرضیات
الف) هدف کلی:
مقایسه مفهوم حرفه‏ای‏گری در دندانپزشکی از نظر دانشجویان سال‏های مختلف دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
ب) اهداف اختصاصی:
تعیین مفهوم کلی حرفه ای گری از نظر دانشجویان سال اول دندانپزشکی
تعیین مفهوم کلی حرفه ای گری از نظر دانشجویان سال دوم دندانپزشکی
تعیین مفهوم کلی حرفه ای گری از نظر دانشجویان سال سوم دندانپزشکی
تعیین مفهوم کلی حرفه ای گری از نظر دانشجویان سال چهارم دندانپزشکی
تعیین مفهوم کلی حرفه ای گری از نظر دانشجویان سال پنجم دندانپزشکی
تعیین مفهوم کلی حرفه ای گری از نظر دانشجویان سال ششم دندانپزشکی
تعیین رابطه مفهوم کلی حرفه ای گری با جنسیت

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...